هنوز هم تو ماندگارتريني!

به ياد علامه سترگ و مرزبان تشيع، سيدشرف الدين عاملي

«1»

من، اين كمينه، كنون همچو ذره دربر كوهم  
و همچو قطره ناچيز، در برابر دريا
ستاده،
چشم بر آن شوكت و شكيب و شكوهم
سخن به ياد تو گفتن
و در به ياد تو سفتن
و صفحه اي ز كتاب فضل تو خواندن
بلند مرتبه گامي است،
- كار چو من نيست!-
و بر تحمل آن روح، نيست تاب و توانم
ولي، ولي،... چه توان كرد؟
سكوت هم نتوانم!
«2»
تو اي بزرگ، كه چون نام خود، شرافت ديني
تو، اي بلاغت انديشه، اي فصاحت گفتار
تو، اي خداي قلم،
اي رسول نطق و خطابه
نوشته هاي تو از عمق و ذوق و تجربه، سرشار
و گفته هاي تو هرجا
براي وحدت صف ها و ائتلاف و تفاهم
پر از صداقت و اخلاص
پر از درايت و تدبير
پر از عواطف و ايثار
پر از متانت و انصاف
و بحث هاي تو با رهبران مذاهب
و گفته هاي تو با فرقه هاي تسنن
يكي نمونه ز تفسير آيه «جادلهم بالتي هي احسن»
تو، اي تجسم علم و عمل،
عقيده و ايمان،
تو اي نمونه اي از آيت بحق خداوند
تو اي تبلور شور و حماسه مذهب
تو اي تشعشع فضل و مربي اخلاق
بحق كه در تو نهفته است، ياد نكو، وراثت خوبان
بحق، تو وارث پيغمبران و اسوه نيكان
تو نبض زندگي نسل خويشتن بودي
و فكر ناب تو،
يك چشمه، يك ذخيره و يك گنج
و پتك سخت كلام تو،
نرم ساز آهن هر جهل.
«3»
تو در برابر هر يورشي ز سوي اجانب
به خاك ميهن اسلام
به مرز پاك تشيع
درون سنگر ارشاد و نهي ز منكر
يكي مدافع سرسخت
تو در برابر هر موج تند چيرگي خصم
يكي مهاجم پرشور
تو با زبان چو شمشير خويش، در برابر دشمن
زعيم جنبش آزادي از نفوذ قدرت غاصب
تو در برابر ظالم
يكي مخاصم حق گوي
تو در تهاجم هر سيل
تو در تلاطم هر موج
تو در برابر هر تندباد حوادث
صبور، چون دل دريا
تو، كوه بودي و ثابت
تو، چشمه بودي و جوشان
تو، رود بودي و جاري
تو، آذرخش فروزان
خروش خشمباره طوفان
تو يك نمونه «بودن».
«4»
بجاست بس كنم اين شعر و دم فرو بندم
ولي... نه، نه.
چه بسيار مانده آنچه كه درباره تو بايد گفت
تو آن زعيم بزرگي
كه در نبرد عظيمت براي شوكت شيعه
و در حماسه دينداري ات به روزگار تغافل
تو در خروش مهيبت براي بسط حقيقت
و در مبارزه ات با فرانسه، داخل لبنان
چگونه خشم برانگيز بودي و راسخ
چگونه شيعه لبنان
در آن ستيز حماسي
نداي عام تو را بر جهاد، پاسخ گفت
چگونه دشمن آزادي و شرافت و اسلام
تو را و هموطنان تو را ز خانه به در كرد
چگونه شيعه لبنان چشيد درد يتيمي
و خصم خوني اسلام
چگونه آتش كين در درون خانه ات افكند
كتابخانه پرارزش تو را به آتش سوخت
و صد «چگونه» ديگر و صد «چرا»ي دگر،
كه ثبت گشته در دل تاريخ و دفتر ايام...
«5»
تو، اي شرافت مذهب
تو، اي كرامت آيين
براي آنكه شيعه محروم و بي دفاع جهان را
به عزتي برساني
ز بندها برهاني
چه خون دل كه نخوردي!
چه رنج ها كه نديدي، چه كوچ ها كه نكردي.
چه قريه ها كه نرفتي، چه شهرها كه نگشتي
چه عهدها كه نبستي
چه حرف ها كه نگفتي
چه خطبه ها كه نخواندي
چه كارها كه نكردي!
هنوز، كه سالهاست ز مرگ تو مي گذرد
و آن دو چشم فروزان
كه در تحقق آزادي و عدالت و ايمان
دمي نمي آسود،
اگر نمي بيند
و آن دو دست توانا دگر نمي جنبد
كنون كه آن دل پرجوش و موج، آرام است
و آن زبان سخنور،
درون كام تو خاموش
هنوز هم كه هنوز است، ماندگارتريني.
هنوز هم تو فروزان و راهگشايي
ميان صفحه صفحه تأليف هاي مفيدت
هماره زنده عصري
و بر بلند قله تاريخ
نهاده پا و از آن اوج.
چشم بر همه داري
تو از فراز ستاره
براي ما
- اين خاك نشينان اسير پنجه صد ديو و دد-
هنوز هم كه هنوز است، راهنمايي.
«6»
تو... اي شرافت دين و كرامت مكتب
فروغ گستر و درد آشنا و راهگشايي
و نام روشن و آوازه شرافت و فضلت
به سان مرغ بلند آشيان اوج نشيني
تمام منطقه ها را به زير بال گرفته است
تو زنده در دل مايي
و زنده در دل اين روزگار كهنسال.
رسول، مي خردت سعي،
خداي مي دهدت اجر،
تو، اي مجاهد و اي «مرزبان حماسه جاويد»
هماره زنده عصري
هميشه راهگشايي.

  سايت علامه شرف الدين