زلال بصیرت (۱۹۹) : دین همانند اکسیژن ضرورتی حیاتی برای جامعه ۱۳۹۸/۰۱/۲۱
زلال بصیرت
دین همانند اکسیژن ضرورتی حیاتی برای جامعه
۱۳۹۸/۰۱/۲۱
بسم الله الرحمن الرحیم
زندگی اجتماعی انسان‌ها مانند پیکره انسانی است که هر یک از اندام و دستگاه‌ها که متشکل از میلیون‌ها سلول است، وظیفه‌ای برعهده دارد، زندگی اجتماعی نیز از نهادها و مؤسسات و گروه‌هایی تشکیل می‌شود که در آنها، میلیون‌ها انسان وجود دارند و مجموعه واحدی به نام جامعه را تشکیل می‌دهند.
اگر بین نهادها و دستگاه‌های جامعه، نظم و هماهنگی برقرار باشد، جامعه سالم و موفق خواهد بود، همان‌گونه که هر یک از دستگاه‌های بدن، وظیفه خاصی را برعهده دارد و عدم هماهنگی بین آنها موجب اخلال در کارآیی بدن می‌شود، بین دستگاه‌های مختلف جامعه نیز چنین ارتباطی وجود دارد و گاهی معیوب بودن یک بخش از جامعه، سبب ایجاد مشکل در سایر نهادها می‌شود.
همگان با هر دین و آیینی متوجه لزوم وجود دستگاه‌هایی برای تأمین معیشت، امنیت، آموزش و نظایر آن در جامعه می‌شوند،تاریخ نشان داده است که افرادی آمده‌اند و به عنوان فرستاده خدا چیزهایی فراتر از مسائل مادی مطرح کرده و مردم را به توحید دعوت کردهاند؛ اما اگر از بسیاری از کسانی که سخن انبیا را پذیرفته و دیندار هستند، بپرسید که فایده دین چیست، تأمین امنیت، کم شدن جنایات و دزدی‌ها، خدمت به محرومین و... را به عنوان فایده دین ذکر خواهند کرد؛ حال آنکه از برخی آیات قرآن فهمیده می‌شود که دینداری صرفا تأمین مادیات و داشتن زندگی خوب نیست.
سعادت اخروی یکی از فایده‌های دینداری است که در قرآن ذکر شده است. مسئله معاد و اینکه انسان بعد از مرگ، دوباره حیاتی داشته باشد، برای بسیاری از افراد، قابل باور نبود؛ بسیاری از مردم، می‌توانستند قبول کنند که با حاکم شدن برخی قوانین به اسم دین، زندگی دنیا، بهتر خواهد شد و جنایات کمتر می‌شود، اما اینکه بعد از مرگ و پوسیده شدن استخوان‌ها، دوباره انسان زنده شود و حیات دیگری داشته باشد، برای آنها قابل باور نبود.
براساس قرآن، زندگی دنیوی مقدمه‌ای برای زندگی حقیقی آخرت است. دنیا برای انسان مانند یک جلسه امتحان است که نتیجه آن را در آخرت دریافت می‌کند. کسانی بوده‌اند که این مسئله را واقعا باور کردهاند و لذا بهترین دستاوردهای زندگی و شیرین‌ترین نعمت‌هایشان را برای احیای دین تقدیم کردهاند.
لازم است یک بار این مسئله را برای خود حل کنیم که آیا آخرت و حیات ابدی، واقعیت دارد یا خیر؟ اگر واقعیت ندارد، خیال خود را راحت کرده و از چیزی ترس نداشته باشیم و رفتار منافقانه را کنار بگذاریم؛ اگر هم واقعیت دارد، در این مسیر ثابت قدم باشیم.
جمهوری اسلامی از جمله حرکت‌های اجتماعی است که برای جدی گرفتن مسئله دین به وجود آمد، شاه نیز به مکه می‌رفت و در کاخ خود روضه می‌گرفت؛ اما امام(ره) قیام کرد تا بگوید مسئله دین، تعارف بردار نیست و محدود به چند امر ظاهری نمی‌شود، بلکه تمام شئون زندگی را دربرمی‌گیرد. اعتقاد به دین در سراسر زندگی او نمود عینی داشت و در این راه حتی از دست دادن جگوگوشه‌اش را لطف خفیه الهی دانست. برای او فرقی نمی‌کرد در زندان، تبعید و یا آزاد است؛ وی فقط به دنبال انجام وظیفه بود.
تامین حیات انسانی؛ وظیفه روحانیت
اگر ما وارث این انقلاب و شاگرد مکتب امام(ره) هستیم، باید باورهایمان را جدی بگیریم؛ بدانیم اصل این نیست که در این دنیا چند روزی شکممان سیر باشد؛ هدف اصلی خلیفه‌الله شدن است؛ باید به آن سمت حرکت کنیم.
وظیفه روحانیت این است که آخرت مردم را آباد کند و آنها را به سعادت ابدی برساند. از این‌رو باید ابتدا دین را بشناسیم و خالصانه به آن عمل کنیم.
بر این اساس، بهترین نهاد، نهادی است که باورهای مردم را تقویت کند تا باور کنند که بیهوده آفریده نشده‌اند، باور کنند که آخرتی وجود دارد و سعادت ابدی در گرو جدی گرفتن اعتقادات و عمل به آنهاست، باور کنند که دین، انسان را از حیوانیت می‌‌رهاند.
همان‌گونه که اکسیژن برای حیات مادی جامعه لازم است، دین نیز برای حیات انسانی جامعه، لازم است. اگر جامعه را به بدن انسان تشبیه کنیم، روحانیت مهم‌ترین وظیفه را برعهده دارد که وظیفه تأمین حیات انسانی مردم را بر عهده‌دارد.
حال که این مسئولیت سنگین را پذیرفتیم، باید آماده پرداخت هزینه آن نیز باشیم؛ دین را نباید وسیله رسیدن به دنیا قرار داد.
اگر دین وجود نداشت، زندگی انسان نیز مانند زندگی حیواناتی بود که چندی به چرا مشغول شده و در نهایت یا آنها را می‌کشند یا خودشان می‌میرند. اگر دین نبود، خودکشی برای رهایی از سختی‌ها و مشکلات و غصه‌ها نیز امری معقول بود.
پیروزی انقلاب اسلامی معجزه‌ای در تاریخ کشور بود.این انقلاب به برکت نهضت حضرت امام (ره) و فداکاری یاران مخلص ایشان پدید آمد و ما ریزه‌خوار سفره ایشان هستیم. بعد از امام (ره) نیز بهترین کسی که می‌توانست راه امام (ره) را ادامه بدهد، معرفی شد
حداقل چهل سال است که تجربه کارآمدی او را دیده ایم؛ گاه وی مسائلی را می‌فهمد که بزرگانی سال‌ها بعد متوجه سخن او می‌شوند! خداوند نعمت وجود چنین رهبری دلسوز را به ما داده است که در این سن، شبانه‌روز تلاش کرده و به فکر این مردم است.
سخنرانی آیت‌الله مصباح یزدی (دام ظله)
در دیدار با جمعی از مدیران و روحانیون وزارت دفاع؛ قم؛ 6 / 10 / 1397 .
همگان با هر دین و آیینی متوجه لزوم وجود دستگاه‌هایی برای تأمین معیشت، امنیت، آموزش و نظایر آن در جامعه می‌شوند،تاریخ نشان داده است که افرادی آمده‌اند و به عنوان فرستاده خدا چیزهایی فراتر از مسائل مادی مطرح کرده و مردم را به توحید دعوت کردهاند؛ اما اگر از بسیاری از کسانی که سخن انبیا را پذیرفته و دیندار هستند، بپرسید که فایده دین چیست، تأمین امنیت، کم شدن جنایات و دزدی‌ها، خدمت به محرومین و... را به عنوان فایده دین ذکر خواهند کرد؛ حال آنکه از برخی آیات قرآن فهمیده می‌شود که دینداری صرفا تأمین مادیات و داشتن زندگی خوب نیست.
سعادت اخروی یکی از فایده‌های دینداری است که در قرآن ذکر شده است. مسئله معاد و اینکه انسان بعد از مرگ، دوباره حیاتی داشته باشد، برای بسیاری از افراد، قابل باور نبود؛ بسیاری از مردم، می‌توانستند قبول کنند که با حاکم شدن برخی قوانین به اسم دین، زندگی دنیا، بهتر خواهد شد و جنایات کمتر می‌شود، اما اینکه بعد از مرگ و پوسیده شدن استخوان‌ها، دوباره انسان زنده شود و حیات دیگری داشته باشد، برای آنها قابل باور نبود.
براساس قرآن، زندگی دنیوی مقدمه‌ای برای زندگی حقیقی آخرت است. دنیا برای انسان مانند یک جلسه امتحان است که نتیجه آن را در آخرت دریافت می‌کند. کسانی بوده‌اند که این مسئله را واقعا باور کردهاند و لذا بهترین دستاوردهای زندگی و شیرین‌ترین نعمت‌هایشان را برای احیای دین تقدیم کردهاند.
لازم است یک بار این مسئله را برای خود حل کنیم که آیا آخرت و حیات ابدی، واقعیت دارد یا خیر؟ اگر واقعیت ندارد، خیال خود را راحت کرده و از چیزی ترس نداشته باشیم و رفتار منافقانه را کنار بگذاریم؛ اگر هم واقعیت دارد، در این مسیر ثابت قدم باشیم.
جمهوری اسلامی از جمله حرکت‌های اجتماعی است که برای جدی گرفتن مسئله دین به وجود آمد، شاه نیز به مکه می‌رفت و در کاخ خود روضه می‌گرفت؛ اما امام(ره) قیام کرد تا بگوید مسئله دین، تعارف بردار نیست و محدود به چند امر ظاهری نمی‌شود، بلکه تمام شئون زندگی را دربرمی‌گیرد. اعتقاد به دین در سراسر زندگی او نمود عینی داشت و در این راه حتی از دست دادن جگوگوشه‌اش را لطف خفیه الهی دانست. برای او فرقی نمی‌کرد در زندان، تبعید و یا آزاد است؛ وی فقط به دنبال انجام وظیفه بود.
تامین حیات انسانی؛ وظیفه روحانیت
اگر ما وارث این انقلاب و شاگرد مکتب امام(ره) هستیم، باید باورهایمان را جدی بگیریم؛ بدانیم اصل این نیست که در این دنیا چند روزی شکممان سیر باشد؛ هدف اصلی خلیفه‌الله شدن است؛ باید به آن سمت حرکت کنیم.
وظیفه روحانیت این است که آخرت مردم را آباد کند و آنها را به سعادت ابدی برساند. از این‌رو باید ابتدا دین را بشناسیم و خالصانه به آن عمل کنیم.
بر این اساس، بهترین نهاد، نهادی است که باورهای مردم را تقویت کند تا باور کنند که بیهوده آفریده نشده‌اند، باور کنند که آخرتی وجود دارد و سعادت ابدی در گرو جدی گرفتن اعتقادات و عمل به آنهاست، باور کنند که دین، انسان را از حیوانیت می‌‌رهاند.
همان‌گونه که اکسیژن برای حیات مادی جامعه لازم است، دین نیز برای حیات انسانی جامعه، لازم است. اگر جامعه را به بدن انسان تشبیه کنیم، روحانیت مهم‌ترین وظیفه را برعهده دارد که وظیفه تأمین حیات انسانی مردم را بر عهده‌دارد.
حال که این مسئولیت سنگین را پذیرفتیم، باید آماده پرداخت هزینه آن نیز باشیم؛ دین را نباید وسیله رسیدن به دنیا قرار داد.
اگر دین وجود نداشت، زندگی انسان نیز مانند زندگی حیواناتی بود که چندی به چرا مشغول شده و در نهایت یا آنها را می‌کشند یا خودشان می‌میرند. اگر دین نبود، خودکشی برای رهایی از سختی‌ها و مشکلات و غصه‌ها نیز امری معقول بود.
پیروزی انقلاب اسلامی معجزه‌ای در تاریخ کشور بود.این انقلاب به برکت نهضت حضرت امام (ره) و فداکاری یاران مخلص ایشان پدید آمد و ما ریزه‌خوار سفره ایشان هستیم. بعد از امام (ره) نیز بهترین کسی که می‌توانست راه امام (ره) را ادامه بدهد، معرفی شد
حداقل چهل سال است که تجربه کارآمدی او را دیده ایم؛ گاه وی مسائلی را می‌فهمد که بزرگانی سال‌ها بعد متوجه سخن او می‌شوند! خداوند نعمت وجود چنین رهبری دلسوز را به ما داده است که در این سن، شبانه‌روز تلاش کرده و به فکر این مردم است.
سخنرانی آیت‌الله مصباح یزدی (دام ظله)
در دیدار با جمعی از مدیران و روحانیون وزارت دفاع؛ قم؛ 6 / 10 / 1397 .