پاسخ‌های فاطمی  

پرسش:حضرت فاطمه‌الزهرا (س) در مواجهه با سوال‌های مختلف چه پاسخ‌ها و پیام‌هایی را برای رهروان خود ارائه فرموده‌اند؟

پاسخ:امام (ع) همچون کعبه
محمودبن لبید می‌گوید: از فاطمه (س) درباره حق علی (ع) و کوتاه آمدن ایشان از آن حق، سوال کردم، فرمود: - ای ابا عمرو، رسول خدا (ص) فرمود: «مثل الامام مثل الکعبهًْ، اذ توتی و لا تاتی»؛ «امام همچون کعبه است که باید به سویش حرکت کنند، نه این که او به جانب مردم رود. به خدا سوگند اگر می‌گذاشتند که حق برمدار خود بچرخد، و آن را برای اهلش باقی می‌نهادند، و از خاندان محمد (ص) پیروی می‌کردند، هیچ‌گاه دو نفر یافت نمی‌شدند که درباره خدای تعالی به اختلاف پردازند، و این روش از گذشتگان برای آیندگان به ارث می‌رسید و آیندگان آن را به میراث می‌بردند، که قائم ما (عج) که نهمین فرزند حسین (ع) است، قیام می‌کرد. (عوالم‌المعارف، ج 11،‌ ص228)
اول، همسایه سپس اهل خانه
امام حسن مجتبی (ع) مشاهد کرد که مادرش فاطمه (س) وقتی دعا می‌کند، یکسر همسایگان و مردان و زنان مسلمان را در نظر می‌آورد. پس عرضه داشت: - مادرجان، چرا برای خود دعا نمی‌کنی؟ فاطمه (س) فرمود: «الجار ثم الدار»؛ «نخست همسایه آنگاه اهل خانه». (بحارالانوار، ج 43، ص 82)
دلشوره قیامت
روزی رسول خدا (ص) دخترش فاطمه (س) را مضطرب و اندوهگین یافت،‌از او پرسید: - علت حزن و اندوهت چیست؟ گفت: «یا ابه ذکرت المحشر و وقوف الناس عراه یوم القیامهًْ، و اسواتاهًْ یومئذ من الله عزوجل»؛ «ای پدر، به یاد رستاخیز و ایستادن مردمان، لخت و عریان در برابر خداوند در روز قیامت افتادم. وای از آن روز،‌ در پیشگاه پروردگار» (همان، ج 8،‌ ص 53)
پاداش تعلیم
به نقل امیرمومنان (ع)، روزی یکی از زنان مدینه خدمت زهرا (س) رسید و گفت: مادر پیری دارم که در مسائل نماز سوالاتی دارد و مرا فرستاده تا شما پاسخ آنها را بفرمایید. فاطمه زهرا (س) فرمود: بپرس. زن تعدادی از سولات را پرسید و پاسخ آنها را دریافت نمود، اما پس از ساعتی، با خجالت و شرمندگی دست نگه داشت و گفت:- ای دخت رسول خدا (ص) پیش از این نباید شما را زحمت دهم. فاطمه (س) فرمود: هر سوالی داری بپرس. بگو ببینم اگر کسی را اجیر کنند که باری سنگین را روی بام ببرد و درعوض به او صد هزار دینار دستمزد بدهند، آن کار برای او سخت خواهد بود؟ زن گفت: نه فرمود:  «مرا به پاداش هر سوالی، به اندازه بیش از فاصله زمین و آسمان، جواهر و لولو می‌دهند، پس بجا است که این کار بر من سخت و مشکل نیاید».
(مستدرک الوسائل، ج17، ص318)