2 - پاسخ به سؤالات و شبهات فلسطین و مقاومت - چرا رژیم صهیونیستی را «غاصب» می‌دانیم؟ ۱۴۰۳/۰۳/۱۸
پاسخ به سؤالات و شبهات فلسطین و مقاومت - 2
چرا رژیم صهیونیستی را «غاصب» می‌دانیم؟
۱۴۰۳/۰۳/۱۸
تاريخ گواهي مي‌دهد بيت‌المقدس در ابتدا متعلق به قوم يهود و بني‌اسرائيل بوده و سپس به دست مسلمانان با جنگيدن فتح مي‌شود، حال چطور است که وقتي حكومت اسرائيلي با همان شيوه مسلمين اين سرزمين را فتح مي‌كند، غاصب بوده و محكوم مي‌شود؟
1- در تاریخ گذشته اقوام و ملل، همواره رخدادهایی وجود داشته است که نمی‌تواند مبنای عمل امروز ملت‌ها و جوامع به ویژه در زمینه تقسیم‌بندی‌های سیاسی و جغرافیایی باشد، چنان‌که در هیچ منطقه‌ای از جهان، بر مبنای گذشته‌های تاریخی، ادعائی صورت نمی‌گیرد، مثلاً با وجود اینکه کشورهای آمریکایی از ابتدا تماماً متعلق به سرخپوست‌های ساکن این منطقه بوده و حتی تاریخ سکونت آنها در این منطقه نزدیک‌تر به تاریخ معاصر می‌باشد، امّا هیچ قاعده و قانونی، به اعتبار این موضوع، معتقد به لزوم اخراج ساکنان فعلی قاره آمریکا از این سرزمین و یا تشکیل دولت سرخپوستی به جای دولت‌های فعلی در آمریکا نمی‌باشد و جالب اینجاست که مردمانی که این‌گونه در جای سرخپوستان نشسته‌اند و سرزمین آنان را متعلق به خود می‌دانند همان‌هائی هستند که به اعتبار سکونت یهود در فلسطین، در گذشته‌های دور، این سرزمین را حق طبیعی یهودی‌ها می‌دانند. همچنین اگر سکونت تاریخی یک قوم در یک منطقه، مبنای حقانیت آن قوم برای ادعای تملک آن در امروز باشد، حتی ایرانیان نیز حق سکونت در ایران نخواهند داشت، چرا که هیچ شک و تردیدی وجود ندارد که آریایی‌ها که اجداد ایرانیان کنونی هستند، از مناطق دیگر وارد سرزمین ایران شده‌اند و به همین دلیل اگر قرار بر تقسیم‌بندی مناطق بر مبنای سکونت تاریخی اقوام باشد، حتی ایرانیان نیز باید از منطقه‌ای که امروزه ایران نامیده می‌شود خارج شوند و حال آنکه باطل بودن چنین فرضی کاملاً بدیهی می‌باشد.
2- حتی اگر بخواهیم یک سرزمین را به ساکنان اصلی آن در گذشته‌های تاریخی، تحویل دهیم، باز هم قدس و سرزمین فلسطین از آن یهود نخواهد بود، چرا که این سرزمین پیش از یهودیان، در دست اقوام دیگری بود و طبیعتاً باید به آنان تعلق گیرد و نه یهود که بعدها ساکن آن شدند، به عبارت دیگر يهوديان اولين ساكنان فلسطين نبودند، بلكه زماني بسيار طولاني، قبل از اين كه آنها به اين سرزمين بيايند، فلسطين داراي سكنه بود و از سابقة تمدن ده هزار ساله برخوردار بوده است كه قدمت بيش از 9 هزار ساله «اريحا»، قديمي‌ترين شهر «بارودار» شاهد همين واقعيت است.
اولين ساكنان شناخته‌شدة فلسطين كنعاني‌ها بودند كه سه هزار سال قبل از ميلاد، در اين سرزمين سكني گزيدند و مردماني شهرنشين و داراي تمدني پيشرفته بودند1 که تورات نيز در (سفر اعداد، باب 34، آيه 1؛ و باب 35، آيه 10؛ و در سفر خروج، باب 3، آيه 17) به اين مطلب تصريح دارد.
از اين گذشته، مطابق روايات و گزارش‌های تاريخي، در حدود سال 1703 قبل از ميلاد چندين قبيلة عبري، از كلده به سرزمين كنعان آمدند، ولي اين قبايل در سرزمين كنعان مستقر نشدند، بلكه به مصر رفتند و در زير سلطه فراعنه به زندگي خود ادامه دادند.
بعد از چند قرن، عبري‌ها، مصر را ترك كرده و براي چندين سال در بيابان آواره بودند، در حدود سال 1200 قبل از ميلاد، یهودی‌ها از مشرق به سرزمين كنعان و شهر «اريحا» حمله كرده و بعد از تخريب شهر و كشتن ساكنان آن به طور پراكنده در طول حدود دو قرن در سرتاسر كنعان مستقر شدند، ولي باز نتوانستند كرانه‌هاي جنوبي و جلگة مجاور دريا، تا نقطه اي در شمال «يافا» را از فلسطيني‌ها بگيرند.2
پس از مدتي در سال 520 قبل از ميلاد كوروش پادشاه ايران به يهوديان اجازه داد كه به بابل برگردند و آنان هم برگشته و تحت فرمانروايي ايران و سپس مقدونيان و روميان زندگي كردند؛ گرچه گاه و بي‌گاه بر فرمانروايان خود طغيان مي‌كردند ولي هرگز نتوانستند رهبري كشور را دوباره قبضه كنند، بزرگ‌ترين شورش يهوديان، شورش مكابيان عليه مقدونيان در سال 167 قبل از ميلاد؛ و دو قيام ديگر عليه روميان در سال‌هاي 70 و 132 بعد از ميلاد بود كه پس از آخرين شورش، كشته و تار و مار شدند.
از آن زمان تا قرن 20 كه صهيونيست‌ها تحت قيمومت بريتانيا توانستند مهاجرت گروه كثيري از يهوديان را به فلسطين ترتيب دهند در طول 19 قرن، فلسطين عاري از يهوديان بود، به گونه‌اي كه در حدود سال‌هاي 1170 – 1917 م فقط 1440 نفر يهودي و بنا به گفته «نهمان جروندي» در سال 1267 م فقط دو خانوادة يهودي در بيت المقدس زندگي مي‌كردند.3
3- در دوران فتح این سرزمین توسط مسلمانان، اکثریت ساکنان این منطقه مسیحی‌ها بودند و نه یهودی‌ها و عمده آنان نیز به شهادت تاریخ، با رغبت دین اسلام را پذیرفتند و در نتیجه باز هم قدس از آن ساکنان اصلی آن ماند، با این تفاوت که ساکنان آن به جای دین قبلی خود، دین جدید را پذیرا شدند.
از همین جا می‌توان دریافت میان فتح بیت‌المقدس توسط مسلمانان و اشغال این سرزمین توسط صهیونیست‌ها تفاوت ماهوی وجود دارد؛ چرا که مسلمانان زمانی که بیت‌المقدس را تصرف کردند، ساکنان آن را اخراج نکردند تا مسلمانان را جایگزین آن کرده و حکومت خود را بر آن مستقر سازند، بلکه ساکنان را دعوت به اسلام نمودند و آنان نیز با رضایت تمام دین جدید را در کنار حکومت مسلمانان پذیرا شدند و اگر مسلمان هم نمی‌شدند بنا به مبانی فقهی اسلامی، با پرداخت جزیه آزاد بودند، در این سرزمین بمانند، امّا صهیونیست‌ها ساکنین این سرزمین را اخراج کرده، بخش زیادی از آنها را قتل‌عام نمود و سایرین را در کشورهای دیگر آواره ساخت، در کنار این فرآیند، مهاجران را از سراسر دنیا، وارد سرزمین فلسطینیان کرد و در واقع حکومت خود را بر سرزمین غصبی ملت فلسطین بنا نهاد و از این روی هیچ مشابهتی میان عمل مسلمانان و عمل صهیونیست‌ها وجود ندارد.
پانوشت‌ها:
1- كتان، هنری، فلسطين و حقوق بين الملل، ترجمة غلامرضا فدائي عراقي،تهران: اميركبير،1368، ص13
2- همان، ص 14
3- همان، ص 15 و 16