نویسنده: فاطمه فرد
«تهران خبرگزاري پارس ـ مجله رنگين كمان به علت انتشار مطالبي كه مضر به دين مبين اسلام بود و در آن به روحانيت اهانت شده است به دستور ... دادستان تهران توقيف و... مدير مسئول مجله نيز به دستور دادستان مورد تعقيب كيفري قرار گرفت...»
1- در كدام يك از اصول قانون اساسي مقرر شده است اهانت به روحانيت كه كلمه‌اي عام است و در اطلاعيه منتشره يكي از دلائل تعقيب مدير مجله رنگین‌كمان اهانت به روحانيت ذكر شده است، قابل تعقيب كيفري است؟ براي روشن شدن مطلب مثال مي‌آور]م[ آيا در جامعه روحانيت افرادي نظير «آقاي شيخ يحيي نصيري معروف به علامه نوري» وجود ندارد كه به اتهام قيام عليه دولت و تحريك مردم به آتش زدن بانك‌ها و مؤسسات عمومي و فروشگاه‌ها و سينماها و ساير اماكن عمومي دستگير و اكنون زنداني است؟ و آيا در جامعه روحانيت افرادي نظير مرحوم شيخ فضل‌الله نوري كه مرجع تقليد نيز بود، وجود نداشته‌اند كه «مفسد في‌الارض» تشخيص داده شدند و محكوم به اعدام گرديدند و به دار مجازات آويخته شدند.
[...] در مدت 12 سالي كه از انتشار مجله رنگين كمان مي‌گذرد، روز پانزدهم شعبان را در هر سال كه مصادف با ميلاد باسعادت ولي‌عصر بوده است، از نظر ديني و مذهبي و توقيفي كه در انجام كارهاي خير داشته‌ام جشن گرفته‌ام و چون اولين شماره مجله رنگين‌‌كمان در روز پانزدهم شعبان منتشر شده است، آن را به فال نيك گرفته هر سال چنين روزي را به هموطنان تبريك گفته‌ام.
(در شماره اول و دوم سال دوازدهم كه در تاريخ 12 امرداد سال جاري به مناسبت سالگرد مجله رنگين كمان انتشار يافته است به روحانياني كه چراغاني را تحريم كرده‌اند، اعتراض كردم چرا براي خاطر قتلي عيد مذهبي را به عزاي ملي تبديل كرده‌اند و جشن و چراغاني را برچيد‌ه‌اند.۱ قبل از اين سال در شماره 29 مجله رنگين كمان مورخ 16 آبان 1347 تحت عنوان «روز تولد امام زمان براي شيعيان روز جشن و سرور است » و هر سال مقارن اين روز كه سالگرد مجله است به شيعيان تبريك گفته‌ام)»
همچنين وي نامه‌اي اعتراض‌آميز به نخست‌وزير وقت ـ جعفر شريف امامي ـ مي‌نويسد و البته همچنان بر مواضع ضدديني و توهين‌آميز خود نسبت به دين و علماي ديني و نفي امامت اصرار كرده و برخي از تفسير به رأي‌هاي خود از قرآن را باز نشر مي‌دهد و همچنان قرآن را امام زمان خود مي‌نامد!

ـــــــــــــــــــــــــــــ
۱- امام خمینی در پیام به امت مسلمان ایران در خصوص اعیاد مذهبی به تاریخ 57/4/13 فرموده‌اند: «کرارا نظر اینجانب را درباره مراسمی که به عنوان جشن‌های سوم و پانزدهم شعبان برپا می شده خواسته‌اند، مع‌الأسف رژیم منحط برای مسلمین ایران عیدی نگذاشته است.
دست شاه تا مرفق به خون ملت ایران فرو رفته و در حال حاضر ملت عزیز در عزای عزیزان خود نشسته، چگونه ممکن است کسی نظر دهد که جشن بگیرند و شادمانی کنند، شادمانی بر روی اجساد به خون خفته فرزندان اسلام؟! شادمانی در برابر افراد شریفی که در سیاه‌چال‌های زندان زیر سخت‌ترین شکنجه‌های جهنمی دژخیمان بسر می‌برند؟! شادمانی در مقابل تبعیدیانی که برخلاف تمام موازین انسانی و قانونی از اوطان خود بیرون رانده شده‌اند؟! ما که هنوز مادرهای داغدار جوانانمان سیاهپوشند، ما که هنوز شاهد صدمات جانکاه شاه به اسلام بزرگ و کشور اسلامی هستیم جشنی نداریم، ما که در هر فرصت مدارس و مساجد و دانشگاه‌هایمان مورد هجوم مأمورین شاه است؛ چطور ممکن است چراغانی کنیم.
ملت ایران بداند که دست پلید دولت در فعالیت است که مسیر نهضت اصیل و شکل‌گرفته و عمومی ایران را تغییر دهد و یکی از شاهکارها همین دامن زدن به لزوم جشن است که در پرتو آن خون پاک ملت اسلام را لوث کند و نهضت عظیم اسلامی را به سستی بکشد و یا خدای ناخواسته محو کند. ملت ایران بیدار است و راه خود را یافته و با هوشمندی می‌داند که هر نغمه با هر اسم که او را از مسیر خود که قیام ضد شاهی است منحرف کند، شیطانی است اگرچه با اسم قرآن مجید و یا ولی‌الله اعظم ـ عجل‌الله‌فرجه ـ باشد. ما روزی را عید می‌گیریم که بنیان ظلم و ظالم را منهدم کنیم و دست دودمان ستمکار پهلوی را از کشور قطع نماییم و آن روز ان‌شاءالله تعالی نزدیک است و روز عید اسلامی است و عید ولی عصر ـ عجل‌الله فرجه. «صحیفه نور جلد اول»