951 - زمینه‌های نفوذ دشمن(4)(پرسش و پاسخ) ۱۳۹۹/۱۰/۰۱
پرسش:دشمنان اسلام و نظام جمهوری اسلامی چگونه و در پرتو چه شرایط و بسترهایی می‌توانند در افکار، اعمال و ساختارهای حاکم نفوذ کنند و به اهداف شوم خود برسند؟
پاسخ:در سه بخش قبلی پاسخ به این سوال به هفت مورد از زمینه‌ها و بسترهای نفوذ دشمنان شامل: 1- ضعف باورها و سستی ایمان 2- ضعیف‌النفس بودن 3- قبیله‌گرایی و عصبیت قومی 4- حرام‌خواری و درآمدهای نامشروع 5- فسق و فجور اخلاقی 6- تحجر و جمود فکری 7- باندبازی و فرقه‌گرایی به نحو اجمال پرداختیم. اینک در ادامه دنباله مطلب را پی می‌گیریم:
8- کینه‌توزی و انتقام‌جویی
یکی‌دیگر از زمینه‌ها و بسترهای نفوذ دشمنان حس انتقام‌جویی و کینه‌ورزی است. بسیاری از منازعات و نبردها ریشه در اشباع حس انتقام‌جویی، تلافی و رهایی از بن‌بست فکری و التیام بخشیدن به درون ملتهب افراد دارد. بسیاری از افراد و جریانات معاند داخلی همچون منافقان و سلطنت‌طلبان و... که از نظام اسلامی صدمه خوردهاند در دل‌های خود حس انتقام‌جویی و کینه‌ورزی را نسبت به این نظام پرورش می‌دهند و به راحتی برای انجام لطمه زدن و اشباع حس انتقام‌جویی خود طعمه و نفوذی دشمنان نظام جمهوری اسلامی قرار می‌گیرند. تا با آسیب‌رسانی و صدمه زدن حداقل درون ملتهب و قلب مجروح خود را التیام بخشند. ابلیس(شیطان) نخستین موجودی است که با حس انتقام‌جویی پا به عرصه جنگ با خدا گذاشته است. او به دلیل رانده شدن از درگاه الهی و دور شدن از رحمت خداوند، برای گرفتن انتقام از خداوند کمر به گمراه ساختن بندگان خدا بست. «قال: رب بما اغویتنی لازینن لهم فی‌الارض و لا غوینهم اجمعین» ابلیس گفت: «پروردگارا! چون مرا گمراه ساختی من هم (نعمت‌های مادی را) در زمین در نظر آنها زینت می‌دهم و همگی را گمراه خواهم ساخت. (حجر-39)
آری این رسم همه شیاطین است که اولا گناهان خویش را به گردن دیگران می‌افکنند (فرافکنی) و ثانیا همه جا می‌کوشند تا کردار زشت خود را با منطق غلط خود توجیه کنند. بنابراین دشمنان خارجی که از اسلام ناب سیلی خوردهاند برای گرفتن انتقام خود از انتقام‌جویان داخلی به عنوان نفوذی استفاده ابزاری می‌کنند تا اهداف انتقام‌جویانه خود را عملیاتی سازند.
9- توهم دوراندیشی و احتیاط کاذب
یکی دیگر از زمینه‌ها و بسترهای نفوذ دشمنان، توهم دوراندیشی و احتیاط کاذب برای حفظ موقعیت کنونی یا ترس از آینده است که زمینه نفوذ دشمنان خارجی و پیوندشان با دشمنان داخلی را فراهم می‌سازد. دشمنان با سیر در عالم توهم و نه واقعیت آینده‌ای ناخوشایند را در ذهن کارگزاران و توده جامعه هدف ترسیم می‌کنند، و افرادی که ایمان واقعی و با ثباتی ندارند و در دل‌هایشان بیماری و انحراف وجود دارد به بهانه ترس از گرفتاری در آينده به سوی یهود و نصاری گرایش پیدا می‌کنند و دوستی با آنها را در دل خود می‌پرورانند. قرآن کریم در این زمینه می‌فرماید: کسانی که در دل‌هایشان بیماری است می‌بینی که در (دوستی با یهود و نصاری) بر یکدیگر پیشی می‌گیرند، و می‌گویند: می‌ترسیم حادثه‌ای برای ما اتفاق بیفتد (و نیاز به کمک آنها داشته باشیم!) شاید خداوند پیروزی یا حادثه دیگری از سوی خود (به نفع مسلمانان) پیش بیاورد، و این دسته، از آنچه در دل پنهان داشتند، پشیمان گردند!» (مائده- 52)
آری بیمار‌دلانی که تکیه‌گاه خود را بیگانگان قرار می‌دهند و به دامن آنان پناهنده می‌شوند، در عمل ابزار نفوذ دشمنان در جنگ نرم و سخت علیه نظام اسلامی شده و این به خاطر نگرانی از سرنوشتشان، با پندار و توهم و بی‌ثباتی و شکست اسلام و تسلط دشمنان است. چنانکه می‌گویند: می‌ترسیم ورق برگردد، وضع موجود تغییر کند و اسلام شکست بخورد و کفر و شرک به صحنه و وضعیت سابق بازگردد. «یقولون نخشی ان تصیبنا دْائرهًْ» (تفسیر راهنما، ج4، ص 436)
همچنین کسانی که به بهانه نابسامانی داخلی و فقدان چشم‌انداز روشنی برای آینده با ثبات نظام اسلامی، به کشورهای بیگانه چشم دوخته و منافع و سرمایه‌‌های خود و خانواده را به آن کشورها منتقل می‌کنند، چنین افرادی بهترین زمینه و بستر برای نفوذ دشمنان در جنگ نرم و سخت می‌باشند و دشمنان همواره از وجود چنین افرادی به عنوان نفوذی و مبلغ خود استفاده ابزاری می‌کنند.
8- کینه‌توزی و انتقام‌جویی
یکی‌دیگر از زمینه‌ها و بسترهای نفوذ دشمنان حس انتقام‌جویی و کینه‌ورزی است. بسیاری از منازعات و نبردها ریشه در اشباع حس انتقام‌جویی، تلافی و رهایی از بن‌بست فکری و التیام بخشیدن به درون ملتهب افراد دارد. بسیاری از افراد و جریانات معاند داخلی همچون منافقان و سلطنت‌طلبان و... که از نظام اسلامی صدمه خوردهاند در دل‌های خود حس انتقام‌جویی و کینه‌ورزی را نسبت به این نظام پرورش می‌دهند و به راحتی برای انجام لطمه زدن و اشباع حس انتقام‌جویی خود طعمه و نفوذی دشمنان نظام جمهوری اسلامی قرار می‌گیرند. تا با آسیب‌رسانی و صدمه زدن حداقل درون ملتهب و قلب مجروح خود را التیام بخشند. ابلیس(شیطان) نخستین موجودی است که با حس انتقام‌جویی پا به عرصه جنگ با خدا گذاشته است. او به دلیل رانده شدن از درگاه الهی و دور شدن از رحمت خداوند، برای گرفتن انتقام از خداوند کمر به گمراه ساختن بندگان خدا بست. «قال: رب بما اغویتنی لازینن لهم فی‌الارض و لا غوینهم اجمعین» ابلیس گفت: «پروردگارا! چون مرا گمراه ساختی من هم (نعمت‌های مادی را) در زمین در نظر آنها زینت می‌دهم و همگی را گمراه خواهم ساخت. (حجر-39)
آری این رسم همه شیاطین است که اولا گناهان خویش را به گردن دیگران می‌افکنند (فرافکنی) و ثانیا همه جا می‌کوشند تا کردار زشت خود را با منطق غلط خود توجیه کنند. بنابراین دشمنان خارجی که از اسلام ناب سیلی خوردهاند برای گرفتن انتقام خود از انتقام‌جویان داخلی به عنوان نفوذی استفاده ابزاری می‌کنند تا اهداف انتقام‌جویانه خود را عملیاتی سازند.
9- توهم دوراندیشی و احتیاط کاذب
یکی دیگر از زمینه‌ها و بسترهای نفوذ دشمنان، توهم دوراندیشی و احتیاط کاذب برای حفظ موقعیت کنونی یا ترس از آینده است که زمینه نفوذ دشمنان خارجی و پیوندشان با دشمنان داخلی را فراهم می‌سازد. دشمنان با سیر در عالم توهم و نه واقعیت آینده‌ای ناخوشایند را در ذهن کارگزاران و توده جامعه هدف ترسیم می‌کنند، و افرادی که ایمان واقعی و با ثباتی ندارند و در دل‌هایشان بیماری و انحراف وجود دارد به بهانه ترس از گرفتاری در آينده به سوی یهود و نصاری گرایش پیدا می‌کنند و دوستی با آنها را در دل خود می‌پرورانند. قرآن کریم در این زمینه می‌فرماید: کسانی که در دل‌هایشان بیماری است می‌بینی که در (دوستی با یهود و نصاری) بر یکدیگر پیشی می‌گیرند، و می‌گویند: می‌ترسیم حادثه‌ای برای ما اتفاق بیفتد (و نیاز به کمک آنها داشته باشیم!) شاید خداوند پیروزی یا حادثه دیگری از سوی خود (به نفع مسلمانان) پیش بیاورد، و این دسته، از آنچه در دل پنهان داشتند، پشیمان گردند!» (مائده- 52)
آری بیمار‌دلانی که تکیه‌گاه خود را بیگانگان قرار می‌دهند و به دامن آنان پناهنده می‌شوند، در عمل ابزار نفوذ دشمنان در جنگ نرم و سخت علیه نظام اسلامی شده و این به خاطر نگرانی از سرنوشتشان، با پندار و توهم و بی‌ثباتی و شکست اسلام و تسلط دشمنان است. چنانکه می‌گویند: می‌ترسیم ورق برگردد، وضع موجود تغییر کند و اسلام شکست بخورد و کفر و شرک به صحنه و وضعیت سابق بازگردد. «یقولون نخشی ان تصیبنا دْائرهًْ» (تفسیر راهنما، ج4، ص 436)
همچنین کسانی که به بهانه نابسامانی داخلی و فقدان چشم‌انداز روشنی برای آینده با ثبات نظام اسلامی، به کشورهای بیگانه چشم دوخته و منافع و سرمایه‌‌های خود و خانواده را به آن کشورها منتقل می‌کنند، چنین افرادی بهترین زمینه و بستر برای نفوذ دشمنان در جنگ نرم و سخت می‌باشند و دشمنان همواره از وجود چنین افرادی به عنوان نفوذی و مبلغ خود استفاده ابزاری می‌کنند.