درمکتب امام (ره) : 

 

حساسیت فوق‌العاده امام به غیبت

 

روایتی است که آقای سیدمحمد جلالی همدانی در سال ۱۳۴۳ برایمان نقل کردند که «من با‎ ‎حضرت امام از ایام جوانی ایشان هم حجره بودم. از همان موقع بسیار‎ ‎دقیق و مواظب بودند که وقتی کسی به حجره ما می‌آمد و اگر خدای‎ ‎نکرده غیبتی شروع می‌کرد، امام مخالفت می‌کردند که غیبت نکند و اگر دفعه دوم ادامه می‌داد، باز تذکر می‌دادند که غیبت نکنید و اگر طرف ادامه می‌داد، حاج آقا روح‌الله بلند می‌شد و عبا را بر سرشان کشیده از‎ ‎حجره بیرون می‌رفتند که غیبت را نشنوند.»
همچنین آقا میرزا محمدعلی دامغانی که از علمای معروف همدان بود‎ ‎و در دوران طاغوت در همدان نماز جمعه برقرار می‌کرد، برای من تعریف کرد که در یک سال حاج‌آقا روح‌الله خمینی به همدان تشریف آورده بودند و دو، سه شبی مهمان من بودند. من یاد دارم که بعد از خوردن شام‌، ایشان تا اذان صبح مطالعه می‌کردند. به حدی که یک بار به ایشان عرض کردم: حاج‌آقا به این پاهای مبارکتان دیگر گوشتی نمانده، از بس بی‌خوابی می‌کشید و مطالعه می‌کنید، یک قدری هم استراحت بفرمایید و فرمودند: حالا جوان هستم و می‌توانم کار کنم. روزگاری‎ ‎خواهد آمد که دیگر توان کار نخواهم داشت و باید فعلا استفاده کنم.
راوی: دکتر سید کاظم اکرمی (وزیر اسبق آموزش و پرورش)،
کتاب امام به روایت دانشوران‌، صص 75-76)