كعبه عفاف
سيماى پرفروغ تو، اى كعبه عفاف
آيينه تمام نماى محمد(ص) است.
اى دخت مصطفى!
الگوى عفتى و نشان فضيلتى
مريم به پاكدامنىات رشك مىبرد
زيبنده هست جامه ايمان به قامتت
در سينه تو دستهگلى از حيا، عيان
در چهرهات حياى محمد(ص) نهفته است
در گفتهات كلام پدر هست جلوهگر
اى مادر پدر!
اى ميوه درخت رسالت!
درياى بىكران خصال نكوى تو
از دانش و وفا و حيا موج مىزند
اى فاطمه! براى تو اين افتخار بس
در حق تو رسول خدا گفت:
«اى بتول!
جسم تو و روان تو، چون جسم و جان من
خشم تو و رضاى تو، خشم و رضاى من»
اى همسر على!
كوتاه بود عمر تو، اما چه پرتلاش
از كودكى به خاطر تبليغ دين حق،
همگام با پدر.
در كارهاى خانه يكى يار مهربان
همكار با على.
در لحظههاى ساكت و پرراز نيمه شب،
همراز با خدا.
يك دم نشد ز خاطر و يادت خدا، جدا.
دشمن كه خواستشمع وجودت كند خموش
آواره گشت از پىهر مكر و حيلهاى
اما هنوز نغمه حق مىرسد به گوش:
«روشن شود هزار چراغ از فتيلهاى»