3 -پاسخ به سؤالات و شبهات فلسطین و مقاومت - پاسخ به شبهه وعده قرآن درخصوص اهدای فلسطین به یهودیان ۱۴۰۳/۰۳/۲۰
پاسخ به سؤالات و شبهات فلسطین و مقاومت - 3
پاسخ به شبهه وعده قرآن درخصوص اهدای فلسطین به یهودیان
۱۴۰۳/۰۳/۲۰
طبق آیه 21 سوره مائده1 خداوند وعده داده که فلسطین را به یهودیان بدهد، چرا ما مسلمانان با اراده خدا مخالفت مي کنيم و مي‌گوييم اسرائيل غاصب است؟
1.کتابت «کتب الله لکم» به معنای تقدیر است و تقدیر دو گونه است؛ تشریعی و تکوینی. تشریعی به معنای حکم و فرمان است.
این واژه در مورد برخی از احکام الهی نیز در قرآن به کار برده شده است. مانند «کتب علیکم القتال2»، «کتب علیکم الصیام3»، «وابتغوا ما کتب الله لکم4» در این صورت معنای آیه است که حضرت موسی از جانب خداوند دستور داشته که بنی‌اسرائیل را وارد سرزمین مقدس کند تا این سرزمین را از لوث وجود ساکنان مشرک و ظالم آن پاک گردانند.
این که در ادامه آیه شریفه می‌فرماید:« وَلَا تَرْتَدُّوا عَلَى أَدْبَارِكُمْ فَتَنْقَلِبُوا خَاسِرِینَ؛ به دشمن پشت نکنید و پا به فرار نگذارید که آن‌وقت، شکست سختی خواهید خورد.» با تقدیر تشریعی سازگار است زیرا تخلف از دستورات الهی در فرض تقدیر تشریعی ممکن است نه تقدیر تکوینی.
اگر فرض کنیم منظور از این تقدیر، تقدیر تکوینی است، طبق آیات بعد، این تقدیر تکوینی مطلق نبوده بلکه مشروط به نبرد با ساکنان ستمگر و جبار این سرزمین یعنی عمالقه بوده است که با تخلف و سرپیچی همراهان حضرت موسی همراه شد و چهل سال سرگردان شدند5 و نسل بعدی وارد این سرزمین شدند.
از آیات قرآن استفاده می‌شود اراده خداوند بر این بوده که بنی‌اسرائیل در این سرزمین با آرامش و رفاه زندگی کنند ولی این اراده، مشروط بر این بود که آنها اعمال صالح انجام دهند و صبر و استعانت به خدا و بندگی او را فراموش نکنند «قال موسی لقومه استعینوا بالصبر و الصلوه ان الارض لله یورثها من یشاء من عباده و العاقبه للمتقین؛ موسى به قوم خود گفت: از خداوند يارى بجوييد و صبر نماييد، مسلّما زمين از آن خداست (ايجادش، حفظش و اداره ساكنانش تحت اراده اوست) به هر كس بخواهد به میراث مى‌دهد و سرانجام (نيك) از آن پرهيزگاران است.»
پس این اراده الهی به طور مطلق نبوده و مشروط بر اطاعت و بندگی بنی‌اسرائیل بوده است و چنین نبوده است که این سرزمین تا ابد ملک مطلق یهودیان باشد. این مشروط بودن از فقرات متعددی از تورات نیز فهمیده می‌شود:«سرزمین کنعان را که اکنون در آن غریب هستی تا ابد به تو و به نسل تو خواهم بخشید...وظیفه تو و فرزندانت و نسل‌های بعد این است که عهد مرا نگاه دارید و....»6
وعده ابدی و بدون قید و شرط از سوی خداوند بر خلاف سنت الهی است. خداوند خوبی‌ها و امتیازات را منوط به تقوا و ایمان دانسته، حال چگونه وعده ابدی یک سرزمین را بدون قید و شرط می‌دهد و امتیازی برای نسل‌های بعدی بنی‌اسرائیل بگذارد که به بیان خود قرآن، گناه‌های بسیاری کرده‌اند و حتی پیامبران خود را نیز کشتند:«فبما نقضهم میثاقهم و کفرهم بآیات الله و قتلهم الانبیاء بغیر حق و قولهم قلوبنا غلف بل طبع الله علیها بکفرهم فلا یؤمنون الا قلیلا7؛پس به کیفر پیمان‌شکنی آنان و کفرشان به آیات خدا، و به ناحق کشتن پیامبران، و گفتار (بی‌پایه و باطل)شان که: دل‌های ما در پوشش و حجاب است (ازاین‌رو سخن حق را درک نمی‌کنیم، لعنتشان کردیم) بلکه به سبب کفرشان بر دل‌هایشان مهر (محرومیت از فهم معارف) زدیم؛ به همین سبب جز اندکی ایمان نمی‌آورند».
2. ورود به این سرزمین به معنای مالکیت آن نبوده، بلکه برای سکونت در آن بوده و نه اینکه حق افرادی که در آن سرزمین بوده‌اند را نادیده بگیرند یا اینکه کسی مزاحم آنها نشود.
یهودیان اولین ساکنین فلسطین نبودند، بلکه زمانی بسیار طولانی، قبل از این که آنها به فلسطین بیایند این سرزمین دارای سکنه بود و از سابقه تمدن ده هزار ساله برخوردار است.
در 3500 سال پیش از میلاد، اقوام سامی از قلب حجاز به سوی مصر، عراق، سوریه، لبنان و فلسطین کوچ نموده و اقوامی چون اعراب کنعانی در فلسطین سکنی گزیدند و اولین ساکنین شناخته‌شده در فلسطین، کنعانی‌ها، مردمانی شهرنشین و دارای تمدنی پیشرفته، بودند.
حدود هزار سال پیش از میلاد، اقوامی به نام فلسطینی که از دریای «اژه» آمده بودند، به این ناحیه راه یافته و جای کنعانیان را گرفتند. مدت‌ها پس از مهاجرت فلسطینی‌ها و کنعانیان به سرزمین فلسطین، قوم بنی اسرائیل، به همراه حضرت موسی(ع) در فلسطین سکونت کردند.8
پانوشت‌ها:
1- «یَا قَوْمِ ادْخُلُوا الْأَرْضَ الْمُقَدَّسَةَ الَّتِی كَتَبَ اللَّهُ لَكُمْ وَلَا تَرْتَدُّوا عَلَى أَدْبَارِكُمْ فَتَنْقَلِبُوا خَاسِرِینَ؛ ای قوم، به سرزمین مقدسی که خدا سرنوشت شما کرد داخل شوید و پشت (به حکم خدا) مکنید، که زیانکار می‌شوید.»
2- سوره بقره، آیه 216
3- سوره بقره، آیه 183
4- سوره بقره، آیه187
5- سوره مائده، آیه 26 «قَالَ فَإِنَّهَا مُحَرَّمَةٌ عَلَيْهِمْ أَرْبَعِينَ سَنَةً يَتِيهُونَ فِي الْأَرْضِ فَلَا تَأْسَ عَلَى الْقَوْمِ الْفَاسِقِينَ؛ خدا گفت: (چون مخالفت امر کردند) شهر را بر آنها حرام کرده، چهل سال بایستی در بیابان حیران و سرگردان باشند، پس تو بر این گروه فاسق متأسف و اندوهگین مباش.»
6- سفر پیدایش ۲۶: ۲-۵ و ۸:۱۷-۱۱
7- سوره نساء، آیه 155
8- کتان، هنری، فلسطین و حقوق بین‌الملل، پیشین، ص 13