يكي از مهم‌ترين كارهايي كه بهاييان در جهت اشغال فلسطين براي يهوديان و البته انگليسي‌ها كردند، خريدن زمين‌هاي سرزمين اشغالي و تحويل آن به يهوديان بود كه بعدتر منجر به بيرون راندن فلسطيني‌ها و اشغال اين سرزمين شد.
دنيس رايت در شرح اين ماجرا مي‌نويسد:
«در اوايل سال 1918/1336 با تصرف بندر حيفا توسط نيروهاي انگليسي و بعد سپرده شدن قيموميت فلسطين به دست انگلستان توسط جامعه ملل در پايان جنگ جهاني اول، بهايي‌ها نفس راحتي كشيدند. عبدالبهأ در اندك زماني به خاطر نحوه رهبري خود و رفتار پيروانش احترام مقامات بريتانيايي مسئول اداره فلسطين را به خود جلب كرد و در ژویيه 1919/ شوال 1337 مقامات اخير به لندن توصيه كردند كه نشان جديد امپراتوري بريتانيا و لقب آن‌به وي اعطا گردد. بهاييان عمل او را اين گونه توجيه مي‌كنند:
«عبدالبهأ از زمان اشغال فلسطين مستمراً به نحو صادقانه‌اي به آرمان بريتانيا خدمت كرده است. در مشورت نظرات او براي فرمانده نظامي و افسران دستگاه اداري مستقر در حيفا بسيار باارزش بوده و از نفوذ خود در اين شهر تماماً در جهت خير و صلاح استفاده كرده است عبدالبهأ چندين سال در عكا زنداني ترك‌ها بوده است.»
رايت مي‌افزايد: «اگر چه عبدالبهأ هيچ‌وقت خودش از لقب «سر» استفاده نكرد ولي انگليسي‌ها او را رسماً سر عباس عبدالبهأ شواليه نشان امپراطوري بريتانيا مي‌خواندند و از او به‌عنوان اولين و تنها بهايي ايراني كه به چنين افتخاري دست يافته است، ياد مي‌كنند.»
***
از سال 1868 ميلادي كه ميرزا حسينعلي نوري (بها) و همراهانش به بندر عكا منتقل شدند، بهاييان با كانون‌هاي مقتدر يهودي غرب پيوند خورده بودند و مركز بهايي‌گري در عكا به ابزاري مهم براي عمليات بغرنج ايشان و شركايشان در دستگاه استعماري بريتانيا تبديل شد. اين پيوند در دوران رياست عباس افندي، فرزند بها كه خود را عبدالبهأ خوانده بود، تداوم يافت. در اين زمان، بهاييان در تحقق راهبرد تأسيس دولت يهود در فلسطين كه از دهه‌هاي 1870و1880 ميلادي آغاز شده بود، با جديت شركت كردند و اين تعلق در اسناد ايشان بازتاب پيدا كرد.
حبيب مويد نويسنده بهايي مشهور يهودي تبار در اين زمينه مي‌نويسد: [عباس افندي] فرمودند: «چند روز قبل يك نفر نصاري، صاحب روزنامه كرمل آمد پيش من، گفتم: بس است، دست از اين تعصبات دين و مذهبي‌بردار. گفت: حضرات يهودي‌ها از همه جا مي‌آيند در اين‌جا زمين مي‌خرند، بانك باز كرده‌اند، كمپاني‌هاي متعدد دارند، مي‌خواهند فلسطين را بگيرند و سلطنت كنند. گفتم: اين‌ها در كتاب خود، موعودند كه در اين اراضي سلطنت خواهند كرد. اين اراده حق است، هيچ كسي را ياراي مقاومت با اين‌ها نيست. ببين سلطان عبدالحميد كه با آن سطوت و اقتدار بود، آيا توانست مانع شود؟ گفت: آخر اين‌ها در هر شهري كه مي‌روند، تجارت را از ديگران مي‌گيرند، خيلي كاردان هستند. گفتم: خوب، شما هم باشيد، اگر كسي كار خوبي بكند، بايد سعي كرد مثل او كرد، نه اين‌كه او را مانع شد.»
روحيه ماكسول (بيوه شوقي افندي) بعد از تأسيس اسراييل گفته است: «من ترجيح مي‌دهم كه جوان‌ترين اديان [بهاييت] از تازه‌ترين كشورهاي جهان [اسراييل] نشو و نما نمايد و در حقيقت بايد گفت كه آينده ما [بهاييت و اسراييل] چون حلقه‌هاي زنجير به هم پيوسته است.
سال 1948 زماني كه صهيونيست‌ها فلسطين را به اشغال خود در آوردند، از حسينعلي بها و عباس افندي ديگر خبري نبوده، شوقي افندي نوه دختري عباس افندي كه پيش از اين يهودي‌ها و بهاييان را علاقه‌مندان به فلسطين ذكر كرده بود، تأسيس اسراييل را تحقق پيشگويي‌های حسينعلي بهأ و عباس افندي دانست و در تلگرافي مربوط به تشكيل هيئت بين‌المللي بهايي (بيت العدل بعدي) مطلب جالبي را عنوان كردكه نشان‌دهنده پيوندهاي ديرين اين دو با يكديگر دارد. شوقي افندي براي تأسيس اين هيئت سه علت را ذكر كرد كه رأس آن‌ها تأسيس اسراييل قرار داشت: «معلوم است كه علت العلل تشكيل اين هيئت سه چيز بوده است: 1- پيدايش ملت مستقل اسراييل و تأسيس حكومتي از طرف آن ملت...»
اگر بدانيم كه تشكيل دولت اسراييل از آرمان‌هاي يهوديان انگليسي بود و انگليس‌ها نخستين كساني بودند كه در كوچ يهوديان از سراسر دنيا به سمت اسراييل تلاش كردند و سرمايه‌گذاري هنگفتي نمودند به راحتي در مي‌يابيم كه در واقع صهيونيسم و بهاييت از همان ابتدا از يكديگر جدا نبوده‌اند.
چرا يهوديان به‌عنوان مردمي كه نسبت به دين خود بسيار متعصب هستند تا جايي كه حضرت عيسي را كه در كتاب تورات به آن‌ها وعده شده و از مادري يهودي زاده شده بود، با آن همه نشانه و معجزه نپذيرفتند اما به راحتي به فرقه‌اي كه رهبر آن از ابتدا متهم به دروغگويي و فريب بوده است، به گونه‌اي كه براي فرار از اعدام توبه كرده و ادعاهايش را انكار مي‌كند، ايمان مي‌آورند؟
در طول تاريخ ثابت شده است كه به‌دليل تعليمات خاصي كه يهوديان دارند، آن‌ها تغييرات بسيار كمي را به لحاظ مذهبي، به نسبت پيروان ساير اديان داشته‌اند. چگونه است كه ناگهان گروهي از يهوديان به يكي از عقايد شيعه روي آورده در زمره ياران باب در مي‌آيند. صرفنظر از اين‌ها، چگونه روابط پيشوايان بهايي را با سران صهيونيست در همان دوران مي‌توان توجيه كرد؟
بهأ و جانشينانش كه دست كم از آغاز قرن بيستم، در اثر ملاقات با برخي از سران صهيونيسم، از طرح‌هاي نهان و آشكار صهيونيسم نسبت به فلسطين بي‌خبر نبودند، بارها مژده تجمع و عزت يابي يهوديان را در ارض موعود مطرح كردند.
تجمع بهاييان در عكا درست در زماني كه مسئله دولت يهود توسط تئوريسين‌هاي صهيونيسم مطرح شد و روابط بعد بهايي‌ها با سران صهيونيسم، به هيچ عنوان اتفاقي نبود.
ملاقات اسحاق بن زوي (از سران صهيونيسم) به همراه همسرش با عباس افندي در قصر بهجي در طي سال‌هاي 1909-1910 يعني در حدود 40 سال قبل از تأسيس اسراييل، نشان از عمق روابط ميان بهاييان با صهيونيسم دارد. شاهد اين مطلب سخن خود عباس افندي به حبيب مويد است كه مي‌گويد: «مستر روچيلد آلماني نقاش ماهري است. تمثال مبارك را با قلم نقش درآورده و به حضور مبارك آورد و استدعا نمود چند كلمه در زير اين عكس محض تذكار مرقوم فرمايند تا به آلماني ترجمه و نوشته شود.
داستان ارتباطات سران بهاييت با سران صهيونيسم به روچيلد و بن زوي محدود نمي‌شود، افرادي چون موشه شارت، سرهربرت ساموئل (صهيونيست سرشناس و كميسر عالي انگليس در فلسطين)، لرد ساموئل اسمايلز و... نيز نامشان در كنار سران بهاييت برده مي‌شود. روحيه ماكسول در كتاب «گوهر يكتا» كه درباره شرح زندگي شوهرش (شوقي افندي) نوشته است، به اين رفاقت‌هاي ديرينه اشاره مي‌كند:
«علاوه بر مكاتبه با افراد برجسته جهان و مراسله با مؤسسات عظيمه دنيا، حضرت شوقي افندي غالباً در بيت مبارك، نفوس عاليقدري را كه صاحب رأي و نفوذ بودند به خدمت خود پذيرفته و ميهمان نوازي مي‌فرمودند، از جمله كساني كه مشرف شدند، لرد ساموئل اسمايلز و خانم اوست... و يكي از دوستان قديمي حضرت عبدالبهأ، موشه شارت [بود] كه يكي از صاحب منصبان عاليرتبه اين كشور [اسراييل] گرديد.»
به پاس همين روابط است كه بهاييان در قبال كمك به تشكيل دولت اسراييل از امتيازات ويژه‌اي چون: معافيت املاك و موقوفات و متعلقات بهاييان در سرزمين اشغالي از ماليات و عوارض دولتي، به رسميت شناختن شعبه‌هاي محافل بهاييان، ايام متبركه و عقد نامه بهاييان و از همه مهم‌تر به رسميت شناختن بهائيت در شمار سه دين ابراهيمي (اسلام- مسيحيت و يهوديت) برخوردار شدند.
در طول سال‌هاي بعد كم‌كم كار حمايت دولت اسراييل از بهاييان چنان بالا گرفت كه به گفته يكي از بهاييان ساكن اسراييل به نام حسين اقبال، هر دستوري حضرت ولي امرالله [شوقي افندي] بفرمايند يا هر تقاضايي بنمايند، دولت اسراييل فوراً برآورده مي‌نمايند و در نتيجه ما بهاييان ساكنين فلسطين، به نهايت روح و ريحان زندگي مي‌نماييم.»
با اين‌كه بهاييان جمعيت بسيار بسيار اندكي را تشكيل مي‌دادند، به‌دليل نقشي كه در تشكيل دولت يهود ايفا كردند و حمايت‌هاي پس از آن به‌خصوص در زمان حكومت پهلوي، و از همه مهم‌تر نقشي كه در تحريف شيعه و اسلام در عصر كنوني مي‌توانند بازي كنند، همواره مورد توجه اسراييل بوده و مي‌باشند!