مسجد، خموش و شهر پر از اشک بی‌صداست
ای چاه خون گرفتۀ کوفه علی کجاست؟
ای نخل‌ها که سر به‌گریبان کشیده‌اید
امشب شب غریبی و تنهائی شماست
دل‌ها تمام، خیمه آتش گرفته‌اند
صحرای کوفه شام غریبان کربلاست
امشب علی به باغ جنان پیش فاطمه است
اما دل‌ شکسته او در خرابه‌هاست
سجاده بی‌امام و زمین‌ لاله‌گون ز خون
مسجد غریب مانده و محراب، بی‌دعاست
باید گلاب ریخت پس از دفن، روی قبر
امشب گلاب قبر علی اشک مجتباست
تو از برای خلق جهان سوختی علی!
اما هزار حیف که دنیا تو را نخواست
ای چاه کوفه اشک علی را چه می‌کنی
دانی چقدر قیمت این دُر پربهاست؟
باید به‌ گریه گفت: علی حامی بشر
باید به خون نوشت: علی کشته خداست