در روایتی از پیامبر اکرم(ص) چنین نقل شده است: دعای چند دسته از امتم پذیرفته نمی‌شود:
1- بدخواهی برای والدین
مردی که برای پدر و مادرش بد بخواهد؛
2- دعا برای ناکامی طلب‌کار
مردی که برای ناکام‌یابیِ طلب‌کاری دعا کند که مالی نزد او نهاده و نه از او رسید گرفته و نه شاهد گرفته؛
3- دعا به زیان همسر
مردی که به زیان همسرش دعا کند، حال آنکه خداوند خلاصی آن همسر را در دست او قرار داده؛
4- دعای انسان تنبل
مردی که در خانه‌اش می‌نشیند و می‌گوید: پروردگارم! مرا روزی بخش؛ و خود بیرون نمی‌رود و روزی نمی‌جوید؛ پس خداوند به وی می‌فرماید: بنده‌ام! آیا راه روزی جُستن و تکاپو در زمین با اعضای سالم را برای تو نگشوده‌ام تا میان من و خودت، برای روزی جستن به فرمان من عذر پذیرفته باشی و سربار خانواده خود نشوی؛ پس اگر می‌خواستم روزی‌ات می‌دادم و اگر می‌خواستم بر تو تنگ می‌گرفتم، در حالی که نزد من عذر پذیرفته نبودی.
5- دعای انفاق‌کننده مال
مردی که خداوند به او مال بسیار عطا فرموده باشد و او همه را انفاق کند و سپس به دعا روی آورده، بگوید: پروردگارم! مرا روزی ده! پس خداوند به وی فرماید: آیا روزی فراخی به تو نداده بودم؛ پس چرا چنان‌که فرمانت دادم، در مصرف آن میانه‌روی نکردی؛ چرا اسراف ورزیدی، حال آن‌که تو را از اسراف بازداشته بودم؟
6- دعا برای قطع رحم
مردی که برای بریدنِ پیوند خویشاوندی دعا کند؛
وعده خداوند به اجابت دعا، یک وعده مشروط است نه مطلق؛ مشروط به آنکه ما به وعده‌ها و پیمان‌های خود عمل کنیم. عمل به دستوراتی که در حقیقت شرایط استجابت دعا است، برای تربیت انسان و به کار گرفتن نیروهای او در یک مسیر سازنده و ثمربخش کافی است.(1)
ــــــــــــــــــــــــــــــــ
1- الکافی، ج 5، ص 67