همچنين سياست «پنجه‏ى فولادين» دوران بگين، شامير، نتانياهو و شارون بر ضد فلسطينى‏ها، تأثير آشكارى بر افزايش فعاليت‏هاى كاخ و ديگر جنبش‏هاى فاشيستى داشته است. به طورى كه تجاوزهايى عليه فلسطينى‏ها داشته‏اند. جنبش‏هاى دانشجويى نظير: جنبش دانشجويى يش، در دانشگاه حيفا و تخنيّنون؛ و سازمان كاستل در بيت‏المقدس و تل‏آويو؛ و سازمان متاره در دانشگاه بئرالسبع، يورش‏هاى خونينى عليه دانشجويان عرب و انجمن‏هاى آنان در دانشگاه‏ها انجام داده‏اند.
جنبش كاخ، علاوه بر خاخام مائير كاهانا، گروهى از افرادى را در برمى‏گيرد كه پرونده‏ى آنان آكنده از اعمال خشونت‏آميز، و بازداشت و محكوميت به سبب ارتباط‌هاى سياسى آنان است.
مشهورترين اين افراد، شخصى به نام ايلى هازئيف بود، كه در سال 1980.م، به هنگام يورش به خانه‏ هداسا در الخليل به قتل رسيد. هازئيف، پيش از كوچ كردن به فلسطين اشغال شده، مسيحى، و نام خانوادگي‌اش جيمز بود. هازئيف در خلال جنگ ويتنام، يكى از افراد يگان تك‏تيراندازان وابسته به نيروى چتربازان آمريكا بود. وى در پايان دهه‏ شصت، و اندكى پيش از شكست آمريكا در ويتنام، در يكى از نبردها زخمى شد. همكارانش نام «قاتل» و «گرگ» را بر وى نهادند.
فرد مشهور ديگر اين جنبش، كه از خود كاهانا تندروتر است، يو آل لارنر است، كه پيشتر از بنيادگذاران سازمان دفاع يهود در ايالات متحده آمريكا به شمار مى‏رفت. لارنر جزو رهبران كاخ است كه به علت فعاليت‏هاى مسلحانه‏ پنهانى عليه شهروندان عرب، چندين بار از قانون رژيم‌صهيونيستى سرپيچى كرد، و به زندان‏هاى متفاوتى محكوم شد.
مائير كاهانا و يوسى دايان، براى چندين سال، سمبل رهبرى كاخ به شمار مى‏رفتند. دايان به سبب مبارزه‏ قدرت، از كاهانا منشعب شد. دايان كه دبير جنبش كاخ بود، در مه 1980.م به اتهام سوءقصد به راننده‏ عرب يك تاكسى كرايه در شهر قدس دستگير شد. وى اين كار را به منظور انتقام قتل هازئيف و دانش‏آموزان مدرسه‏ مذهبى خليل انجام داد. اما حتى به همين اتهام نيز به محاكمه كشيده نشد.
دايان در ژوئن سال 1980.م در گفت‏وگويى با روزنامه‏ يديعوت آخارانوت، ديدگاه خود را نسبت به ضرورت برپايى يك سازمان تروريستى يهودى اعلام كرد. وى گفت كه افزون بر جنبش كاخ، كه يك جنبش سياسى است بايد يك سازمان پنهانى هراس‏افكن، براى رويارويى با فعاليت‏هاى عرب‏ها ايجاد شود.
يوسى دايان در مخالفت با عقب‏نشينى رژيم صهيونيستى از صحراى سينا، جزو افرادى از جنبش كاخ بود كه در خندق انتحاركنندگان يميت، دست به يك نمايش فاجعه‏آميز زدند. هنگامى كه دايان از خندق بيرون آمد، به علت خوددارى از خدمت احتياط در يگانى كه ساكنان يميت را بيرون مى‏راند، زندانى شد.
به اصطلاح قهرمان ديگر كاخ، و رهبر عمليات خندق خودكشى‌كنندگان در منطقه يميت، يهودا ريختر است. او مبتكر انديشه‏ خودكشى گروهى، در اعتراض به خالى كردن يميت از كوچ‏نشينان يهودى بود. ريختر كه عضو جنبش كاخ به شمار مى‏رفت، به اتهام مشاركت در قتل اميل گرينفايچ عضو جنبش صلح اكنون؛ مدت‏هاى طولانى تحت بازجويى بود.
پس از مدتى ميان رهبران كاخ اختلاف به وجود آمد. و آن هنگامى بود كه يوسى دايان از خاخام كاهانا خواست تا يك خط بسيار تندرو را در پيش گيرد. دايان معتقد بود كه تلاش جنبش كاخ بايد به جاى پراكندگى در مناطق و زمينه‏هاى گسترده، در يك جا متمركز شود؛ و بايد پيكان حملات اين جنبش به سوى عرب‏ها نشانه رود.
دايان، كاهانا را متهم كرد كه بيش از اندازه ميانه‏رو است، و معتقد بود كه بايد فرد سرسخت‏ترى جانشين وى شود.
دايان طى يك نامه توسط كاهانا بركنار شد و متهم شد كه در برخورد با جنبش و رهبر آن صداقت به خرج نداده است. خود كاهانا اين نامه را امضا كرد. در ميان ديگر امضاكنندگان اين نامه، كه از اعضاى جنبش كاخ بودند، نام‏هاى برجسته‏اى به چشم مى‏خورد، نظير: مزال هايوركت، از كوچ‏نشين جنى هايراك در صحراى سينا، و همسر وى افيجدور ارسكنى، كه پيشتر به اتهام ضرب و جرح شهروندان عرب در خليل محكوم شده بود؛ و نيز ايلى كلاين و جاد سروتمان. از هنگام بركنارى دايان، ديگر كسى جرأت مخالفت با مواضع خاخام كاهانا در جنبش كاخ را پيدا نكرد.
امروزه دبير اين جنبش، جاد سروتمان است، كه نمايانگر خط سرسخت جنبش به شمار مى‏رود. سروتمان خواهان ايجاد گروه‏هاى خشونت در درون جنبش است. وى در يك گفت‏وگوى
مطبوعاتى گفت:
«جنبش كاخ شبيه سازمان لحى است. همان‏گونه كه آنان (صهيونيست‏ها) امروزه به نقش مؤثر لحى در برپايى اسرائيل اعتراف مى‏كنند، در آينده نيز از ما به عنوان يك عامل تأثير بر اسرائيل ياد خواهند كرد. در اين جا به عنوان يك كشور يهودى، نبايد يك عرب در آن بماند. و اين كار در نتيجه‏ اقدام‏هاى ما صورت خواهد گرفت.»
پذيرش اعضاى فعال، در جنبش كاخ، از هر جنبش مشابه آن بالاتر است. اكثريت اعضاى اين جنبش را اعضاى كمتر از بيست سال تشكيل مى‏دهند. دفتر ثبت‏نام اين جنبش در برگيرنده‏ى هزاران نام است؛ كه از اين هزاران نفر، تنها تعداد محدودى فعاليت در درون جنبش را مى‏پذيرند. عضويت افراد، مستلزم پرداخت حق عضويت نيست. از نظر اين جنبش، عضو كسى است كه روزى از روزها، امضاى خود را در پاى عريضه‏هاى مائير كاهانا، يا بر يكى از يادداشت‏هاى وى ثبت كرده؛ يا پرسشنامه‏هاى عضويت را پر كرده باشد. دفتر جنبش كاخ، ليست اعضاى جنبش گوش‏آمونيم را نيز در برمى‏گيرد؛ كه عوامل جنبش كاخ به طرز مرموزى به آن دست يافته ‏اند.