افسر ایرانی‌تبار پنتاگون ضمن توصیه به مقامات آمریکایی در رابطه با نحوه مقابله با ایران، بخشی از دستورالعمل اجرائی یک پژوهش 10 ساله در این زمینه را در مجله غربگرای «سیاست‌نامه» منتشر کرد.
این افسر ارشد ارتش آمریکا در این مقاله با اشاره به فعالیت‌های گسترده اروپا و آمریکا تصریح می‌کند: «این پژوهش‌ها برای این صورت می‌گیرد تا تفکر و رفتار تهران را درک کنند و سیاست‌هایی برای مقابله با چالش‌های مربوط به جمهوری اسلامی تدوین کنند».
او سپس به پروژه ۱۰ ساله خود «برای یافتن بهترین پاسخ به اقدامات ایران و پیش‌بینی واکنش‌های آن» می‌پردازد و اعلام می‌کند برای تدوین این گزارش از مقامات و کارشناسان در اروپا، آمریکا، ایران و اسرائیل استفاده کرده و از جمله از جواد ظریف و ارتشبد عباس قره‌باغی نام می‌برد.
او که خود مشاور وزیر جنگ آمریکا بوده می‌گوید: یک پرسش اساسی، ذهن «برنامه‌ریزان نظامی آمریکایی و اروپایی» را به خود مشغول کرده است: «ایرانی‌ها به چه می‌اندیشند و قدم بعدی آنها چه خواهد بود و چگونه ممکن است به فعالیت‌های آمریکا پاسخ دهند؟» او در مقدمه مقاله‌اش می‌گوید: 
۴ دهه پس از تأسیس این نظام «چهره‌های تندرو همچنان از رسانه‌های دولتی استفاده می‌کنند تا از ایرانیان بخواهند در برابر زورگویی غرب بایستند و آرمان‌های آن را رد کنند» و ادامه می‌دهد: «برای اتخاذ انتخاب‌های سیاسی موثرتر و آگاهانه‌تر در قبال دولت آن باید گذشته‌اش را درک کنیم».
او معتقد است: «نگاهی دقیق‌تر به تفکر استراتژیک ایران، دولتی را نشان می‌دهد که با ایده‌هایی تعریف شده که از حافظه جمعی و تاریخی سرچشمه می‌گیرند».
او تاکید می‌کند: «این یادآورد اجتماعی را اغلب دولت‌ها می‌سازند تا فرد را به ملت پیوند دهد و هویت گروه را از طریق روایت‌ها و سنت‌هایی تعریف کند که حس تعلق را فراهم می‌کنند» و «برجسته‌ترین عنصر تفکر امنیتی ایران» را «تجربه این کشور از مداخله خارجی» می‌داند و معتقد است در میان مقامات ایرانی حسن روحانی «این مشکل را تشخیص می‌دهد» و از قول حسن روحانی می‌نویسد: «چنین بدبینی به تصمیم‌گیری سازنده و پیگیری منافع ملی کمک نمی‌کند».
این مقام نظامی آمریکایی سپس اعلام می‌کند در پی آن است که «پرده از مفاهیم و باورهایی که تصمیم‌گیران و برنامه‌ریزان نظامی ایران را هدایت می‌کنند بردارد».
او می‌گوید: «من به چرایی می‌پردازم... چرا ایران بر خوداتکایی در امور نظامی تأکید دارد... چرا موشک می‌سازد انبار می‌کند و آزمایش می‌کند؟».
این افسر ارشد پنتاگون ایران را متهم می‌کند که: «عملیات‌های دروغ‌پراکنی و نفوذ» و «مداخلات منطقه‌ای از جنبه‌های مهم سیاست‌های امنیتی ایران» است.
او از انقلاب اسلامی با تعبیر «آن زمستان که به سنت پادشاهی با بیش از ۲۵۰۰ سال سابقه پایان داد» یاد می‌کند و ارتش شاه را «ارتش مدرن و قدرتمند که یکی از ابر قدرت جهان ایالات متحده پشتیبانی‌اش می‌کرد» می‌داند که به تعبیر او «زمستان ۱۹۷۹-۱۹۷۸ به همه اینها پایان داد».
او در ادامه با توجیه تهاجم صدام به ایران می‌گوید: «محاسبات رهبر عراق به‌نظر منطقی می‌آمد» و بدون کوچک‌ترین اشاره‌ای به حمایت‌های گسترده تسلیحاتی و سیاسی اروپا و آمریکا از صدام می‌گوید: «او از سلاح‌های شیمیایی علیه ایرانیان و جمعیت کرد عراق استفاده کرد».
آرین طباطبایی افسر ارشد ارتش آمریکا که در دولت بایدن مشاور وزیر جنگ بود بارها در این مقاله از «اهمیت برداشت‌ها از تجربیات تاریخی» در «شکل‌دهی به سیاست‌های امنیت ملی ایران» تأکید می‌کند.
او کشف مهم خود در این پژوهش ده ساله را اینچنین توضیح می‌دهد: «روایت‌های پیرامون جنگ‌ها و مذاکرات» است که «دیدگاه عمومی ایرانیان» را شکل می‌دهد و درباره این روایت‌ها تأکید می‌کند: «دولت رواج‌شان می‌دهد».
از لابلای اظهارات آرین طباطبایی در این متن که قاعدتاً بخش غیرمحرمانه و قابل انتشار پروژه پژوهشی ده ساله او برای وزارت جنگ آمریکا را دربر می‌گیرد سه مقوله «تجربه تاریخی»‌، «روایت» و «راهبرد دفاعی» در کنار هم قرار می‌گیرد تا معلوم شود «برنامه‌ریزان نظامی آمریکایی و اروپایی» برای «یافتن بهترین پاسخ به اقدامات ایران و پیش‌بینی واکنش‌های آن» چه باید بکنند.
او تلویحاً به رؤسا و کارفرمایان خود در وزارت جنگ آمریکا پیشنهاد می‌کند «برای مقابله با چالش‌های مربوط به جمهوری اسلامی» به اهمیت «روایت‌های پیرامون جنگ‌ها و مذاکرات» به‌طور ویژه توجه کنند چرا که به زعم او حسن روحانی هم «این مشکل را تشخیص می‌دهد» و معتقد است تا برداشت مردم ایران از تجربه جنگ‌ها و مذاکرات، بدبینی به غرب باشد «چنین بدبینی‌ای به تصمیم‌گیری سازنده و پیگیری منافع ملی کمک نمی‌کند».
او معتقد است روسایش در وزارت جنگ آمریکا برای پاسخ بهتر به ایران باید اول دریابند «چرا موشک می‌سازد و انبار می‌کند».
مطابق این نظریه قاعدتاً اگر بتوان برای ایرانی‌ها روایت‌ها و به تبع آن برداشت‌های متفاوتی از جنگ و مذاکرات ساخت می‌توان به «دیدگاه عمومی ایرانیان» شکل تازه‌ای داد که ساخت موشک و انبار کردن آن را از راهبرد دفاعی‌شان حذف کنند و «مقابله با چالش‌های مربوط به جمهوری اسلامی» را برای غرب آسان کنند.
مرور مقاله این مقام آمریکایی نشان می‌دهد تکاپوی گسترده جریان غربگرا در ماه‌های گذشته برای سرپوش گذاشتن بر فاجعه «اسنپ‌بک» و رسوایی مذاکرات برجامی ریشه در چه راهبردی دارد.
آرین طباطبایی همسو با دغدغه‌ای که از حسن روحانی نقل می‌کنند در تلاش است تا اهمیت روایت مذاکرات را -به شکلی که بدبینی به غرب را تعمیق نکند- نشان بدهد.
او تلویحاً به غربگرایان ایرانی که بخش مهمی از آنان خود را شاگردان پدر او (سید جواد طباطبایی) می‌دانند هشدار می‌دهد که نباید گذاشت تجربه تاریخی ملت ایران در مذاکره و جنگ؛ طوری روایت شود که دیدگاه عمومی ایرانیان، به سمت بدبینی نسبت به غرب میل کند چرا که به گفته حسن روحانی «به تصمیم‌گیری سازنده و پیگیری منافع ملی کمک نمی‌کند».

در ادامه مواضع و اقدامات ضدایرانی سه کشور اروپایی موسوم به تروئیکا، وزیر خارجه آلمان در دیدار با همتایانش گفت که وظیفه ایران است که شفافیت واقعی برنامه هسته‌ای خود را تضمین کند.
وزارت امور خارجه آلمان روز چهارشنبه 21 آبان، در پیامی در ایکس از گفت‌وگوی وزیر امور خارجه این کشور با همتایان انگلیسی و فرانسوی درباره برنامه هسته‌ای ایران خبر داد.
طبق این پیام، در این دیدار که در حاشیه نشست گروه هفت انجام شده، یوهان واد‌ِفول در گفت‌وگو با ایوت کوپر و ژان نوئل بارو تأکید کرد که «پس از اسنپ‌بک، همچنان ایران است که باید شفافیت واقعی درباره برنامه هسته‌ای خود را تضمین کند».
دیدار وزرای خارجه سه کشور اروپایی طرف برجام در آستانه نشست شورای حکام آژانس برگزار شده که برنامه هسته‌ای ایران هم یکی از موضوعات آن خواهد بود. 
درخواست شفافیت از ایران در حالی مطرح شده که مدیرکل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی نه تنها در گزارش‌های بلکه در مصاحبه‌هایش از جمله در یک مصاحبه اخیر تصریح کرده که برنامه هسته‌ای ایران صلح‌آمیز است و هیچ دلیل و مدرکی مبنی بر این که برنامه ایران از مسیر صلح‌آمیز منحرف شده باشد، وجود ندارد.
به گزارش فارس، اسماعیل بقایی، سخنگوی وزارت خارجه در نشست خبری دوشنبه توضیح داد که به دلیل اقدام تجاوزکارانه رژیم صهیونیستی و آمریکا با شرایط خاصی مواجهیم و شرایط عادی نیست. قبل از تجاوز نظامی اخیر به صورت متعارف با آژانس همکاری داشتیم و بعد از توافق قاهره برای همکاری در شرایط جدید به تفاهم دست یافتیم.
بقایی افزود: طرفی که باید سرزنش شود، طرف‌ اروپایی است که با سوءاستفاده از سازوکار حل اختلاف برجام (اسنپ‌بک) سعی کردند تحریم‌ها را برگردانند و کل فرآیندی که با آژانس صورت گرفت را تخریب کردند.
سخنگوی دستگاه دیپلماسی همچنین در پاسخ به سؤال دیگری درباره اظهارات اخیر وزیر خارجه فرانسه و ابراز علاقه‌مندی برای مذاکره درباره موضوع هسته‌ای ایران، گفت: ابراز علاقه‌مندی کفایت نمی‌کند. باید جدیت و حسن‌نیت خودشان را نشان بدهند که متأسفانه ما با فقدان چنین موضوعی مواجه هستیم.

نگرانی مؤسسه صهیونیستی از همکاری‌های علمی ایران و چین
مؤسسه مطالعات امنیت ملی اسرائیل می‌گوید: تحقیقات علمی-فناوری مشترک ایران و چین، در زمینه‌هایی مانند انرژی هسته‌ای، هوافضا، موشک‌ها، پهپادها، وسایل زیرآبی و سایبری در حال گسترش است.
در یادداشت تحلیلی این مؤسسه صهیونیستی آمده است: نشریاتی که به روابط امنیتی ایران و چین می‌پردازند معمولاً بر سامانه‌های نظارتی تأمین شده برای ایران، تمرینات مشترک نظامی و انتقال قطعات و مواد فناوری به صنعت دفاعی ایران تأکید دارند. اما این مطالعه به جنبه‌ای کمتر شناخته شده از همکاری امنیتی-فناوری بین پکن و تهران می‌پردازد: تحقیقات علمی-فناوری مشترک و در حال گسترش مرتبط با نهادهای دفاعی هر دو کشور. با استفاده از مقالات علمی اخیر که توسط کارشناسان چینی و ایرانی به صورت مشترک تألیف شده‌اند، تلاش‌های تحقیقاتی مشترک و همگرایی‌هایی بین اکوسیستم‌های نوآوری دفاعی دو کشور را نشان می‌دهد. این همکاری، تهدید امنیتی علیه آمریکا و اسرائیل است. 
در ۲۷ مارس ۲۰۲۱، چین و ایران توافق‌نامه شراکت استراتژیک جامع را امضا کردند. تعهد چین به سرمایه‌گذاری ۴۰۰ میلیارد دلاری در ایران که هنوز تحقق نیافته، توجه جهانی را جلب کرد. بخش‌های مربوط به توسعه فناوری، از جمله نظامی، کمتر مورد توجه قرار گرفت. اخیراً کارشناسان، نقش چین را به عنوان بخشی از «محور شر اروپا-آسیا» در کنار روسیه، ایران و کره شمالی («CRINK») بررسی کرده‌اند، که شرکای آن منابع، قطعات، تجهیزات جنگی و نیروها، همچنین کارشناسان نظامی، درس‌ها، دانش و فناوری را مبادله می‌کنند چین و ایران متحد رسمی نیستند بلکه شرکای مهمی هستند که در برابر رقیب مشترک، متحد شده و منافع زیادی را به اشتراک می‌گذارند. در حالی که گزارش‌ها درباره نقش چین به عنوان مشتری عمده نفت ایران وجود دارد، همکاری آنها در علم و فناوری، به ویژه در کاربردهای نظامی و دفاعی، کمتر شناخته شده است. چین از طریق استراتژی ادغام نظامی-مدنی و ایران با «سند راهبردی علم، فناوری و نوآوری در حوزه دفاع و امنیت»، چهارچوبی برای همکاری پژوهشگران بخش خصوصی، دانشگاهیان و سازمان‌های وابسته به دفاع ملی دو کشور فراهم می‌آورند و شراکتی برای ابتکارات علمی و فناوری مشترک ایجاد می‌کند.
در اوت ۲۰۲۵، مقامات ایرانی و چینی تعهد خود را به تعمیق همکاری‌های علمی و فناوری تأیید کردند. بیانیه‌ دو طرف برنامه‌هایی برای گسترش تبادل پژوهشگران و برنامه‌های مهارت‌آموزی جوانان را برجسته کردند، افتتاح قریب‌الوقوع خانه نوآوری و فناوری ایران در چین را اعلام کردند و پیشنهاد تأسیس دو مکانیزم همکاری جدید-پلتفرم BRI TechMatch و شبکه BRI LabsNet-را مطرح نمودند. این ابتکارات مشترک، گام‌های ملموس برای عملیاتی کردن شراکت استراتژیک به شمار می‌روند.
روابط نهادی قوی برخی مؤسسات دانشگاهی چین و ایران، آنها را به نهادهای دفاع ملی پیوند می‌دهد. در چین، شاخص این مؤسسات شاید «هفت فرزند دفاع ملی» باشد، هفت دانشگاه دولتی چینی که هسته اصلی مجتمع تحقیقات علمی مرتبط با دفاع را تشکیل می‌دهند. در ایران، مؤسسات درون نظام دانشگاهی نقش مرکزی در حمایت از برنامه‌های توسعه سلاح‌های استراتژیک، به ویژه آن‌هایی که به سپاه پاسداران و وزارت دفاع مرتبطند، ایفا می‌کنند.
داده‌های ما بر ۷۵۳ مقاله از مجموع ۲۰۸۷۵ مقاله علمی مشترک منتشر شده به زبان انگلیسی توسط پژوهشگران چین و ایران بین سال‌های ۲۰۰۶ تا ۲۰۲۵ تمرکز دارد. این مجموعه داده با استفاده از پلتفرم «دیتا ابیس» آزمایشگاه پارالاکس گردآوری شده. سپس مدل زبانی اختصاصی دیتا ابیس، الیوت، برای شناسایی کاربردهای احتمالی دفاعی مقالات مشترک استفاده شد. دامنه محدود تحقیق ما به این معناست که یافته‌ها تنها نوک کوه یخ را نشان می‌دهند و نمونه کوچکی از پدیده‌ای بزرگ‌تر هستند. روند کلی، شروعی ملایم تا سال ۲۰۱۳ را نشان می‌دهد، سپس افزایش قابل توجهی بین ۲۰۱۴ تا ۲۰۱۹ و پس از آن افزایش شدید با اوج در سال ۲۰۲۲ دارد. این جهش ممکن است بازتابی از ثمره تلاش‌های همکاری قبلی و اجرای توافق شراکت استراتژیک جامع در سال ۲۰۲۱ باشد. 
... با امکان انتقال فناوری و تبادل دانش بین مؤسسات مرتبط با دفاع، این کانال همکاری ممکن است توانمندی‌های دو کشور را در مواجهه با رقبای استراتژیک تسریع کند.
تحقیق حاضر، نه تنها همکاری فناوری رو به رشد بین چین و ایران را برجسته می‌کند، بلکه احتمال همسویی استراتژیک با دیگر کشورها مانند روسیه و کره شمالی را نیز نشان می‌دهد که چالشی گسترده‌تر است. نگرانی موجود درباره نقش تحقیقات پایه است. تحقیقات پایه اگرچه اغلب بی‌ضرر تلقی می‌شود و به ندرت به خوبی محافظت می‌شود، اساس نوآوری نظامی کاربردی را تشکیل می‌دهد. ماهیت دانشگاهی همکاری‌ها ممکن است به ایران امکان دهد تا محدودیت‌های معمول در انتقال فناوری‌های نظامی را دور بزند. تمایل چین به همکاری با دانشگاه‌ها مرتبط با اکوسیستم دفاعی ایران، همراه با حمایت‌های آشکار مادی از قابلیت‌های تهاجمی ایران، مانند پیش‌ماده‌های سوخت موشک و قطعات پهپاد، نشانه چالش‌های گسترده‌تر برای عدم اشاعه جهانی و مهار فناوری‌های استراتژیک است.