درمکتب امام (ره) :

  درک حال مردم

درک حال مردم
‏ صبح یکی از روزهای زمستان سال 1367 ش که همه شدت سرمای‏‎ ‎‏آن را به یاد دارند. بخصوص برفی که در شمیران می‌آمد، امام زنگ زدند،‏‎ ‎‏سراسیمه خدمت ایشان رسیدم. دیدم اتاق ایشان کاملاًً سرد است. امام درب‏‎ ‎‏را باز کردند فقط یک زیرپیراهن تن ایشان بود که آن هم به‌خاطر عوض کردن چست لید‏‎(1)، ما آن را درآوردیم. من از ایشان خواستم درب اتاق را ببندم.‏‎ ‎‏ایشان فرمودند: نه. موقع برگشتن دست به شوفاژ زدم، شوفاژ هم خاموش‏‎ ‎‏بود. تنها چیزی که در توجیه می‌توان گفت، این بود که امام با آن بدن نحیف‏‎ ‎‏کسی نبود که بگوییم چربی بدنش آن‌قدر زیاد باشد تا گرمی ‌بدن را تأمین کند.‏‎ ‎‏این پیرمرد نحیف رنجور می‌خواست در زمستان سال 67 بفهمد آن مردمی‏‎ ‎‏که حالا نفت ندارند، چه می‌کشند.
* آقای احمد زرگر- کتاب آینه حسن- ص 106- خاطره 137. ‏‏ 
______________
1- چست لید، قطعه‌ای یک‌بارمصرف و دگمه‌ای شکل که در پزشکی به منظور نشان دادن سیگنال‌های قلبی در دستگاه مانیتور قلب به بدن بیمار چسبانده می‌شود.

جوراب وصله‌دار امام

‏‏از ساده‌زیستی حضرت امام در نجف زیاد شنیده بودیم و‏‎ ‎‏می‌دانستیم که به‌خاطر همراهی با مردم محروم حتی از کولر هم استفاده‏‎ ‎‏نمی‌کردند، اما پس از پیروزی انقلاب اسلامی یکی از آقایان بالای منبر‏‎ ‎‏استدلال می‌کرد که در نجف آن شیوۀ زندگی ایجاب می‌کرد، اما بعد از‏‎ ‎‏پیروزی انقلاب و به علت رفت وآمدهای سران و مسئولین با امام، ایشان باید شیوۀ‏‎ ‎‏زندگی را عوض کرده و از آن ساده زیستی دست بردارند. این موضوع در‏‎ ‎‏مقایسه با زندگی حضرت علی(ع) برای من عجیب بود، چه آن حضرت، در‏‎ ‎‏دوران حکومت حتی بیشتر بر خود سخت می‌گرفت. در هر حال در یک‏‎ ‎‏تناقض گیر کرده بودم. ولی بعدها که برخورد ساده و بی‌پیرایه امام با مسئولین‏‎ ‎‏را مشاهده کردم و زمانی که برای کشیدن ناخن پای امام، جوراب وصله دار‏‎ ‎‏ایشان را از پایشان درآوردم، به تصوّر اشتباه آن آقای منبری درباره امام پی بردم.‏
* آقای احمد غمخوار- کتاب آینه حسن- ص 137- خاطره 196.

سادگی در خرید عروسی

بعد از انقلاب اولین نوۀ امام که ازدواج کرد دختر خود من بود. اینقدر‏‎ ‎‏آقا سفارش کرده بودند که ساده باشد، تجملاتی نباشد، که دو سه روز قبل از‏‎ ‎‏اینکه عقد باشد مادرم به من گفت: آخر شما نمی‌خواهید خریدی کنید، آینه‏‎ ‎‏و شمعدانی بخرید؟ گفتم آخر چه بگویم، خانم حرفی نزدند ،من هم دیگر‏‎ ‎‏حرفی نزدم. بعد خانم برادرم که وارد شد، چون خواهر داماد بود، مادرم به او‏‎ ‎‏گفتند: شما چه وقت می‌خواهید برای عروس چیزی بخرید؟ ایشان گفتند که‏‎ ‎‏امام گفته‌اند این کار را نکنید. مادرم چیزی جواب ندادند بعد که سفره پهن شد‏‎ ‎‏و همه دور هم بودیم، خانم از آقا پرسیدند که شما سفارش فرموده‌اید آینه و‏‎ ‎‏شمعدان نخرند؟ شگون عروس به آینه است. امام گفتند: من نگفتم آینه‏‎ ‎‏نخرید ولی می‌گویم ساده باشد؛ یعنی آن‌قدر سفارش شده بود که خواهر‏‎ ‎‏داماد فکر کرده بود حتی باید آینه هم نخرند.‏
* خانم زهرا مصطفوی- کتاب آینه حسن- ص 176- خاطره 279. ‏