1233 - سنت هلاکت طغیانگران و منافقین (پرسش و پاسخ) ۱۴۰۲/۱۰/۳۰
سنت هلاکت طغیانگران و منافقین
(پرسش و پاسخ)
پرسش:آیا طغیانگران و گردنکشان می‌توانند دعا کنند که همواره پیروز میدان بوده و بر سرنوشت مردمان مظلوم خود حاکم خواهند بود و این حاکمیت و پیروزی ظاهری تداوم خواهد داشت؟
پاسخ:هلاکت قطعی طغیانگران
یکی از سنت‌های لایتغیر الهی و قوانین ثابت آفرینش، هلاکت و درهم کوبیدن طغیانگران و ستمکاران و به اضمحلال و خفت و خواری کشیدن قدرت عنکبوتی ظاهری و مصنوعی کسانی است که در برابر خالق آفرینش، طاغی و یاغی می‌شوند و به ظلم و تعدی و تجاوز و جرم و جنایت می‌پردازند. تاریخ بشر گواه منصف و شاهدی عادل بر این حقیقت است که تمام طغیانگران و جباران بعد از اعطای مهلت مقرری که از سوی خداوند حکیم به آنها داده شده است، تا عمق باطن زشت و خباثت‌آلود خود را در عرصه اعمال ننگینشان به بروز و ظهور برسانند و حجت بر آنها تمام شود، و به این وسیله استحقاق خفت و خواری و عذاب دنیوی و اخروی را با دستان خویش فراهم سازند، چگونه به استیصال و ذلت و خواری افتاده‌اند و در کمال عجز و ناچاری، به عذاب الهی گرفتار آمده و به هلاکت ابدی رسیده‌اند. آری این قانون لایتغیر و ثابت الهی است که سرانجام طغیانگران و طاغوت‌های گردنکش، سرشکستگی و ذلت و خواری است. قرآن کریم با صراحت می‌فرماید: ان للطاغین لشرماب» برای طغیانگران بدترین سرانجام است(ص-55) یا در آیه دیگر می‌فرماید: «الذین طغوا فی البلاد فصب علیهم ربک سوط عذاب» همان کسانی که در شهرها طغیان کردند، به همین سبب پروردگارتان تازیانه عذاب را بر آنان نواخت (فجر-11) و در آيه دیگر طغیانگری را یکی از عوامل هلاکت ملت‌ها و اقوام بر می‌شمرد: «آیا به انسان نرسیده است که در کتب انبیای پیشین آمده است، اینکه خداوند قوم عاد نخستین را به کیفر اعمالشان هلاک کرد؟ و همچنین قوم ثمود را، و کسی از آنان را باقی نگذارد!
و نیز قوم نوح را پیش از آنها، چرا که آنان از همه ظالم‌تر و طغیان‌گرتر بودند! (نجم-50-53) و در آیه دیگر می‌فرماید: «فاماثمود فاهلکوا بالطاغیه» اما قوم ثمود با عذابی سرکش هلاک شدند (حاقه-5) و در آیه دیگر می‌فرماید: و چه بسیار از شهرها و آبادی‌هایی را که بر اثر فزونی نعمت، مست و مغرور شده بودند هلاک کردیم (قصص-58) از طرف دیگر در روایات هم به نقل از پیامبر گرامی(ص) درباره سنت الهی برخورد قهرآمیز با مستکبران و طاغوت‌ها فرموده‌اند: خدای تعالی فرموده‌اند: کبریا ردای من است و هر کسی که (با استکبار و طغیانگری) مدعی ردای من شود، او را درهم می‌شکنم. (نهج‌الفصاحه، ح2073)
هلاکت منافقین
منافقین مادامی که در لاک نفاق و شیطانی خود قرار دارند و تظاهر به دین و ایمان و هماهنگی با مسلمانان مورد غمض عین و چشم‌پوشی مسلمانان و رهبران دینی و سیاسی قرار می‌گیرند، زیرا احتمال اینکه به خود آیند و دست از نفاق برداند و اهل اخلاص و اسلام شوند وجود دارد. اما همین که به فتنه‌گری و فساد و فحشا و محاربه با مسلمانان و دولت اسلامی برآمدند، دیگر جای هیچ‌گونه ترحمی به آنها وجود ندارد. زیرا منافقین دشمنانی هستند که در بین مردم و جامعه زندگی می‌کنند و هر لحظه می‌توانند با سوءاستفاده از موقعیت جغرافیایی و روابطی که با سایر منافقین دارند و... شورش، بلوا و آشفتگی و نابسامانی در جامعه ایجاد کنند و با انواع فتنه‌گری‌های سیاسی، و اجتماعی و... ضربات جبران‌ناپذیری به مردم و کیان امت اسلامی وارد کنند. بر همین اساس خداوند حکیم، برخورد قاطع با این گونه فتنه‌گران را در طول تاریخ بشر، جزو سنت‌های لایتغیر و ثابت خود قرار داده است و در آیات 59 تا 62 سوره احزاب درباره آنان می‌فرماید: اگر منافقین و آنها که در دل‌هایشان بیماری است و (همچنین) آنها که اخبار دروغ و شایعات بی‌اساس در مدینه پخش می‌کنند، دست از کار برندارند، تو را بر ضد آنان می‌شورانیم، سپس جز مدت کوتاهی نمی‌توانند در کنار تو در این شهر بمانند. و از همه جا طرد می‌شوند و هر کجا یافت شوند گرفته و به قتل خواهند رسید.
این سنت خداوند در اقوام پیشین است و برای سنت الهی هیچ‌گونه تغییر نخواهی یافت. صاحب تفسیر مجمع‌البیان ذیل آيه نوشته است: به چیزی که به یک‌بار یاد و بار انجام گیرد سنت خدا و پیغمبر(ص) گفته نمی‌شود. برای اینکه سنت، روش مستمر و جاری است و مقصود این است که خداوند مقرر فرموده: درباره کسانی که با پیامبران نفاق می‌کنند و شایعه‌پراکنی می‌نمایند، به اینکه هر کجا پیدا شدند کشته شوند و این عاقبت کار منافقان در هر برهه‌ای از تاریخ خواهد بود.