نویسنده: فاطمه فرد
مسئله مبارزه با دين و علماي ديني پيش از آن كه مسئله‌اي داخلي باشد، امري خارجي به حساب مي‌آمد، چرا كه مبارزه حضرت امام خميني (رحمت‌الله‌عليه) با رژيم پهلوي بيش از همه منافع آمريكا، انگليس و رژيم نامشروع غاصب و سست‌بنيان اسرائيل را با خطر مواجه مي‌كرد. به همين جهت فرماندهي مبارزه با عالمان ديني و حركت ديني انقلابي مردم با نيروهاي آمريكا و انگليس بود.
انگليس در اين مقطع از طريق فعال كردن «دفتر ويژه اطلاعات» و شوراي عالي هماهنگي و تأسيس شوراي هماهنگي رده دو، مركز اطلاعات رژيم پهلوي به رياست حسين فردوست را در سيستم امنيتي و اطلاعاتي كشور به شاه ديكته كرد. حسين فردوست دوره‌هاي ويژه اطلاعاتي را در انگليس ديده بود و به عنوان چهره‌اي شاخص در جهت اهداف انگليس در ايران فعاليت مي‌كرد.
كمك به انتشار روزنامه‌ها و مجلات دست‌نشانده و سردبيران و مديران تعيين شده از طرف «دفتر ويژه اطلاعات» يكي از بزرگ‌ترين اقدامات براي تحريف افكار عمومي و تغيير ذائقه ديني ـ ملي بود.
محمدحسين ميمندي‌نژاد يكي از مديران منصوب و مورد تأييد ساواك بود كه پس از حمايت همه‌جانبه در زمان مديرمسئولي و سردبيري مجله هفتگي «دنياي‌علم» درخواست انتشار مجله «رنگين‌كمان نو» را كرد و با آن موافقت شد.
نشريه‌اي كه زير نظر مستقيم و همكاري اداره كل سوم ساواك3 فعاليت داشت و به استناد مطالب بر جاي مانده، عليه اسلام و به خصوص تشيع فعالیت می‌کرد و به ترويج بهائيت و فراماسونري می‌پرداخت.
مبارزه با دين، علماي ديني و مظاهر ديني كار هر كسي نيست و ويژگي‌هاي شخصيتي خاصي را مي‌طلبد كه ساواك همه آن‌ها را در ميمندي‌نژاد يافته بود: فردي عصباني، بي‌اعتنا به شخصيت و حيثيت اشخاص، خودخواه4 و هوچي5. وي همچنين طرفدار سياست غرب و رژيم مشروطه سلطنتي معرفي شده است6 كه در اداي دين به خانواده پهلوي پشتكاري مثال‌زدني داشت. احمد اللهیاری از دست‌اندرکاران مطبوعات آن زمان در مورد میمندی‌نژاد می‌نویسد:
«[ميمندي‌نژاد] در کنار تدریس در دانشگاه به فعالیت مطبوعاتی نیز روی آورد و با اخذ امتیاز ... رنگینکمان به‌صورت مستقل به‌کار پرداخت.
وی سپس به محمدرضا پهلوی نامه نوشت و داوطلب نگارش زندگی‌نامه رضاخان گردید و پس از موافقت شاه سال‌ها سلسله مطالبی را تحت عنوان زندگی‌نامه رضاشاه کبیر در مجله رنگینکمان انتشار می‌داد. چاپ زندگی‌نامه رضاخان بهانه خوبی برای اخاذی به دست میمند‌‌‌ی نژاد داده بود، به طوری‌که وی هر چند ماه یک بار مبالغ کلانی از دربار به عنوان پاداش و حق‌التحریر دریافت می‌کرد.
وی موجودی به شدت حسابگر و خسیس بود و با اینکه به بهانه شرح حال رضاخان و انتشار مجله رنگینکمان کمک‌های کلانی از دولت می‌گرفت، اما هیچ‌گاه حاضر به پرداخت حق‌التحریر به نویسندگان نبود و تمام دوران انتشار رنگینکمان به‌صورت رایگان از نوشته‌ها و آثار نویسندگان بهره‌برداری می‌کرد...
[ميمندي‌نژاد] نویسند‌ه‌ای پرگو بود و نوشته‌هایش اکثرا خالی از محتوا بود.»7
میمندی‌نژاد با كد اصلي 13/1/130 و كد فرعي 9080 در اختيار ساواك قرار داشت و مورد توجه «دفتر ويژه اطلاعات» بود. در يكي از اسناد ساواك آمده است:
«نامبرده [ميمندي‌نژاد] مورد لطف و محبت تيمسار ارتشبد فردوست و از زمان قائم‌مقامي معظم‌له در ساواك ماهيانه مبلغ 15000 ريال دريافت مي‌دارد. 5/10/1357»8
البته پيش از فعاليت در «رنگين‌كمان نو»، ميمندي‌نژاد كار جدي خود در مطبوعات را با روزنامه «مرد امروز» شروع كرده بود.
او كه پس از حوادث شهريور 1320، مانند بسياري از روشنفكران با رويكرد تلاش براي تحقق اهداف استعماري غرب در ايران پا به عرصه سياست و البته به ظاهر فرهنگ گذاشته بود، پس از انتشار مجله « سپيد و سياه»9، متعلق به علي بهزادي10 با نوشتن پاورقي، همكاري خود را با آن آغاز كرد. وي هر كسي را كه مخالف او فكر مي‌كرد فاسد، خائن و عامل اجنبي!! مي‌دانست و به شدت مورد حمله قرار مي‌داد و چون در نظر او ـ تقريبا ـ همه فاسد و خائن و عامل اجنبي بودند، پس در مقالاتش به همه حمله مي‌كرد.11