پرسش:امدادهای غيبى چيست و راه‌های دريافت الطاف و امدادهاى الهى کدام است؟

پاسخ:هر كمك ناپيدا و پيش‏بينى نشده‏اى را مى‏توان امداد غيبى دانست؛ مثلًا:
گاهى نزول فرشتگان، امداد غيبى است.
گاهى الهاماتى كه به دل مى‏شود، امداد غيبى است.
گاهى امداد غيبى از طريق جمادات حاصل مى‏شود؛ مثل شنهاى صحراى طبس براى سرنگونى هلى‏كوپترهاى دشمن.
گاهى توسط حيوانات؛ خداوند پرندگانى رابطور دسته جمعى مثل ابابيل آماده مى‏كند و گاهى بطور فردى مثل كلاغى كه چيزى را زير خاك كرد تا دفن مرده را به قابيل بياموزد يا عنكبوتى كه ورودى غار را پوشاند تا مشركان بر پيامبر اكرم(صلى الله عليه و آله‏) دست نيابند.
گاهى امداد از طريق افراد است، مثل شاهدى كه به پاكدامنى حضرت يوسف عليه السلام شهادت داد.
گاهى امداد از طريق كودكى همچون حضرت عيسى(ع) است كه در گهواره، نبوت خود و پاكدامنى مادرش را ثابت كرد.
گاهى امداد از طريق گياهان است، مثل درخت خشكى كه براى حضرت مريم(س) رطب و خرماى تازه آورد.
گاهى امداد غيبى از طريق تصرفى است كه در نگاه‏هاى انسان است، مثلًا در جنگ بدر خداوند دو تصرف در چشمان كفار كرد. در مرحله اول، كفار مكه مسلمانان را كم ديدند: «يقللكم فى أعينهم» (انفال ـ 44) تا آنجا كه گفتند: بردگان ما اين چند نفر را از پاى درمى‏آورند و نيازى به خود ما نيست. اين گونه خداوند ديد آنها را عوض كرد؛ ولى همين كه جنگ شروع شد، در وسط جنگ، تصرف دوم صورت گرفت و آنها مسلمانان را دوبرابر خود ديدند وحشت كرده و جنگ را باختند: «يرونهم مثليهم» (آل عمران ـ 13) در اين ماجرا يك گروه در يك عمليات با يك نگاه، دو ديد متضاد پيدا مى‏كنند، نگاهى كه مسلمانان را كم مى‏پندارد و به آنها حمله مى‏كند و نگاهى كه مسلمانان را زياد مى‏بيند و خود را مى‏بازد.
نمونه ديگر عصاى حضرت موسى عليه السلام است. در يك مرحله دريا را خشك مى‏كند: «فاضرب بعصاك البحر» (شعراء ـ 63) و در مرحله ديگر از سنگ سفت و خشك دوازده چشمه بيرون مى‏آورد: «اضرب بعصاك الحجر فانبجست منه اثنتا عشرة عينا» (اعراف ـ 160) يك موسى و يك دست و يك عصا ولى دو اثر متضاد.
راه‌های دریافت امدادهای غیبی
در قرآن براى دريافت الطاف الهى، راه‌هاى زيادى بيان شده است، از جمله:
1. ايمان، قرآن مى‏فرمايد: خداوند دوست و سرپرست مؤمنان است و آنان را از هرگونه ظلمات و تاريكى‏ها نجات‏ مى‏دهد. «اللّه ولىّ الّذين امنوا يخرجهم من الظّلمات الى النّور» (بقره ـ 257)
2. قرآن نورى است كه تدبّر و تلاوت آن، انسان را از تحيّر و بن‏بست نجات مى‏دهد.
3. علم و فكر و مشورت هر كدام سهم وافرى در هدايت انسان دارند.
4. قرآن، تقوا را وسيله‏ كسب نور مى‏داند، «و من يتّق‌اللّه يجعل له مخرجاً» (طلاق ـ 2)
5. جهاد و تلاش وسيله‏ راهگشايى‏هاى الهى است، «و الذين جاهدوا فينا لنهدينّهم سبلنا...» (عنكبوت ـ 69)، «ان تنصروا اللّه ينصركم» (محمّد ـ 7)
6. اگر راهى را براى مردم بگشاييم، گشايش‏هايى را از جانب خداوند دريافت مى‏كنيم. «فافسحوا يفسح اللّه لكم» (مجادله ـ 11)
7. استغفار و توبه از گناهان، رمز دريافت نعمت‏هاى الهى است، «استغفروا ربّكم ... يرسل السّماء عليكم مدراراً» (هود ـ 52)
8. ايمان و عمل‏صالح، كليد محبوبيت و الطاف الهی است، «انّ الذين آمنوا و عمل الصّالحات سيجعل لهم الرحمان ودّا» (مريم ـ 96)
9. شهامت و جرأت در انجام وظيفه، راههاى جديدى را بر روى انسان باز مى‏كند.
10. پدر و مادر و نياكان با ايمان، زمينه‏ كاميابى فرزندان آنهاست، دو پيامبر (موسى و خضر) ديوار خرابه‏اى را رايگان براى يتيمانى تعمير كردند تا گنجى كه از طرف پدر صالح آنان‏ ذخيره شده بود، به نااهلان نرسد. «و كان أبوهما صالحا» (کهف ـ 82) چون پدرشان صالح و نيكوكار بود، خداوند از طريق آن دو پيامبر، به نسل او خير رساند.