حسينعلي نوري تا پايان عمرش يعني 76 سالگي در عكا زندگي كرد، او سه همسر گرفت كه از هر كدام صاحب فرزنداني شد. يكي از آن‌ها كه پس از او رهبري بهاييان را برعهده گرفت‌، عباس نام داشت كه از همسر اولش به نام «نوابه‌» به دنيا آمده بود. بهاييان به او لقب‌هاي مختلفي از قبيل‌: «آقا»، «سركار آقا»، «ابن الله‌» و «ابن البهأ» داده‌اند. بهأ از زن ديگرش «مهد عليا» هم صاحب سه پسر شد كه عبارتند از: «محمد علي افندي‌» و «ميرزا ضيأالله‌» و «ميرزا بديع‌الله‌».
مطابق لوح عهدي كه بهأ با پسرانش بسته بود، قرار بود پس از مرگش‌، ابتدا عباس و سپس محمد علي زمامدار بهاييان باشند اما پس از مرگ او بين پسرانش جدايي افتاد و چون محمد علي افندي با دو برادر ديگرش‌، دو همسر ديگر ميرزا حسينعلي‌، خواهرانش و پسرعموها بر او شوريدند، اختلاف بالا گرفت و دو طرف به يكديگر اتهام زدند و ناسزا گفتند. به عنوان مثال عباس افندي برادران را متهم كرد كه صورت نماز نه ركعتي - كه در زمان بهأ اختراع شده بود - به همراه احكام مهم كتاب اقدس كه به اصطلاح آيات پيامبر!! حسينعلي بود، دزديده و ناقص كرده‌اند.
عباس افندي از پدرش زيرك‌تر و محافظه‌كارتر بود، بنابراين خود را فردي عادي و غلام و بنده بهأ (يعني عبدالبهأ) مي‌خواند تا از او برهان و حجتي نخواهند و در عوض هر چه مي‌توانست براي بالا بردن مقام و منزلت باب و بهأ تلاش مي‌كرد، در سياست هم به سمت و سويي مايل بود كه قدرت داشته باشد غربي‌ها او را مناسب‌تر تشخيص دادند. بنابراين تا وقتي تزار بر روسيه حكمراني مي‌كرد، در سايه او مريدان پدرش در عشق‌آباد روسيه منزلي داشتند و حتي مكاني به نام مشرق‌الاذكار بر پا كردند اما پس از انقلاب اكتبر 1917 كه به انقراض دولت تزار ختم شد، سياست عبدالبهأ به سمت و سوي انگليسي‌ها آشكار شد.
  انقلاب اكتبر خط بطلان بهائيان‌
با فروپاشي امپراتوري تزار در اواخر جنگ جهاني اول و روي كار آمدن دولت انقلابي شوروي در آن كشور كه به بهاييان به چشم زائده دولت تزاري نگاه مي‌كردند، اين فرقه نقطه اتكاي پيشين را از دست داد و بهاييان نگاهشان را متوجه دولت انگليس كردند. انگلستان نيز كه از مدتي قبل احساس كرده بود، صبح ازل نمي‌تواند مانند بهأ سكان قدرت را در دست گيرد، شايد ديدار و تحليل ادوارد براون از يحيي صبح ازل و حسين‌علي بهأ بي‌تأثير نبود كه به طور كامل به بهأ معطوف شد.
البته ظن و بدگماني انقلابي‌ها نسبت به بابي‌ها به جا بود، ارتباطات تنگاتنگ خاندان افنان يا به عبارتي خويشاوندان مادري باب با سفارت روسيه و به‌خصوص حاجي ميرزا محمدتقي وكيل‌الدوله‌(۱) (پسرحاج سيدمحمد، دايي بزرگ سيد علي محمد) و برادران و پسرانش به‌عنوان نمايندگان تجاري روسيه در بمبئي و يزد را نمي‌توان ناديده انگاشت‌. در سايه همين روابط و حمايت آشكار روس‌ها بود كه اين فرقه تا پيش از انقلاب در كشور روسيه جولان مي‌داد. تا جايي كه ايزابلا گرينوسكايا، شاعر و نويسنده مقيم پطروگراد (پايتخت روسيه‌) نمايشنامه‌هاي منظومي درباره باب و بهأ نوشت كه به چاپ رسيد و در تماشاخانه‌هاي عشق آباد و پترزبورگ بر روي صحنه رفت‌.
فضل‌الله صبحي از مورخين بهايي مي‌نويسد:  
در «آموزشگاه بهايي‌ها» عكسي از تزار و همسر وي بر ديوار نصب بود كه شورشيان كمونيست در زمان قيام بر ضد تزار آن را پايين كشيدند، نيز در نمازخانه بهاييان نوشته‌اي بود كه عبدالبهأ درباره پادشاه روس گفته و از خدا خواسته بود كه پرچمش را برافرازد و سايه‌اش را برخاور باختر بگستراند...
افزون براين وابستگي آشكار بهاييان به دربار تزار كه عامل بدبختي مردم روسيه شمرده مي‌شد، سبب شد كه بهايي‌ها از ديدگاه دولت جديد، به جاسوسي براي انگلستان متهم شوند.
خان ملك ساساني سفير ايران در پايتخت عثماني نيز پس از جنگ جهاني اول در تحليل برخورد تند بلشويك‌ها با بهايي‌ها، ضمن اشاره به پيوند اعضاي اين فرقه با سفارت انگليس و سازمان اينتجلنت سرويس بريتانيا در دوران قاجار مي‌نويسد:
«بعد از جنگ بين‌الملل اول كه حكومت شوروي در روسيه برقرار شد، در عشق‌آباد كه مركز اجتماع و عمليات بهايي‌ها بود، بلشويك‌ها درون مشرق الاذكار، شبكه جاسوسي به نفع انگليس‌ها كشف كرده و قريب يكصد نفر از وجوه بهایي‌هاي آن‌جا را معدوم ساختند.»
اسدالله مازندراني‌، از سران بهائيت نيز به جريان بگير و ببند در سال‌هاي بعد يعني 1936 تا 1938 بهاييان با اتهام جاسوسي توسط روسيه اشاره كرده است‌.
ـــــــــــــــــــــــــــــــ
-۱ محمدتقي وكيل‌الدوله همان كسي است كه از سوي عباس افندي دستور يافت‌، اولين معبد و مركز تبليغي بهاييان در جهان (مشرق الاذكار) را در عشق‌آباد روسيه (واقع در تركمنستان فعلي‌) بنياد كند. او اين مأموريت را به وكالت از عباس افندي و با پشتيباني روس‌ها انجام داد. وي در نهايت در حيفا محل سكونت عباس افندي درگذشت و عباس افندي زيارتنامه‌اي براي او انشأ كرد.