در ساعت نه و پنج دقیقه صبح روز دهم فروردین‌ماه، که نقطه عطفی در تاریخ انقلاب اسلامی ایران  و مبارزات مردم یزد می‌باشد، نیروهای اعزامی از پادگان اصفهان، که تعداد آنها را 80 نفر نوشته‌اند، به سرپرستی سرگرد کیا و با تجهیزات انفرادی کامل، به یزد اعزام شدند. مردمی که برای شرکت در مراسم اربعین شهدای واقعه تبریز در مسجد حظیره اجتماع کرده بودند، پس از پایان مراسم، برای تظاهرات خیابانی از مسجد خارج شدند. شهر دارای موقعیت جنگی بود و تمامی ادوات نظامی برای مقابله با مردم بی‌سلاح،  آماده شده بود. به محض اینکه پای جمعیت به خیابان رسید، خشن‌ترین برخوردهای قابل تصور توسط نیروهای امنیتی، نظامی و انتظامی با مردم صورت گرفت. بخشی از این برخورد خشن، در گزارشی که پیرامون این واقعه خونبار توسط شهربانی یزد تهیه و برای استاندار یزد ارسال گردیده،  این‌گونه به تصویر کشیده شده است:
«حدود  ساعت 10:30 روز جاری، مجلس ترحیم چهلم واقعه تبریز در مسجد حظیره شهر یزد تشکیل شد و در همین موقع، 80 نفر نیروی کمکی پادگان اصفهان به سرپرستی سرگرد کیا به یزد وارد شدند. جمعیت اجتماع‌کننده در مسجد حدود 2000 الی 2500 نفر بود که پس از خاتمه مجلس، جمعیت خارج و به تظاهرات خیابانی پرداخته و در مسیر خود شیشه‌های مغازه‌ها و بانک‌ها را شکستند، که بلافاصله مأمورین شهربانی با پشتیبانی مأمورین هنگ ژاندارمری  یزد و مرکز توپخانه و موشک‌ها و پادگان اصفهان، به مقابله با اغتشاش‌کنندگان پرداخته و با اخطار با بلندگو، پاشیدن آب رنگی، شلیک تیرهوایی، جمعیت را متفرق، لیکن اغتشاش‌کنندگان به مقاومت ادامه داده و با پرتاب سنگ و آجر و استفاده از پنجه‌بوکس، چاقو، زنجیر و غیره، با مأمورین درگیر شدند که بالاخره 3 نفر از اغتشاش‌کنندگان کشته و 6 نفر مجروح گردیده‌اند که جریان به دادستانی و پزشک قانونی، جهت روشن شدن علت مرگ و جرح اعلام، که تاکنون نتیجه واصل نشده، لیکن برابر اعلام تلفنی رئيس بیمارستان پهلوی، دکتر سام‌زاده، کشته‌شدگان و مجروحین در اثر اصابت گلوله بوده است. در این جریان 11 نفر دستگیر شدند. ضمنا کلیه مغازه‌ها تعطیل می‌باشد. در ساعت 1300  جمعیت متفرق و وضعیت در این ساعت عادی است.»
مسجد حظیره، با هدایت و رهبری آیت‌الله شهید صدوقی(ره)، به کانون مبارزه و تحرکات انقلابی و سخنرانی‌های مذهبی علیه رژیم شاهنشاهی تبدیل شده بود؛ که از طریق آن، حرکت‌های مردمی در سطح شهر یزد و دیگر شهرهای استان سازماندهی می‌شد و جوانان غیرتمند و انقلابی شهر که برای مقابله با رژیم شاه سر از پا نمی‌شناختند، با حضور در این مسجد، فعالیت‌های خویش را با ایشان هماهنگ می‌نمودند.
ساواک استان یزد که با این شرایط روبرو شده بود، کنترل بیشتر تلفن آیت‌الله صدوقی را در دستور کار قرار داد تا از این طریق، نسبت به شناسایی مرتبطین ایشان و پیشگیری از اقدامات انقلابی در سطح استان، اقدام شود.
شنود مکالمات آیت‌الله صدوقی(ره)، نشانگر این است که ایشان نه تنها در شهر یزد و دیگر شهرهای استان، که در استان‌های همجوار و بلکه کشور ایران، تأثیری غیرقابل انکار دارد.
در این زمان آیت‌الله صدوقی نظریه خویش مبنی بر برنامه‌ریزی و سازماندهی قبلی برای کشتار روز دهم فروردین در یزد را با آیت‌الله‌‌زاده مرعشی، در میان گذاشت:
«دیروز تعطیل عمومی بود و هیچ  مغازه‌ای باز نبود و مجلس مجللی برگزار شد و به آقایان  من  گفته بودم که شعار ندهند، ولی وقتی آمدند بیرون، دولتی‌ها آنها را اغفال کرده و راه‌ها را بسته بودند و از پشت سر به آنها حمله کرده و حدود 11 نفر کشته شدند و 50 نفر هم زخمی داشتیم. این پیش آمد تعمدی بود و آنها مخصوصا خواستند یک عده‌ای را بکشند و دستور کشتن نیز داشتند و مجروحین هم فعلا در بیمارستان‌ها بستری هستند.»
ایشان، این مطلب را نه تنها در گفت‌وگوی تلفنی، که بعد از نمازمغرب و عشای 12 فروردین 1357، بر فراز منبر مسجد حظیره  نیز فریاد نمود که:
«این برنامه را قبلا پیش‌بینی کرده بودند، ژاندارمری، بیمارستان و غیره را دیده بودند و در آن روز راه‌ها را بسته بودند و مردم برای دفاع از خود،  از چوب و سنگ استفاده کردند. معلوم است که هر کس پول دارد، پیروز است و کسی که مسلسل دارد در برابر بی‌دفاع پیروز می‌باشد، جوانان هم عقده دارند و شعار بدی که نداده‌اند، فقط درود بر خمینی فرستادند.»