انسان‌ها از نظر فهم و ادراک در یک سطح نیستند؛ چنان‌که از نظر مالی در یک سطح نیستند. بنابراین، در معاشرت‌ها و ازدواج‌ها و امور دیگر اجتماعی لازم است تا انسان با «کفو» و هم‌سطح خویش ارتباط داشته باشد.
تفاوت‌هایی از جنس تفاوت‌های مالی می‌تواند عزت انسان مومن را مخدوش سازد. بنابراین، بهتر است تا در معاشرت‌ها و نیز سفرها کسانی را به عنوان همراه و همسفر انتخاب کنیم که هم‌سطح باشیم. این گونه انتخاب در دوستان و همسفران به ما کمک می‌کند تا هم، حرف یکدیگر را فهمیده و تعاملات بهتری داشته باشیم و هم بتوانیم به دور از هرگونه خواری، با عزت تمام زندگی کرده و از مکارم اخلاقی یکدیگر سود بریم و کرامت خویش و دیگران را حفظ کنیم که بسیار مهم و اساسی در قرآن و اسلام است.
امام صادق(ع) می‌فرماید: همسفرانی برگزینید که دخل و خرجشان با شما همسانی داشته باشد تا خوار نشوید. (الکافی، ج4، ص287)
اگر کسانی از نظر مالی وضعیت بهتری دارند، می‌بایست به گونه‌ای عمل نکنند که موجب خواری همراهان و همسفران شود.
شخصی می‌گوید: ما یک گروه بیست نفری بودیم که به حج می‌رفتیم، هرچند فرسخی که برای استراحت توقف می‌کردیم، گوسفندی از پول خودم خریده ذبح می‌کردم و کباب تهیه نموده، به همه دوستان می‌دادم، ولی همینکه امام(ع) از ماجرا خبردار شد، این عمل را تقبیح کرد و فرمود: چون دیگران از نظر مالی نمی‌توانند مانند تو این چنین پذیرایی کنند، قهراً در خود احساس ضعف و حقارت می‌کنند و این عمل پیش از آنکه روح سخاوت تو را شکوفا کند همراهانت را خوار می‌سازد. (بحارالانوار، ج 99، ص 122)
امام باقر(ع)می فرماید: «إذا صحبت فاصحب نحوک و لا تصحب من یکفیک فإنّ ذلک مذلّة للمؤمن؛ با شخصی همانند خود دوستی کن و با کسانی که مخارج تو را می‌دهند، همراه نباش؛ زیرا با این عمل، مؤمن خوار و اسیرگونه می‌شود.» (بحارالانوار، ج 76، ص 268)
و در روایت دیگر امام صادق(ع) فرمودند: «إصحب مثلک؛ با شخصی مثل خودت همراه باش.» (همان، ج 76، ص 269)
بنابراین، در حضر و سفر اگر گروهی با هم هستند، بهتر است تا دانگی هم کیسه شوند و هر یک دانگ خود را بپردازد تا موجب خواری و ذلت همدیگر نشوند.