4 - پاسخ به سؤالات و شبهات فلسطین و مقاومت - اشغال سرزمین فلسطین توسط صهیونیسم ۱۴۰۳/۰۳/۲۲
پاسخ به سؤالات و شبهات فلسطین و مقاومت - 4
اشغال سرزمین فلسطین توسط صهیونیسم
۱۴۰۳/۰۳/۲۲
سرزمين فلسطين چگونه توسط صهیونیست‌ها اشغال گرديد؟
صهيونيسم، مولود دوران تحول و انتقال سرمايه‌داري غرب به مرحله امپرياليسم نيز به شمار مي‌رود. در اين دوره، همه قدرت‌هاي بزرگ براي تأمين منافع استعماري، فعالانه در پي يافتن جاي پايي محكم، در غرب آسیا شدند. براي دستيابي به اين هدف، نخستين بار
ناپلئون بناپارت (امپراتور فرانسه)، به جلب همكاري يهوديان عليه امپراتوري عثماني دست زد كه البتّه در اين كار توفيقي به دست نياورد. سپس، بيسمارك (صدراعظم سابق آلمان) براي پاسداري از خط راه آهني كه قرار بود از آلمان به بغداد كشيده شود، به جذب و به كارگيري يهوديان پرداخت.1
اما سرانجام، انگليس با ترغيب يهوديان اروپاي شرقي، روسيه و غرب، براي مهاجرت به فلسطين به تشكيل يك دولت يهودي كه حافظ منافع آن كشور باشد، دست يافت.2
خاندان سرمایه‌دار رُوچیلْد که از مهم‌ترین یهودیانی بودند که صهیونیسم را پذیرفتند، نقش بسزایی در اشغال فلسطین و تأسیس اسرائیل داشتند.3 هدف مهم صهیونیسم، گردآوردن یهودیان جهان در یک منطقه (فلسطین) برای تشکیل دولت یهودی و تأسیس کشور بزرگ یهود بود. تِئُودور هِرْتْسِل که او را بنیانگذار صهیونیسم می‌دانند، در سال ۱۸۹۵م در کتاب «دولت یهودی»، ایده تأسیس یک کشور مخصوص یهودیان را مطرح کرد و در سال ۱۸۹۷م اندیشمندان و ثروتمندان یهودی را در شهر بازل سوئیس گردهم آورد و از آن‌ها خواست از ایده صهیونیسم حمایت کنند.4 او هدف کنگره را گذاشتن سنگ بنای میهن یهود اعلام کرد.5 این کنفرانس، زمینه فکری پیدایش یک دولت یهودی را فراهم کرد.
او چند بار با خلیفه وقت دولت عثمانی، به منظور اخذ موافقت او برای اختصاص فلسطین به یهودیان دیدار کرد؛ اما دولت عثمانی موافقت نکرد. هرتسل برای تأمین هزینه‌های مورد نیاز، از خانواده ثروتمند روچیلد درخواست کمک کرد. خانواده روچیلد نیز هنگامی که دریافتند تأسیس دولت صهیونیستی به نفع آن‌هاست، از آن حمایت کردند.6
در می۱۹۱۶م، انگلیس، روسیه و فرانسه طبق پیمان «سايكس پيكو» توافق کردند که فلسطین زیر نظر سلطه انگلیس اداره شود.7
در اوایل قرن بیستم صهیونیست‌ها با استفاده از سلطه انگلستان بر فلسطین، راه‌حلّ تشکیل یک کشور یهودی را مطرح کردند. کوشش صهیونیست‌ها نتیجه بخشید و توانستند نظر «لرد بالفور» وزیر خارجه انگلیس را جلب کنند. سرانجام در نوامبر ۱۹۱۷ اعلامیه بالفور در مورد تصویب طرح تاسیس «کانون ملّی یهود» در سرزمین فلسطین، در کابینه انگلستان منتشر شد8 و آمریکا نیز از این طرح حمایت کرد. سرانجام در‌آوریل ۱۹۲۰ متّفقین و جامعه ملل، قیمومت فلسطین را رسماً به انگلستان واگذار کردند.
در رأس امتيازات سياسي كه انگليس به يهود داد اين بود كه در تاريخ 1920 م يكي از رهبران بزرگ حزب صهيونيسم يعني «هربرت سموئيل» را كه از يهوديان متعصب بود به حكومت فلسطين نصب نمود و مقدرات فلسطين را به دست او سپرد.9 او شرايط سياسي، اقتصادي و دارايي را طوري قرار داد كه به ايجاد وطن ملي يهود انجاميد. زبان عبري را رسمي كرد، اراضي اعراب را با بهانه‌هاي مختلف مصادره كرد و كم كم مرزهاي فلسطين را براي مهاجرت يهوديان گشود تا اينكه منجر به تأسيس دولت يهود، به طور رسمي شد.
مسئله فلسطين از سال 1947 به سازمان ملل ارجاع داده شد و سرانجام با تلاش‌های صهیونیست‌ها و آمریکا، رأی به تقسیم فلسطین داده شد.10 با وجود اكثريت عرب و مسلط بودن مالكيت اعراب، مجمع عمومي سازمان ملل متحد پيشنهاد كرد كه فلسطين بين اعراب و يهوديان تقسيم شود. اين قطعنامه ايجاد دو دولت عرب و يهود را پيش‌بيني مي‌كرد. طبق مفاد اين قطعنامه 5700 مايل مربع به كشور يهود تعلق مي‌گرفت و 4300 مايل مربع به دولت عربي، يعني در حقيقت به يك سوم از اهالي كه علي‌رغم ميل ساكنان كشور به آنجا وارد شده بودند سرزميني معادل 57 درصد از مساحت كل كشور را دادند تا در آنجا دولت يهود را به وجود آورند.11
انگلستان در ۱۴ مه ۱۹۴۸ به قیمومت خود پایان داد و نیروهایش را از فلسطین خارج کرد. در همان روز، «شورای ملّی یهود» در تل‌آویو تشکیل شد و در ساعت چهار بعد از ظهر همان روز موجودیت دولت اسرائیل توسط «دیوید بن گوریون» در موزه تل‌آویو اعلام گردید. از این پس اشغال رسمی فلسطین آغاز شد.
پس از اعلام موجودیت رژیم اشغالگر قدس توسط بن گوریون، اوّلین جنگی که این رژیم علیه فلسطین و کشورهای عربی منطقه به راه انداخت به جنگ ۱۹۴۸ معروف است. در طی این جنگ صهیونیست‌ها ۷۸ درصد خاک فلسطین را تحت اشغال خود درآوردند و نخستین مرحله آوارگی بزرگ فلسطینیان به وقوع پیوست. در مه سال ۱۹۴۹ اسرائیل به عضویت سازمان ملل درآمد.12
پانوشت‌ها:
1- مرتضی شیرودی، صهيونيسم بسترها و زمينه‌هاي پيدايش، فصلنامه معرفت، شماره 49، ص49
2- يوري ايوانف، صهيونيسم، ترجمه ابراهيم يونسي، تهران: امیر کبیر، 1356، ص54
3- نصیری حامد، رضا، «روچیلد، خاندان»، دانشنامه جهان اسلام، تهران: بنیاد دایرةالمعارف اسلامی، ۱۳۹۴، ج20، ص 412-410
4- سویدان، طارق محمد، دایره المعارف مصور تاریخ یهودیت و صهیونیسم، ترجمه و تحقیق جمعی از مترجمان، تهران: سایان، ۱۳۹۱، ص۴۶
5- فعالان سیاسی صهیونیست، تهران: نداء زیتون، ۱۳۸، ص۲۵۷
6- نصیری حامد، رضا، «روچیلد، خاندان»، دانشنامه جهان اسلام، پیشین، ص 410
7- صفاتاج، مجید، ماجرای فلسطین و اسرائیل، تهران: دفتر نشر فرهنگ اسلامی، ۱۳۸۱ش، ص84-83
8- زعیتر، اكرم، سرگذشت فلسطين، ترجمه اکبرهاشمي رفسنجاني، قم: دفتر انتشارات اسلامي 1382، ص 112
9- هاشمی رفسنجانی، اكبر، اسرائيل و فلسطين، تهران: جهان آرا (بي تا)،ص23
10- مسئله فلسطين، گزارش كنفراس حقوقدانان عرب در الجزاير، ترجمه اسدالله، مبشري تهران: خوارزمي 1350، ص 98
11- کتان، هنری، عطیه، فلسطين مال كيست. ترجمة منوچهر هزارخاني، تهران: سپهر، ص 119
12- صفا تاج، مجید، دانشنامه فلسطین، تهران: آرون، 1391، ج۳، ص۱۶