علیرضا سلطانشاهی

در مرکز اطلاع‌رسانی معاصر یهود در پاریس، آرشیو‌ها، دست‌نویس‌ها، عکس‌ها و شهادت کتبی و هزاران سند دیگر را مطالعه کردم. برای یافتن پاسخ‌، بی‌وقفه از متخصصین و تاریخ‌دانان پرسش کرده‌ام. سال‌ها، اما بیهوده به دنبال فقط یک بازمانده از تبعیدیان جنگ بودم که به چشم خود اتاق‌های گاز را دیده باشد. به ویژه به کثرت مدارک ادعایی در این مورد وقعی نمی‌گذاشتم حتی به یک مدرک فقط یک مدرک راضی بودم. اما همین یک مدرک را هم نیافتم. در مقابل آنچه یافتم، تعداد بی‌شماری مدارک مجعول شایسته محاکمه جادوگران و مایه شرمساری برای قضاتی است که آنها را پذیرفته‌اند. پس از آن با سکوت، مزاحمت، دشمنی و بالاخره افترا، توهین و ضرب و جرح مواجه شدم.»۱
فوریسون در جای دیگر بیان می‌دارد که «در نظر مدافعان نظام حاکم، عامه مردم نباید در این باره فکر یا سؤال‌هایی برای خود مطرح کنند. به نظر آنها، باید کسانی را که خواهان بحث آزاد هستند خاموش کرد. بالاتر از آن.  این مسئله نباید مطرح شود که آیا اتاق‌‌های گاز وجود داشته است یا خیر! پس سؤالی مطرح نمی‌شود»۲. پس «من بدترین جرم را مرتکب شده‌ام جرم بیان آزادانه عقاید و دست‌ زدن به یک تابو. آنها این موضوع را به من فهماندند و از همه طرف مورد حمله قرار گرفتم. زندگی‌ام از هم پاشید، زندگی شخصی، شغلی و حتی خانوادگی. اما اولین کسی نیستم که چنین مصیبت‌هایی را می‌بیند... برای نفی وجود اتاق‌‌های گاز فقط شجاعت کافی نیست. بلکه باید روحیه قهرمانی داشت۳.»
فوریسون حتی خود را متعهد به آگاه‌سازی یهودیان جوان نیز می‌داند و می‌گوید: «اگر چه سردمداران این اسطوره صاحب قدرتند، اما روز‌به‌روز بیشتر در نوعی توهمات شبه‌مذهبی فرو می‌روند که نسل‌های جوان یهودی، اولین قربانیان آن هستند زیرا بسیاری در میان آنان ادعای مزبور را به طور حتمی باور کرده‌اند. نمی‌خواهم آنها را تخطئه کنم. با توجه به این که خود من مدت‌ها فریب خورده بودم و پانزده سال به واقعیت اتاق‌های گاز مثل خورشید نیمروز اعتقاد داشتم۴.
فوریسون با توجه به تمام ناگواری‌های ناشی از حق‌گویی در تحقیق همچون سایر منکرین هولوکاست خط مشی خود در آینده را نیز چنین  ترسیم می‌کند:
«در مقابل کسانی که شیوه سرکوب پیش گرفته‌اند، اغماض نخواهم کرد و با تمام نیرو از حقیقت دفاع می‌کنم، هر اندازه که برایم گران تمام شود».۵
این صراحت در بیان ایروینگ در انتهای فیلم هم بود که دست از انکار هولوکاست بر نخواهد داشت و به یک معنا پیام نهایی فیلم هم بود که با محکومیت او در دادگاه داستان انکار هولوکاست به پایان نخواهد رسید و این عده کماکان بر اصول خود مقابل یهود خواهند ایستاد. با این تفاوت نگاه که صهیونیسم اصرار دارد که پدیده یهودستیزی را در عمق وجود غیریهودیان نهادینه تصویر کند. آن هم به عنوان یک بیماری که در طول تاریخ یهود با آن مواجه بوده‌اند. این بیماری در فرازی از فیلم به کثافات روی کفش یهودیان تشبیه شده است که در عین پاک کردن، دوباره به آن می‌چسبند. چنانکه لیپشتات در 3 آوریل 1996 در واشینگتن‌پست به این صورت بر آن تصریح می‌کند که:
«در کتاب مقدس ما گفته شده است که در هر نسلی کسی پیدا می‌شود که می‌خواهد ما را از میان ببرد۶.»
این گفتار مطلع مقاله‌ای بود که در ادامه آن دیوید ایروینگ به شرح ذیل متهم شده بود:
او می‌کوشد تا تاریخ و خاطرات ما را خراب کند خاطرات کسانی که تحت حکومت ستمگران کشته شده‌اند آنها می‌گویند که اعتبار و آبرو به آنها ربطی ندارد و آنها فقط کتاب را منتشر می‌کنند۷.
«این مطلب را لیپشتات پس از مذاکره با انتشارات سنت مارتینز برای جلوگیری از انتشار کتاب ایروینگ با نام گوبلز: مغز متفکر رایش سوم ابراز داشته است و هدف او از این امر فشار آوردن بر این ناشر برای جلوگیری از انتشار این کتاب بوده است. ایروینگ دقیقا پس از انصراف انتشارات سنت مارتینز از انتشار کتاب او تصمیم گرفت علیه۸ «لیپشتات شکایت کند...» بنابر گفته ایرونیگ فشار گروه‌ها و سازمان‌های یهودی علیه او پیش از جلوگیری از انتشار کتاب او بوده است. این گروه‌های یهودی باعث شده‌اند که ایروینگ از مسافرت به برخی کشورها ممنوع شود و سخن گفتن و مصاحبه‌ها با او قطع و ممنوع شده است و ناشران دیگر نیز مجبور به قطع قرارداد همکاری با او شده‌اند و حق تهدیدات  فیزیکی هم علیه او صورت گرفته است.۹ تبلیغات و خصومت‌های دنباله‌داری که تاکنون هم ادامه دارد و این فیلم بخشی از آن است. و در آخرین مورد هم محکومیت طی یک محاکمه با مجازات 3 سال زندان پس از یک تعقیب طولانی قضایی بود که تحمل کرد. محکومیت‌ها و مجازاتی که فردریک توبن۱۰ استرالیایی هم مثل روبر فوریسون فرانسوی تحمل کردند تا حقیقت بیان شود.
به گفته کوین مک دونالد متفکر آمریکایی حامی ایروینگ در دادگاه که نگذاشتند حرفش را بزند:
سرکوب ایروینگ بخشی از این الگو است که مطابق آن برخی سازمان‌های فعال یهودی تلاش می‌کنند از انتشار مکتوبات متعارض با تصورات ساخته شده آنها از واقعیات و یا حاوی نقد اسرائيل، جلوگیری کنند۱۱.
نتیجه: ارتش صهیونیستی هالیوود برای اولین بار یا آخرین باری نیست که چنین اثری را تولید و پخش می‌کند. آثار بسیار زیادی چه به صورت مستقیم و چه غیرمستقیم موضوع هولوکاست را به ویژه ظرف 25 سال اخیر مطرح کرده‌اند و ضریب القای ا‌ین مفهوم در سایر آثار هنری آن‌قدر بالاست که عمدتا افکار عمومی دنیا، اجازه تردید به خود در باب وقوع آن نمی‌دهد و اندک سؤال و یا تردیدی در نطفه خفه می‌شود. و بر ما است تا با اطلاع از حقیقت ماجرا نسبت به احیای آن از هر وسیله‌ای استفاده نمائیم.

ـــــــــــــــــــــــــــــ
۱- «اتاق‌های گاز؛ در جنگ جهانی دوم: واقعیت یا افسانه؟» روبر فوریسون ترجمه سیدابوالغدیر صباالدینی، نشر موسسه ضیاء اندیشه، تهران 1381، ص 138.
۲- همان،‌ ص 66
۳- همان، ص 66-67
۴- همان، ص 67
۵- همان، ص 67
۶- مک دونالد، پیشین، ص 258
۷- همان.
۸- همان.
۹- همان.
۱۰- Frederick Tobin
۱۱- همان، ص 271