یکی از مدعیان روشنفکری در سخنرانی خود دینداری شیعیان را دینداری غمگینی معرفی کرده‌است: در حالی که دینداری مولوی اینگونه نیست. شیعیان هر چیزی را بهانه می‌گیرند برای غصه و غمناکی ساختن از حوادث تاریخی مگر عمر و عثمان کشته نشدند، چرا اهل سنت اشک نمی‌ریزند، اشک نزد مولوی قیمتی است نباید همه‌جا هزینه‌اش کرد؟!
حجت‌الاسلام دکتر خسرو پناه در مقاله کوتاهی به این ادعا پاسخ گفته است که خوانندگان محترم در ذیل مشاهده می‌کنند:
جواب استاد خسروپناه
اولا این شبهه را برخی از اهل سنت در گذشته گرفته‌اند و علامه امینی در آغاز کتاب سیرتنا و سنتنا به این شبهه جواب تفصیلی داده و گزارش تاریخی از گریه‌های پیامبر ارایه کرده است. ثانیا دین‌شناسی جناب سروش توام با مغالطه جزء و کل است و تاکید بر جزء و آن را کل گرفتن است. آیا عزا بر سالار شهیدان امام‌حسین(ع) دینداری شیعیان را غمناکی و غصه‌دار می‌سازد؟ آیا عزاداری، خنده و شادی را از شیعیان گرفته است؟ شیعیان در ولادت اهل بیت(ع) و مناسبت‌هایی مانند عید غدیر و عید نوروز شادی می‌کنند و جشن می‌گیرند چرا سروش این‌گونه مراسم شادی را نمی‌بیند. دینداری جامع‌نگر عبارت از دینداری غمناکی از مصایب اهل بیت(ع) و معاصی مسلمین است. ثالثا گریه بر امام حسین(ع) بهانه برای غصه ساختن نیست بهانه‌ای برای تقرب به خداوند از طریق ولایت‌مداری است خداوند متعال به همین جهت شیطان را از خود راند که حاضر نشد بر انسان کامل خشوع کند. دستور حق‌تعالی نشان داد که سالها خشوع در برابر خداوند برای تقرب کافی نیست و باید از طریق انسان کامل به خدای سبحان تقرب جست. گریه بر امام حسین(ع) برای غصه ساختن نیست بلکه برای تقویت ولایت‌مداری در مسیر تقرب الهی است آیا چنان گریستنی برای چنین تقربی ارزش ندارد؟
رابعا مجموعه و خانواده وسیعی از روایات پیشوایان اسلام بر گریستن برای مصایب اهل بیت(ع) به ویژه امام حسین(ع) تاکید دارند آیا کنار زدن این همه روایات و تمسک به یک بیت مثنوی رواست؟ اگر کسی بر این همه روایات خدشه وارد کند به همان شبهه روش شناختی بر انتساب ابیات مولوی هم باید خدشه‌وارد سازد.
خامسا اهل سنت هم از مجموعه روایت معتبر خود پذیرفته‌اند که گریه بر مصایب امام حسین(ع) منزلت والایی دارد ولذا کتاب‌های فراوان در این باب نوشته‌اند یک نمونه‌اش آثار خسرو قاسم در هندوستان است و اهل سنت در طریقت‌های مختلف در عاشورا عزا می‌گیرند نوحه سرایی می‌کنند و برای رفع مشکلات خود نذر می‌کنند و حاجت می‌گیرند.
منبع: حوزه