۱۲ - سالروز شهادت امام علی‌النقی (امام‌هادی) علیه‌السلام : زیر برق شمشیرهای تیز و خونریز... ۱۴۰۲/۱۰/۲۴
سالروز شهادت امام علی‌النقی (امام‌هادی) علیه‌السلام:
زیر برق شمشیرهای تیز و خونریز...
۱۴۰۲/۱۰/۲۴
امروز با سالروز شهادت امام علی‌النقی (امام‌هادی) علیه‌السلام همزمان است، حضرت ایشان با شش تن از خلفای خونریز و ستمگر بنی‌عباس همزمان بودند و در طول عمر ۴۲ ساله خود نقش بسیار برجسته و ماندگاری در گسترش اسلام ناب‌محمدی(ص) و ترویج مکتب تشیع داشته‌اند. به همین مناسبت به بخشی از بیانات رهبر معظم انقلاب درباره آن حضرت اختصاص می‌دهیم.
«در زمان امامت آن بزرگوار شش خلیفه، یکی پس از دیگری، آمدند و به درک واصل شدند. آخرین نفر آنها، «معتز» بود که حضرت را شهید کرد و خودش هم به فاصله کوتاهی مُرد. این خلفا غالباً با ذلت مردند؛ یکی به‌دست پسرش کشته شد، دیگری به دست برادرزاده‌اش و به همین ترتیب بنی‌عباس تارومار شدند؛ به عکسِ شیعه. شیعه در دوران حضرت هادی و حضرت عسگری (علیهماالسّلام) و در آن شدت عمل، روزبه‌روز وسعت پیدا کرد، قوی‌تر شد.
حضرت هادی (علیه‌السّلام) چهل و دو سال عمر کردند که بیست سالش را در سامرا بودند، آن جا مزرعه داشتند و در آن شهر کار و زندگی می‌کردند. سامرا در واقع مثل یک پادگان بود و آن را معتصم ساخت تا غلامان ترکِ نزدیک به خود را -با ترک‌های خودمان، ترک‌های آذربایجان و سایر نقاط اشتباه نشود- که از ترکستان و سمرقند و از همین منطقه مغولستان و آسیای شرقی آورده بود، در سامرا نگه دارد. این عده چون تازه اسلام آورده بودند، ائمه و مؤمنان را نمی‌شناختند و از اسلام سر در نمی‌آوردند. به همین دلیل، مزاحم مردم می‌شدند و با عرب‌ها -مردم بغداد- اختلاف پیدا کردند.
در همین شهر سامرا عده قابل توجهی از بزرگان شیعه در زمان امام هادی (علیه‌السّلام) جمع شدند و حضرت توانست آنها را اداره کند و به وسیله آنها پیام امامت را به سرتاسر دنیای اسلام -با نامه‌نگاری و...- برساند. این شبکه‌های شیعه در قم، خراسان، ری، مدینه، یمن و در مناطق دوردست و در همه اقطار دنیا را همین عده توانستند رواج بدهند و روزبه‌روز تعداد افرادی را که مؤمن به این مکتب هستند، زیادتر کنند. امام هادی همه این کارها را در زیر برق شمشیر تیز و خونریز همان شش خلیفه و علی‌رغم آنها انجام داده است.
ائمه ما در طول این دویست‌وپنجاه سال امامت -از روز رحلت نبی مکرم اسلام (صلّی‌الله‌علیه‌وآله) تا روز وفات حضرت عسکری، دویست‌وپنجاه سال است- خیلی زجر کشیدند، کشته شدند، مظلوم واقع شدند و جا هم دارد برایشان گریه کنیم، مظلومیت‌شان دل‌ها و عواطف را به خود متوجه کرده است، اما این مظلوم‌ها غلبه کردند... اگر اسلام انسان‌های کمربسته نداشت، نمی‌توانست بعد از هزار و دویست، سیصد سال تازه زنده شود و بیداری اسلامی به‌وجود بیاید، باید
یواش یواش از بین می‌رفت. اگر اسلام کسانی را نداشت که بعد از پیغمبر این معارف عظیم را در ذهن تاریخ بشری و در تاریخ اسلامی نهادینه کنند، باید از بین می‌رفت، تمام می‌شد و اصلاً هیچ چیزش نمی‌ماند، اگر هم می‌ماند، از معارف چیزی باقی نمی‌ماند، مثل مسیحیت و یهودیتی که حالا از معارف اصلی‌شان تقریباً هیچ‌چیز باقی نمانده است».