تلاش امام برای هدایت بنی‌صدر
پس از حوادثی که بعد از غائله 14 اسفند اتفاق افتاد، حضرت امام خیلی تلاش کردند اقداماتی در جهت رفع این مشکل بین بنی‌صدر و نیروهای حزب‌اللهی انجام شود. از جمله هیئت سه نفره انتخاب شد که تذکرات شفاهی و کتبی می‌داد. 25 اسفند ماه هم حضرت امام از آقایان از جمله: شهید بهشتی، مقام معظم رهبری،‌جناب هاشمی و خود بنی‌صدر و حضرات دیگر خواسته بودند که دست از مشاجره بردارند. البته بیشتر خطاب به بنی‌صدر بود و الا این طرف قضیه که مظلوم واقع شده بودند. بنی‌صدر هم قول داده بود که بعد از این حرف‌های تنش‌آور و چالش‌زا، مسائل این چنینی مطرح نشود. ولی از فروردین 1360 دوباره بنی‌صدر چند مصاحبه کرد که مصاحبه‌ها نیش‌دار بود. پرونده 14 اسفند هم کم‌کم داشت مراحل نهایی خود را طی می‌کرد. بنی‌صدر از این طرف قضیه هم پی‌برد که پرونده 14 اسفند بدجوری به ضرر وی تمام می‌شود. این پرونده کاملاً موارد اتهامی بنی‌صدر و جریانات الحادی و نفاق را که در آن روز و بعدها که منافقین، رنجبران و ملی‌گراها برای قصاص راه‌پیمایی 12 فروردین را راه‌اندازی کردند دربر می‌گرفت. اینها دست به دست هم داده و مقابل نظام جمهوری اسلامی ایستاده بودند. بنی‌صدر علی‌رغم حوادث 14 اسفند، تذکرات حضرت امام و پادرمیانی هیئت سه نفره شامل حضرات بزرگوار دیگری مثل حضرت آیت‌الله مهدوی کنی، مرحوم آیت‌الله اشراقی و حضرت آیت‌الله یزدی را نپذیرفت. او به دلیل اینکه به قول خودش خبرگزاری‌های آلمان و دستگاه‌های اطلاعاتی آلمان گفته بودند حضرت امام بیش از سه ماه از عمرشان باقی نمانده به این امید بود که به هر حال با رحلت حضرت امام خود را به عنوان لیدر مطرح کند. منافقین، ملی‌گراها، لیبرال‌ها، رنجبران، اقلیت و اکثریت هم از اینکه کسی که تفکرات سکولاریستی داشته باشد به قدرت می‌رسد، بنی‌صدر را فرصتی می‌دانستند.
30 خرداد؛ ورود به فاز شورش
متأسفانه بعد از غائله 14 اسفند 59 جریانات تنش‌ها و راهپیمایی‌ها و زد و خوردها تشدید شد و کار به جایی رسید که بنی‌صدر دیگر امیدش از جریان امور قطع شد. کابینه رجایی سه وزیر نداشت و مجلس فشار می‌آورد که این سه وزیر را معرفی کنید. از آن طرف بنی‌صدر بازی در می‌آورد و خلاصه مسائل به اینجا رسید که 30 خرداد1 روز راه‌پیمایی منافقین به حمایت از بنی‌صدر بود. ضمن اینکه در واقع اعلام ورود به فاز نظامی را به صورت عملیاتی در روز 30 خرداد اعلام کردند. با این حوادث که پس از حذف بنی‌صدر از فرماندهی نیروهای مسلح و تلاش نمایندگان مجلس برای عدم کفایت سیاسی بنی‌صدر روی داد،2 بنی‌صدر با منافقین به نقطه پایان رسید و خط ترور سردمداران نظام جمهوری اسلامی را به منافقین ابلاغ کرد.
ـــــــــــــــــــــــــــــ
۱. با سقوط بنی‌صدر اعضا و هواداران سازمان منافقین، که بعد از پیروزی انقلاب از ضعف دولت موقت و حمایت‌های بنی‌صدر کمال استفاده را برده و تشکیلات خود را گسترش داده بودند، در 30 خرداد 1360 دست به اغتشاشی خونین زدند و هر که را طرفدار امام و نظام یافتند، ترور کردند. در این اقدام جنایتکارانه بسیاری از مردم بی‌گناه تنها به جرم داشتن عکس امام در داخل مغازه یا داشتن محاسن بلند یا پوشش و حجاب اسلامی به شدت مضروب شده و عده‌ای نیز به شهادت رسیدند. ساعاتی بعد مردم تهران، آشوبگران را سرکوب و جمعی را دستگیر کردند. از این پس منافقین رسماً دست به اقدامات براندازی و فعالیت‌های تروریستی زدند و سران و اعضای این گروه تروریستی، در خانه‌های تیمی مخفی شدند و ده‌ها تن از نقش‌آفرینان نهضت امام خمینی را در سرتاسر ایران به شهادت رساندند و علاوه بر چهره‌های سیاسی و مذهبی و مدیران نظام اسلامی، افرد زیادی از مردم کوچه و بازار را نیز به جرم دفاع و پاسداری از انقلابشان در اقدامات تروریستی و انفجار بمب‌هایی که در اماکن عمومی کار می‌گذاشتند، ترور کردند که آخرین مورد آن قتل فجیع دو کشیش مسیحی و انفجار بمب در روز عاشورا و در جوار ضریح حضرت امام رضا(ع) در مشهد در سال 1373 بود. (برای مطالعه بیشتر ر.ک. به: سازمان مجاهدین خلق، پیدایی تا فرجام، ج 2، ص 497)
۲. روز سه‌شنبه 1360/3/30 طرح عدم کفایت سیاسی بنی‌صدر در مجلس شورای اسلامی بررسی گردید و با 177 رأی موافق، 12 رأی ممتنع و یک رأی مخالف تصویب شد. پیرو این تصمیم مجلس، روز اول تیرماه حضرت امام خمینی(ره)، حکم عزل بنی‌صدر را از مقام ریاست جمهوری صادر کرد.