امروزه براساس اسناد و مدارک و شواهد معتبر معلوم شده، وقتی کوشش‌های تجزیه‌طلبانه، به راه انداختن خشونت و ترور، تبلیغات سرسام آور درونی و برونی و بالاخره تجاوز نظامی طبس علیه انقلاب اسلامی به نتیجه نرسید، کانون‌های صهیونیستی برای مقابله با انقلاب اسلامی که هر دم بیشتر و بیشتر، موجودیتشان را تهدید می‌کرد، پس از شکست کودتای نظامی نوژه، تقدم دوم طرح سرنگونی نظام جمهوری اسلامی یعنی جنگ تحمیلی صدام را در دستور کار قرار دادند.1
روزنامه «Eight Days» در 11 اکتبر 1980 درباره تحرکات سیاسی غرب پیش از آغاز جنگ نوشت:
«...برژینسکی (مشاور امنیتی جیمی کارتر) برای آماده‌سازی و اطلاع از وضع عراق برای شروع جنگ، سفرهای محرمانه مکرری به بغداد کرد، به طوری که مجله ژورنال استریت مورخ 8 فوریه 1980 یکی از این سفرهای محرمانه را فاش ساخت و تایمز لندن مورخ 17 ژوئن 1980 به ملاقات برژینسکی و صدام ‌اشاره کرد..»2
براساس اسناد موجود و گفت‌و‌گو با فرماندهان نظامی رژیم بعث عراق در سال‌های بعد از جنگ، هدف اولیه از تجاوز صدام به ایران این بود که پس از ‌اشغال خوزستان (یعنی همان سرزمینی که سالها در نقطه طمع‌ورزی کانون‌های صهیونیستی قرار داشته)، تشکیل یک دولت ایران آزاد را در این استان اعلام کرده، به این وسیله نظام جمهوری اسلامی را تحت فشار قرار داده و در نهایت با آلترناتیوی همچون شاپور بختیار و به کمک تحرکات ارتشبدهای شاه مانندآریانا و پالیزبان در نقاط دیگر کشور، آن را سرنگون سازد. 3
ارتش صدام در 31 شهریور ۱۳۵۹ (۲۲ سپتامبر ۱۹۸۰) با هدف براندازی جمهوری اسلامی ایران، حمله به ایران را آغاز کرد. اگرچه پیش از آن، حدود 700 مرتبه به پاسگاه‌های مرزی ایران تجاوز کرده، شهرهای ایران در نزدیکی مرز را هدف توپخانه خود قرار داده و اقدامات تروریستی متعددی از قبیل بمب‌گذاری در مناطق پرجمعیت به عمل آورده بود. اما در 31 شهریور 1359، تهاجم نیروهای بعثی به‌گونه‌ای برنامه‌ریزی شده بود که نواحی بزرگی از غرب ایران را ‌اشغال کنند.
ارتش صدام با تقلید از استراتژی نظامی اسرائیل در حمله برق آسای هوایی به فرودگاه‌های کشورهای عربی در جنگ شش روزه اعراب و اسرائیل و نتایج آن، برآن بود که مشابه آن نتایج را به دست آورد. بنابراین در همان روز ۳۱ شهریور ۱۳۵۹ راس ساعت ۱۲ به وقت بغداد، ۱۹۲ بمب‌افکن و هواپیمای جنگی ارتش بعثی حمله خود به فرودگاه‌های ایران را شروع کردند.
همزمان با آغاز عملیات هوایی، نیروی زمینی عراق هم از سه جبهه، یورش خود را آغاز کرد. این درحالی بود که در این سوی مرز آمادگی چندانی برای مقابله وجود نداشت و علاوه‌بر توطئه‌ها و خیانت‌ها و جنایات پی‌در‌پی مزدوران داخلی و خارجی امپریالیسم، یک مامور کددار سفارت آمریکا به نام ابوالحسن بنی‌صدر در مقام ریاست‌جمهوری و فرماندهی قوای مسلح قرار داشت. با این حال مردم مناطق مرزی در حرکتی خودجوش و قهرمانانه و با تجهیزات نظامی بسیار ساده و قدیمی همچون تفنگ «ام یک» جلوی پیشروی سریع ارتش صدام را گرفتند.
پس از حمله سراسری عراق عملاً خرمشهر از بعدازظهر همان اولین روز زیر آتش سنگین توپخانه ارتش رژیم صدام قرار گرفت. صدامیان در چهارمین روز، از دو محور جاده شلمچه و جاده اهواز به دروازه‌های خرمشهر رسیدند و طی چند حمله سعی داشتند به داخل شهر نفوذ کنند که هر بار با مقاومت مدافعین عقب‌نشینی می‌کردند.
با گذشت چند روز از آغاز محاصره، مردم در قالب یگان‌های سپاه و همچنین واحد جنگ‌های نامنظم دکتر مصطفی چمران خود را به داخل شهر رساندند. ولی به دلیل مدیریت نامناسب و بعضاً کارشکنی برخی فرماندهان متاثر از بنی‌صدر و نبود حمایت لجستیکی و آتش توپخانه خودی، سرانجام خرمشهر پس از ۳۵ روز مقاومت، در تاریخ ۴ آبان ماه ۱۳۵۹‌ اشغال شد.4
اما رزمندگان اسلام، پس از افشاء و برکناری بنی صدر از فرماندهی کل قوا و بازیابی و انسجام و وحدت نیروهای ارتش و سپاه، حملات و عملیات خود علیه ‌اشغالگران بعثی را آغاز کرده و طی عملیات مختلف همچون ثامن‌الائمه و طریق‌القدس و بیت‌المقدس، مناطق وسیعی از خاک ایران را طی پاییز و زمستان 1360 و بهار 1361 آزاد کردند.
همزمان با پیروزی‌های ایران در جبهه‌های جنگ، نظام سلطه جهانی و کانون‌های صهیونی به تجهیز و تقویت عراق پرداختند. ارسال هواپیماهای میراژ از سوی فرانسه، نخستین اقدام در این جهت بود که با فروش هواپیماهای سوپراتاندارد و موشک‌های اگزوسه بازهم از سوی فرانسه و همچنین میگ‌های ۲۵ و 29 از طرف شوروی ادامه یافت. پس از آن سلاح‌های شیمیایی در حد گسترده به صدام فروخته شد.
در سال ۱۳۶۶ با ایجاد تغییراتی در برد موشک‌های اسکاد-بی، صدام توانست تهران و شهرهای دورتر را هدف قرار دهد. در حقیقت، توفیقات نظامی صدام از توان داخلی حکومت بعثی ناشی نمی‌شد بلکه محور غربی/عربی/عبری، اصلی‌ترین عامل در تجهیز و تقویت ارتش او بودند.
کشورهای عرب منطقه با اعطای وام‌های کلان و کمک‌های مالی بلاعوض، صدام را در خرید تجهیزات نظامی پیشرفته یاری دادند. به عنوان مثال تنها در سال ۱۹۸۱ کمک‌های مالی ۴ کشور کویت، عربستان سعودی، امارات عربی متحده و قطر بالغ بر 5/11 میلیارد دلار برآورد شد. این درحالی بود که سایر کشورهای عربی نیز در تجهیز نظامی و انسانی ارتش صدام سهم بسزایی داشتند 5 به طوری که در میان اسرای عراقی از سرباز یمنی و اردنی و مصری یافت می‌شد تا تونسی و مراکشی و سودانی. به این ترتیب با حضور 34 کشور اروپایی و آسیایی و آمریکایی در جنگ تحمیلی علیه ایران، در واقع جنگ جهانی سوم توسط جهان استکبار و نوکرانش علیه انقلاب اسلامی آغاز شده بود و مانند جنگ احزاب در صدر اسلام، سپاه کفر با تمام قوا برای انهدام اسلام به میدان آمده بود.
برای عملی ساختن این هدف، آنها به هر جنایت و رذالتی دست زدند؛ ارتش صدام در طول جنگ 582 بار با استفاده از حدود يك هزار و 800 تن گاز خردل، 140 تن گاز تابون و 600 تن گاز سارين به ایران حمله شیمیایی کرد که ۳۰ ‬مورد از آنها علیه مناطق مسکونی بود. ایران با بیش از یکصد هزار قربانی ناشی از جنگ شیمیایی صدام بر علیه رزمندگان اسلام در طول هشت سال جنگ تحمیلی، یکی از بزرگ‌ترین قربانیان سلاح‌های کشتار جمعی ارزیابی شد.6
بمباران شیمیایی شهر سردشت توسط ارتش بعث در ۷ تیر ۱۳۶۶ فجیع‌ترین تهاجم از این نوع بود که سبب کشته و مجروح شدن حدود 8000 نفراز مردم غیرنظامی شد و سردشت نخستین شهر قربانی جنگ افزارهای شیمیایی در جهان بعد از بمباران هسته‌ای هیروشیما لقب گرفت. سرانجام وحشیانه‌ترین مورد استفاده سلاح‌های شیمیایی در اسفند ۱۳۶۶، در حلبچه اتفاق افتاد که وسیع‌ترین کاربرد این نوع جنگ افزار از زمان جنگ جهانی اول تاکنون به شمار می‌رفت و حدود ۵۰۰۰ تن از مردم کُرد و مسلمان این شهر را به شهادت رساند و ۷۰۰۰ تَن دیگر مجروح شدند. 7
در طول ۸ سال جنگ، صدام 4762 بار به غیرنظامیان ایران حمله کرد و زنان و کودکان و مردان بی‌دفاع و غیرنظامی را هدف قرار داد. ارتش رژیم بعثی 263 مرتبه شهرهای ایران را مورد حملات موشکی قرار داد و در این مدت 433 فروند موشک را که هر کدام هزار کیلو گرم تی ان تی حمل می‌کردند به 129 شهر ایران شلیک کرد. براثر این حملات، ملت ایران 17 هزار و 717 نفر از شهروندان خود را از دست داد و حدود 60 هزار نفر در شهرها زخمی شدند.8
براساس آمار رسمی بنیاد حفظ آثار و نشر ارزش‌های دفاع مقدس، در طی این 8 سال، 190 هزار رزمنده از نیروهای سپاه اسلام به شهادت رسیدند، 672 هزار نفر مجروح و جانباز گردیدند، ۴۲ هزار آزاده به اسارت درآمدند و ۷۰۰۰ نفر از فرزندان رشید این آب و خاک جاوید‌الاثر گشتند. مجموعه خسارات مادی به ایران، بالغ بر ۱۰۰۰ میلیارد دلار برآورد شد. در حالی که صدها هزار هکتار از اراضی ایران همچنان آلوده به مین است.
اما جنگ تحمیلی برخلاف تصور استراتژیست‌های صهیونیست، نه تنها موجبات سرنگونی نظام جمهوری اسلامی را فراهم نیاورد بلکه به خواست خدا چنان قدرت و استحکامی به آن بخشید که چند سال بعد از شروع، همه آغازگران جنگ از ترس گسترش انقلاب اسلامی در منطقه، خواستار پایان آن شدند و به دلیل همین ترس و وحشت بود که روز به روز، صدام و ارتشش را مجهزتر و قوی‌تر ساختند.
سرلشکر محمد باقری رئیس ‌ستاد کل نیروهای مسلح درباره استعداد جنگی ارتش صدام درآغاز و پایان جنگ می‌گوید:
«... عراقی‌ها با 400 هواپیما و 12 لشگر زمینی جنگ را اغاز کردند، این 400 هواپیما در طول جنگ ساقط شد و 12 لشگر منهدم گشت. من مسئول شمارش این‌ها بودم. ولیکن در روزی که ما قطعنامه را پذیرفتیم عراق 700 هواپیمای روز دنیا را داشت و دارای 56 لشگر بود. یک میلیون رزمنده داشت. ما با یک ارتش قدرتمند این گونه مواجه بودیم...»9
نظام سلطه جهانی به سرکردگی آمریکا و اذناب اروپایی‌اش و نوکران منطقه‌ای آنها، برای خاموش ساختن انقلاب اسلامی، یکی از خونخوارترین مزدورانشان را به جنگ با ایران واداشتند اما پس از آن همه خسارت و تلفات و شهید و مجروح، مسئولیت خود را در این توطئه جهانی مشترک نپذیرفتند.
جرج لوکاس فیلمساز معروف آمریکایی در کنفرانس خبری پس از نمایش قسمت آخر فیلم «جنگ ستارگان» در جشنواره فیلم کن و در ماه مه 2005خطاب به خبرنگاران گفت:
«ما (یعنی آمریکایی‌ها) خودمان به صدام پول دادیم و او را مجهز به سلاح‌های کشتار جمعی کردیم... ما به جنگ با ایران رفتیم و از صدام به عنوان نماینده خودمان استفاده کردیم...»
اما در طول هشت سال جنگ و حتی سال‌های بعد از آن علیرغم روشن بودن همه شواهد و واقعیات تجاوز صدام به خاک ایران و‌ اشغال هزاران کیلومتر مربع از آن، مجامع بین‌المللی به خصوص سازمان ملل حاضر نشد، متجاوز بودن صدام را اعلام نموده و به مجازات او اقدام کند. تا اینکه پس از گذشت 11 سال، در آذر 1370 دبیرکل سازمان ملل در یک اقدام بسیار دیرهنگام، عراق را به عنوان کشور متجاوز اعلام کرد در حالی که این اتفاق می‌بایست در یک هفته نخست آغاز جنگ محقق می‌شد.
_______________________________
1- کودتای نوژه- موسسه مطالعات و پژوهش‌های سیاسی- چاپ چهارم- بهار 1384 2- مجموعه مستند «راز آرماگدون»- قسمت 22- شبکه خبر- تیرماه 1387 3- همان 4- اسناد جنگ- ‌اشغال خرمشهر - بنیاد حفظ آثار و نشر ارزش‌های دفاع مقدس 5- همان 6- همان 7- همان 8- سرلشکر محمد باقری - همایش بین‌المللی مطالبات حقوقی/ بین‌المللی دفاع مقدس - باغ موزه دفاع مقدس - مهرماه 1399 9- سرلشکر باقری به روایت خودش- گفت‌و‌گو با سرلشکر باقری- خبرگزاری تسنیم- 8 تیر 1395