نقاشی می‌کشید. یک روز، نقاشی‌اش را روبه رویم گرفت؛ تصویر شهیدی که ترکش به پشت سرش اصابت کرده بود. نگاهم به زیر نویس نقاشی‌اش خیره ماند! گفتم:
- «چرا این مطلب رو نوشتی؟»
گفت: «حکمتش رو بعدها می‌فهمی مادرم.»
***
حکمتش را بعدها فهمیدم؛ آن روز خودش را کشیده بود. هم‌رزمش گفت، ترکش به پشت سرش اصابت کرد. درست مثل همان نقاشی‌ای که کشیده بود؛ زیر آن امضا کرده و با خط درشت نوشته بود:
- «اثری از شهید سید محسن تبادکانی.»
خاطره‌ای از شهید سید محسن تبادکانی
    راوی: فاطمه چرخکار، مادر شهید