مالک شیخی زازرانی
« اِنّی سِلْمٌ لِمَنْ سالَمَکُمْ وَحَرْبٌ لِمَنْ حارَبَکُمْ»
هنوز مدت زیادی ازانتشار تصاویر دیدار فائزه هاشمی رفسنجانی با رهبران بهایی نمی‌گذرد که طی هفته‌های گذشته همکار سابق فائزه هاشمی با انتشار تصویری اهانت‌آمیز گستاخی خود را نسبت به حضرت اباعبدالله‌الحسین(علیه السلام) و اعتقادات شیعیان جهان به بی‌شرمانه‌ترین نحو به تصویر می‌کشد. این اهانت بی‌شرمانه در حالی رخ داد که چندی پیش این عنصر خود فروخته که حالا در شبکه‌های فارسی زبان ماهواره‌ای به عنوان فعال حقوق بشر نیز معرفی می‌شود، در پارلمان انگلیس برای هشتمین سالگرد حبس هفت جاسوس بهایی حضور یافت و حالا بعد از اینکه فائزه هاشمی تصاویر دیدار خود با بهایی‌های تهران را منتشر می‌کند، او نیز جرات می‌یابد دست به چنین عمل وقیحی بزند و آن‌‌ را علنی کند.
شاید این روزها که در اثر تساهل و تسامح دستگاه فرهنگی کشور، عده‌ای جرات پیدا کرده‌اند با عبور از توهین به انقلاب و نظام، به مخالفت علنی با ارزش‌های اسلامی بپردازند، رمزگشایی از فتنه 88 کار سختی نباشد. روزهایی که جریان منتسب به اصلاح‌طلب، پرچم عزاداری اباعبدالله‌الحسین(علیه السلام) را در عاشورای 88 به آتش کشید اما رهبران و عوامل فتنه، این واقعه را حرکت مردمی خداجو نامیدند، گویی آنکه امروز ابرها کنار رفته و مشخص شده است این جریان ضد انقلاب ریشه در جریان اصلاحات داشته و حرکت‌های سازماندهی شده و زنجیره‌ای این جریان بیش از پیش بر مردم عزیز کشور نمایان می‌شود.
شادی.ص فعالیت خود را در روزنامه «زن» و در شاگردی فائزه هاشمی رفسنجانی آغاز  و در سال 84 با حمایت از ستاد هاشمی رفسنجانی جهت گیری سیاسی خود را علنی نمود. چهار سال پس از ناکامی جریان اشرافیت در انتخابات، وی پس از گذراندن محکومیت در فتنه 88، به غرب گریخت و در پی مواضع تند علیه ایران، از وزارت خارجه آمریكا جایزه شجاعت گرفت. روزهایی که رسانه‌های افساد طلب غرب، هیاهویی به راه انداختند که چرا ماموران در هنگام دستگیری‌اش، مراعات حجاب او را نکرده‌اند!! شادی.ص که خود را یک فمنیست اصلاح‌طلب معرفی کرده است در برخی مواضع نشان داده که دغدغه فمینیستی او، دفاع از حقوق زنان نیست بلکه این موضع‌گیری‌ها بیشتر ژست اپوزیسیون است تا بتواند از حمایت‌های دشمنان ایران برخوردار گردد. فمنیسمی به سیاق دوست قدیمی خود، «مسیح. ع» که  او نیز این روزها نه تکلیف همجنس باز بودنش مشخص شده است و نه فمنیست بودنش، یک روز بر طبل فمینیست‌ها می‌زند و روز دیگر بر طبل همجنس بازان.
شادترین نظریه شادی!
شادی.ص مقاله‌ای با عنوان «تحلیل فمنیستی مجازات سنگسار» دارد که با حمایت از نظریه چند شوهری زنان، می‌نویسد: «طبق قوانین ایران، مردان می‌توانند تا چهار همسر دائم و تا بی‌نهایت همسر غیردائم داشته باشند. چنین حقی از یک سو این آزادی عمل را به مردان می‌دهد که با شرکای جنسی متعدد رابطه داشته باشند و از سوی دیگر، صرف حق داشتن همسران متعدد، مردی را که متهم به برقراری رابطه خارج از چارچوب ازدواج است، در پیشگاه نظام قضایی برآمده از فرهنگ، عملاً از هیبت یک مجرم مهم به شکل فردی درمی آورد که اشتباه کوچکش تنها این بوده که رابطه جنسی را که حق او بوده شرعی نکرده است. ضمن اینکه همین موضوع امکان گریز وی را از مجازات با طرح این ادعا که صیغه‌ای خوانده شده فراهم می‌آورد. اما زنی که با این اتهام در پیشگاه قاضی قرار می‌گیرد که با وجود داشتن شوهر، با مرد دیگری رابطه جنسی داشته است، از نظر وی و از نظر فرهنگ حاکم بر جامعه، مرتکب یکی از مهم‌ترین جرایم شده زیرا اصولاً از حق داشتن همسران متعدد برخوردار نیست و کنترل بدن و سکسوآلیته او باید صرفاً در اختیار یک مرد باشد. چنین زنی ناقض تمامی هنجارهای حاکم بر جامعه است و باید به شدیدترین وجهی با او برخورد شود. ضمن اینکه هیچ گریزگاهی نیز برای او وجود ندارد. همچنین مناسبات تبعیض‌آمیز حاکم و قدرت اقتصادی و روابط اجتماعی، که معمولا نزد مردان بیش از زنان است، به مردان امکان برخورداری از حق دفاع و وکیل مناسب و دفاع متناسب را می‌دهد، در حالی که زنی که فاقد منابع اقتصادی و اجتماعی است، نمی‌تواند از حق خود برای داشتن وکیل یا برخورداری از دفاع متناسب استفاده کند. به این ترتیب، مردسالاری و تبعیض مجموعه‌ای را به وجود می‌آورند که بر سکسوآلیته زن بخصوص هنگامی که در چارچوب ازدواج قرار می‌گیرد کنترل حداکثری اعمال می‌کند.»
بعدها زمانی که روزنامه کیهان در شماره مورخ 5 اردیبهشت 1386 و در ستون اخبار ویژه از ایشان به عنوان طرفدار تز چند شوهری زنان یادکرد وی از این روزنامه شکایت کرد. مدیر مسئول کیهان در دادگاه با اشاره به مقاله فوق‌الذکر گفت: «خانم صدر در شکوائیه خود تأكید می‌کند: «از آنجا كه چند شوهری زنان در جامعه ما امری مذموم، موهن و ناپسند است، اسناد تبلیغ آن به شخص مصداق توهین نیز می‌باشد» به بیان دیگر، از نگاه ایشان «چند شوهری زنان» فی نفسه و بطور مطلق زشت و ناپسند نیست، بلكه فقط از آنجا كه در جامعه ما مذموم و ناپسند است! اسناد آن توهین تلقی می‌شود و مثلاً اگر حمایت از چند شوهری زنان در یك جامعه دیگر به ایشان نسبت داده شود توهین‌آمیز نخواهد بود! البته خانم صدر توضیح نمی‌دهند كه در كدامیك از جوامع بشری «چند شوهری زنان» مذموم و ناپسند و حتی مشمئز كننده و نفرت‌انگیز نیست!»