زلال بصیرت (۲۲۳) : پدیده اربعین؛ بی‌نظیر در عالم ۱۳۹۸/۰۷/۱۷
زلال بصیرت
پدیده اربعین؛ بی‌نظیر در عالم
۱۳۹۸/۰۷/۱۷
بسم الله الرحمن الرحیم
پدیده اربعین در عالم کم نظیر نیست، بلکه بی نظیر است؛ هرچند بنده توفیق حضور در راهپیمایی را نداشتم، اما وقتی تصاویر آن را از رسانه‌ها می‌بینم، واقعا تحت تأثیر قرار می‌گیرم؛ مخصوصا وقتی اخلاص زائران و میزبانان را می‌بینیم.
بحمدالله ما شیعیان به گونه‌ای تربیت شده‌ایم که روایات اهل بیت(ع) را باور داریم؛ ولی شیاطینی با سوء استفاده از برخی روایات، به دنبال ایجاد شبهه هستند؛ به عنوان نمونه در برخی روایات آمده است که به ازای هر قدمی در زیارت، ثواب حج و عمره برای زائر نوشته می‌شود. لذا شاید این سئوال در ذهن برخی بیاید – مخصوصا با شیطنت برخی شیاطین - که چطور ممکن است به خاطر یک قدم در راه زیارت، این اندازه ثواب به زائر داده شود؟
علت تاکید فراوان بر زیارت خانه خدا و اهل بیت(ع)
گاهی برخی گمان می‌کنند خداوند از اینکه مردم زیادی به مکه بروند و دور خانه کعبه جمع شوند، خوشش می‌آید و به نوعی میل خود را ارضا می‌کند؛ در واقع این عده، خدا را به انسان تشبیه می‌کنند که دوست دارد مورد توجه قرار گیرد؛ این در حالی است که خداوند هیچ نیازی ندارد و اگر همه مردم هم کافر شوند، ضرری به خداوند نمی‌رسد؛ همچنین ائمه (ع) نیز همین طور هستند؛ یعنی چنین نیست که خوششان بیاید که مشهور شده و طرفدارانی داشته باشند و مرقد آنها شلوغ باشد؛ حتی امام راحل (ره) نیز چنین نبودند که وقتی مردم درب خانه شان در قم جمع می‌شدند و ایشان از پشت بام برایشان دست تکان می‌دادند، خوشحال شوند؛ بلکه فقط فکر ایشان این بود که خداوند راضی باشد؛ لذا زیارت خانه خدا و اهل بیت (ع) از این رو اهمیت دارد که مردم از راه زیارت به کمال می‌رسند و با کسب ثواب به مقامی می‌رسند؛ در واقع خشنودی خدا و اهل بیت (ع) از حضور زائران، به همین دلیل است.
گاهی زائر به خاطر معرفت کم، خود را نسبت به زیارت شونده، طلبکار می‌داند،این در حالی است که باید سر به خاک بساییم و خداوند را شاکر باشیم که زیارت این بزرگواران را نصیب ما کرده است.
بسیاری از دوستی‌ها ناشی از جذابیت طرف مقابل از جهت یا جهاتی است،در واقع محبت از جاذبه کمرنگی شروع می‌شود و هر چه این جاذبه تکرار شود و استمرار داشته باشد، میل به انس و دوستی بیشتر می‌شود و به جایی می‌رسد که فراق آن دوست، برای فرد دشوار می‌شود. در واقع فلسفه نمازهای یومیه و تکرار پنج باره نماز در طول روز، همین مسأله است که انسان به ارتباط با خدا عادت کند و دوستی وی بیشتر شود.
آثار ارتباط با خدا
خدا را نمی‌توان دید، اما توجه با دل نیز سبب افزایش محبت می‌شود،خداوند برای ما برنامه‌هایی گذاشته که هر روز تکرار کنیم، یک قسمتی از آن لازم است که اگر نباشد، در دام شیطان افتاده و از خداوند دور می‌شویم؛ البته بخش‌هایی را هم برای کسانی قرار داده است که می‌خواهند بیشتر به خدا محبت پیدا کنند و با او انس بگیرند و از این انس لذت ببرند، این قسمت‌ها مستحب هستند، چون کمالی که انسان باید به آن برسد، در گرو ارتباط با خداست.
حال سوال این است که چگونه کمال انسان در گرو ارتباط با خداست؟ برای روشن شدن مثالی می زنم.اگر قطره خونی در یک لیوانی بیفتد، نجس می‌شود؛ در صورتی که اگر آب این لیوان متصل به کر شود، آب و لیوان هر دو پاک می‌شود. همین طور که اتصال به آب کر سبب پاک شدن می‌شود، اتصال به خداوند نیز سبب پاکی روح می‌شود؛ و هر چه این اتصال بیشتر باشد، پاکی نیز بیشتر می‌شود و در واقع تشابه آن با منبع اتصال در پاکی بیشتر می‌شود. لذا اهل بیت (ع) که کاملا متصل به خدا هستند، بیشتر به منبع اتصال شبیه شده و از هر گونه آلودگی و پلیدی دور هستند و خداوند نیز در مورد آنان می‌فرماید: «و یطهرکم تطهیرا».ارتباط با خدا کیمیایی است که سبب پاک شدن می‌شود و حتی کسی که با خدا متصل شود، نه تنها خودش پاک می‌شود که قدرت پاک کنندگی دیگران را نیز خواهد داشت.
اهل بیت (ع)، واسطه یاد خدا
اهل بیت(ع) افرادی هستند که بالاترین اتصال را به خداوند دارند.ارتباط با اهل بیت(ع) در واقع ارتباط با خداوند است. مثل نهر آبی که به دریا متصل است؛ استفاده از نهر آب، در واقع استفاده از آب دریاست.
خداوند در نمازهایی که واجب کرده است نیز یاد اهل بیت(ع) را واجب دانسته است، چون در تشهد باید بر محمد(ص) و آلش صلوات فرستاد.
خداوند در زمان‌ها و مکان ها، چیزهایی را علامت قرار داده که به واسطه آن علامت ها، به یاد خدا باشیم؛ مثلا نماز جمعه، برای یاد خداست. از عمیق‌ترین اموری که می‌تواند این توجه را حاصل کند، این است که انسان چند روز زندگی خود را با یاد اهل بیت(ع) و به عنوان زائر بگذراند. وقتی زائری چند شبانه روز پیاده روی می‌کند و دائم به یاد امام حسین(ع) است، اثری عمیق در وی می‌گذارد و قرار نیست به همین زودی ها آن را فراموش کند؛ این حتی از شرکت در مجالس روضه خوانی و ذکر مصیبت هم اثری بسیار بالاتر دارد. طبیعی است کسی که چنین زیارتی انجام می‌دهد، فوق العاده ترقی می‌کند که قابل حساب نیست؛ طبیعتا ثوابی هم که به ازای هر قدم می‌برد، قابل محاسبه نیست. چرا که این یاد اهل بیت (ع) که واسطه یاد خداوند هستند، از دل نمی‌رود و در قلبشان حک می‌شود.
اتصال به اهل بیت(ع) هم مراتبی دارد،گاه اتصال به حدی است که تمام وجود شخص متصل به معشوق می‌شود و گاه کمتر؛ در واقع مراتب اتصال به خدا، بستگی به معرفت و توجه دارد. با افزایش معرفت و توجه، اثر و اتصال نیز چندین برابر می‌شود. این معرفت و محبت و توجه باید از قبل ایجاد و تقویت شود تا زیارت اثر بیشتری داشته باشد؛ لذا از همین امروز باید برای زیارت‌های آینده، خود را آماده کرد. از مطالعه کتاب‌ها گرفته تا قرائت ادعیه با توجه قلبی می‌تواند در این زمینه تأثیرگذار باشد.
بیانات آیت‌الله مصباح یزدی (دام ظله) در دیدار با جمعی از رؤسای کلانتری‌ها و فرماندهی پاسگاه‌های قضایی سراسر کشور؛ قم21 / 8 / 1398 .
علت تاکید فراوان بر زیارت خانه خدا و اهل بیت(ع)
گاهی برخی گمان می‌کنند خداوند از اینکه مردم زیادی به مکه بروند و دور خانه کعبه جمع شوند، خوشش می‌آید و به نوعی میل خود را ارضا می‌کند؛ در واقع این عده، خدا را به انسان تشبیه می‌کنند که دوست دارد مورد توجه قرار گیرد؛ این در حالی است که خداوند هیچ نیازی ندارد و اگر همه مردم هم کافر شوند، ضرری به خداوند نمی‌رسد؛ همچنین ائمه (ع) نیز همین طور هستند؛ یعنی چنین نیست که خوششان بیاید که مشهور شده و طرفدارانی داشته باشند و مرقد آنها شلوغ باشد؛ حتی امام راحل (ره) نیز چنین نبودند که وقتی مردم درب خانه شان در قم جمع می‌شدند و ایشان از پشت بام برایشان دست تکان می‌دادند، خوشحال شوند؛ بلکه فقط فکر ایشان این بود که خداوند راضی باشد؛ لذا زیارت خانه خدا و اهل بیت (ع) از این رو اهمیت دارد که مردم از راه زیارت به کمال می‌رسند و با کسب ثواب به مقامی می‌رسند؛ در واقع خشنودی خدا و اهل بیت (ع) از حضور زائران، به همین دلیل است.
گاهی زائر به خاطر معرفت کم، خود را نسبت به زیارت شونده، طلبکار می‌داند،این در حالی است که باید سر به خاک بساییم و خداوند را شاکر باشیم که زیارت این بزرگواران را نصیب ما کرده است.
بسیاری از دوستی‌ها ناشی از جذابیت طرف مقابل از جهت یا جهاتی است،در واقع محبت از جاذبه کمرنگی شروع می‌شود و هر چه این جاذبه تکرار شود و استمرار داشته باشد، میل به انس و دوستی بیشتر می‌شود و به جایی می‌رسد که فراق آن دوست، برای فرد دشوار می‌شود. در واقع فلسفه نمازهای یومیه و تکرار پنج باره نماز در طول روز، همین مسأله است که انسان به ارتباط با خدا عادت کند و دوستی وی بیشتر شود.
آثار ارتباط با خدا
خدا را نمی‌توان دید، اما توجه با دل نیز سبب افزایش محبت می‌شود،خداوند برای ما برنامه‌هایی گذاشته که هر روز تکرار کنیم، یک قسمتی از آن لازم است که اگر نباشد، در دام شیطان افتاده و از خداوند دور می‌شویم؛ البته بخش‌هایی را هم برای کسانی قرار داده است که می‌خواهند بیشتر به خدا محبت پیدا کنند و با او انس بگیرند و از این انس لذت ببرند، این قسمت‌ها مستحب هستند، چون کمالی که انسان باید به آن برسد، در گرو ارتباط با خداست.
حال سوال این است که چگونه کمال انسان در گرو ارتباط با خداست؟ برای روشن شدن مثالی می زنم.اگر قطره خونی در یک لیوانی بیفتد، نجس می‌شود؛ در صورتی که اگر آب این لیوان متصل به کر شود، آب و لیوان هر دو پاک می‌شود. همین طور که اتصال به آب کر سبب پاک شدن می‌شود، اتصال به خداوند نیز سبب پاکی روح می‌شود؛ و هر چه این اتصال بیشتر باشد، پاکی نیز بیشتر می‌شود و در واقع تشابه آن با منبع اتصال در پاکی بیشتر می‌شود. لذا اهل بیت (ع) که کاملا متصل به خدا هستند، بیشتر به منبع اتصال شبیه شده و از هر گونه آلودگی و پلیدی دور هستند و خداوند نیز در مورد آنان می‌فرماید: «و یطهرکم تطهیرا».ارتباط با خدا کیمیایی است که سبب پاک شدن می‌شود و حتی کسی که با خدا متصل شود، نه تنها خودش پاک می‌شود که قدرت پاک کنندگی دیگران را نیز خواهد داشت.
اهل بیت (ع)، واسطه یاد خدا
اهل بیت(ع) افرادی هستند که بالاترین اتصال را به خداوند دارند.ارتباط با اهل بیت(ع) در واقع ارتباط با خداوند است. مثل نهر آبی که به دریا متصل است؛ استفاده از نهر آب، در واقع استفاده از آب دریاست.
خداوند در نمازهایی که واجب کرده است نیز یاد اهل بیت(ع) را واجب دانسته است، چون در تشهد باید بر محمد(ص) و آلش صلوات فرستاد.
خداوند در زمان‌ها و مکان ها، چیزهایی را علامت قرار داده که به واسطه آن علامت ها، به یاد خدا باشیم؛ مثلا نماز جمعه، برای یاد خداست. از عمیق‌ترین اموری که می‌تواند این توجه را حاصل کند، این است که انسان چند روز زندگی خود را با یاد اهل بیت(ع) و به عنوان زائر بگذراند. وقتی زائری چند شبانه روز پیاده روی می‌کند و دائم به یاد امام حسین(ع) است، اثری عمیق در وی می‌گذارد و قرار نیست به همین زودی ها آن را فراموش کند؛ این حتی از شرکت در مجالس روضه خوانی و ذکر مصیبت هم اثری بسیار بالاتر دارد. طبیعی است کسی که چنین زیارتی انجام می‌دهد، فوق العاده ترقی می‌کند که قابل حساب نیست؛ طبیعتا ثوابی هم که به ازای هر قدم می‌برد، قابل محاسبه نیست. چرا که این یاد اهل بیت (ع) که واسطه یاد خداوند هستند، از دل نمی‌رود و در قلبشان حک می‌شود.
اتصال به اهل بیت(ع) هم مراتبی دارد،گاه اتصال به حدی است که تمام وجود شخص متصل به معشوق می‌شود و گاه کمتر؛ در واقع مراتب اتصال به خدا، بستگی به معرفت و توجه دارد. با افزایش معرفت و توجه، اثر و اتصال نیز چندین برابر می‌شود. این معرفت و محبت و توجه باید از قبل ایجاد و تقویت شود تا زیارت اثر بیشتری داشته باشد؛ لذا از همین امروز باید برای زیارت‌های آینده، خود را آماده کرد. از مطالعه کتاب‌ها گرفته تا قرائت ادعیه با توجه قلبی می‌تواند در این زمینه تأثیرگذار باشد.
بیانات آیت‌الله مصباح یزدی (دام ظله) در دیدار با جمعی از رؤسای کلانتری‌ها و فرماندهی پاسگاه‌های قضایی سراسر کشور؛ قم21 / 8 / 1398 .