خاک تفتیده این پهنه، زیر تازیانه آفتاب که تداعی‌گرِ خُشکنای عطش آلود مشتاقان است، صبورانه تو را به ضیافت زلال «شریعه‌ای از کوثر» نوید می‌دهد. و تو با کوله‌باری از آرزومندی و دلدادگی، گام در راه زیارت می‌نهی. شوق وصال، رنج سفر را آسان و بُعد مسیر را کوتاه می‌کند و آن گاه که از دور، تبسم گنبد زرینِ را می‌بینی، گرد راه و غبار‌اندوه و حرمان را در زیر باران سخاوت و کرامتش می‌شویی که او خورشید سپهر عطوفت است.
این‌جا قلب تپنده قم، حریم قدسی اخت‌الرضا(ع) و بانوی ولایت پناه،
حضرت فاطمه معصومه(س) است که زیارتش همسنگ بهشت می‌باشد. شفاعتش فراگیر، کرامتش عام و خوانَش گسترده است. آنچنان که جدّ صادقِ مصدّقش(ع) فرمود از فیض شفاعت او شیعیان جملگی به بهشت رهنمون خواهند شد. 
از این روی قرن‌هاست که کامجویان، همچون منظومه‌ای در محفلِ آن شمس مودّت و مهر، گِرد آمده و جاذبه رحمتش، شوریدگان را ساکنان عَتَبه حضرتش نموده است. 
 * * *
قم این دومین حرم اهل بیت(ع)- پس از مشهد مقدس- از دیرباز مأمن مؤمنان و میعادگاه عاشقان بوده است. اخبار و روایات فراوانی، این شهر را مکان شرافت و فضیلت برشمرده و ساکنان آن را ستوده و نیز شیعیان را به اقامت در این سرزمین پاک تشویق کرده است. 
پیامبر اعظم(ع) در سفر معراج و در آسمان چهارم، قم را به زیباترین شکل مشاهده فرمود و جبرئیل امین که در این سفر، شرافت همراهیِ آن حضرت را داشت، اذعان نمود که قم محل اجتماع بندگان مؤمن است و آنان در انتظار رسول خدا(ص) و شفاعت او در قیامت می‌باشند. روایات اهل بیت(ع)، این شهر را از بلاد برگزیده خداوند معرفی فرموده که دانش و ایمان در آن ظهور می‌یابد و امام کاظم علیه‌السلام در تعبیری لطیف قم را آشیانه آل محمد(ص) و پناهگاه شیعیان دانسته است.
امام صادق(ع) شهر قم را «معدن شیعیان» و ساکنان آن را «اهل بیت نُجبا» نامیده است. قم در احادیث، «پناهگاه فاطمیین» و «استراحتگاه مؤمنان» معرفی گردیده که ملائک بلاها را از آن دور می‌سازند. ساکنان قم، بهترین شیعیان برشمرده شده‌اند که ولایتِ اهل بیت با سرشتشان آمیخته است. آنان اهل رکوع و سجود و فقیه و عالم معرفی شده‌اند که اگر نبودند دین از میان می‌رفت. مردمان این دیار، انصار اهل بیت و یاری‌دهندگان قائم آل محمد صلی الله علیهم اجمعین هستند. امام صادق(ع) مردمان قم را برادران خویش خوانده و این شهر را حرم اهل‌بیت نامیده است و ائمه اطهار پیوسته بر آنان درود و رحمت فرستاده و برایشان دعا فرموده‌اند.(بحار الانوار ج۶۰ باب۳۶)
اما برکات و فضایل قم به همین جا ختم نمی‌شود. این شهر در دوران معاصر، رُستنگاه شاخساری از طوبای ولایت و خیزش‌گاه رادمردی از خاندان رسالت بود که با نهضت مقدس خود کشوری را از لوث وجود شاهان‌، پیراست و دست اجانب را از آن مرز و بوم کوتاه نمود، راه و رسم آزادگی و شهادت طلبی به ملت آموخت، جهان را به شگفتی واداشت، ابرقدرت‌ها را به چالش کشید، مستضعفان را به نیروی لایزال الهی متوجه ساخت، مسیر تاریخ را تغییر داد و شالوده مکتبی الهی را بنیان نهاد. او روح خدا در کالبد زمان بود.
قرن‌ها پیش از این، حقیقت نهضت مقدس خمینی کبیر بر لسان مبارک امام کاظم علیه‌السلام اینچنین جاری شده بود: 
«رَجُلٌ مِنْ أهلِ قُم يَدعُو النّاسَ إلى الحَقّ. يَجْتَمِعُ مَعَهُ قَومٌ كَزُبَرِ الحَديدِ لا تُزِلُّهُمُ الرِياحُ العَواصِفِ وَ لا يَمَلّونَ مِنَ الحَربِ وَ لا يَجبُنُون وَ على اللهِ يَتَوَكّلُونَ و العاقِبهًْ لِلمُتّقين؛ مردی از اهل قم مردم را به حق فرامی‌خواند. انسان‌هایی به صلابت فولاد گرداگرد او اجتماع می‌کنند که توفان‌های بنیان‌کن آنان را به لرزه درنمی‌افکند. آنان هرگز از نبرد و مبارزه به ستوه نمی‌آیند و هراسی به دل راه نمی‌دهند و تکیه‌گاهشان خداست و سرانجامِ نیک از آنِ متقین خواهد بود.»(بحار الانوار ۶۰/ ۲۱۶)
این روایت نورانی که پیش‌بینیِ رویدادی شگفت و تاریخ ساز را نموده است به وضوح حقانیت انقلاب اسلامی را بیان می‌کند چهره ابرمردی را که همت والایش در مسیر حاکمیت ارزش‌های الهی بود، به تصویر می‌کشد و اعجاز ملتی آزاده را که دست اراده الهی از آستین‌اش نمایان گردیده است به رخ جهانیان می‌کشد. ملتی که جنگ تحمیلی، توطئه، فتنه، جنگ رسانه‌ای، تحریم، تهدید، ترور و ارعاب هیچ کدام او از مسیری که فرا رو دارد، بازنداشته است. ملتی که در عصر انتظار بارها از آزمون‌های سخت و طاقت فرسا سربلند بیرون آمده و پیوسته قیام خونین مولای خود سیدالشهدا(ع) را سرمشق قرار داده است. بزرگْ ملتی آزاده که مقاومت را به ملت‌های محروم آموخت و اسلام را به عنوان تنها مکتب رهایی بخش، به جهانیان معرفی نمود. 
به راستی اگر کج‌اندیشان و بدخواهان داخلی و دشمنان سفاک و جنایتکار بیگانه، لختی بیندیشند و به حجم توطئه‌های براندازانه‌ای که در طول بیش از  چهار دهه بر درخت تناور انقلاب اسلامی فروباریده‌، نظری افکنند، درخواهند یافت که ریشه‌های این شجره طیبه از آبشخور امدادهای غیبی سیراب می‌شود و حقیقت سترگ آن پیوسته حافظش بوده است. 
امروز اگر حضرت روح الله در میان ما نیست، اما سکّان سفینه نهضت مقدسش، در اختیار نوح انقلاب، خامنه‌ای عزیز قرار دارد و درایت او امواج کوه‌پیکر فتنه و توطئه را می‌شکافد و پیش می‌رود تا روزی که این سکان به صاحب اصلی‌اش سپرده شود.
سید ابوالحسن موسوی طباطبایی