من خیلی از مباحثه  با ایشان (رهبر انقلاب) لذت می‌بردم. خیلی سریع به اشکالات توجه می‌کردند و در بحث خیلی با انصاف بودند. آقا در درس، اشکال می‌کردند و از شاگردان مورد توجه آیت‌الله حائری بودند. البته من الان خیلی جزئیات آن زمان یادم نیست،‌ اما نظرم می‌آيد که قبل از فوت آیت‌الله حائری وقتی عیادتشان رفتم و خدمتشان رسیدم، دیدم ایشان اشاره به آن دوران کردند که آقا در درس ایشان شرکت می‌کردند. ایشان فرمودند: «آقا در بحث که شرکت داشتند خیلی خوش‌فهم بودند و خوب می‌فهمیدند.» حسن ایشان هم خوش‌فهمی و هم صاف‌فکری‌یشان بود و از این اعوجاج‌هایی که بعضی‌دارند به دور بودند. بعضی‌ها دقت‌هایی دارند اما از آن دقت‌های اعوجاجی که موجب انحراف می‌شود،‌شاید خیلی از منحرفین افرادی بودند که از جهت فکری آدم‌های دقیق بودند اما افراد اعوجاجی بودند و منشا اینها هم،‌ نفسانیات  است. انسان اگر نفسانیات را درست کند صاف فکر می‌شود. آقا در همان زمان درخودسازی کوشا بودند. من یادم می‌آید ایشان یک وقت فرمودند که من دلم می‌خواهد شما رفتار من را عینا تکرار کنید. استدلالشان این بود که انسان چون به خودش علاقه‌مند است عیب خودش را نمی‌بیند اما اگر دیگران رفتارش را شبیه‌سازی کنند، عیوب خودش را می‌بیند و متوجه می‌شود.
آقا از جهت علمی، هم صاف فکر بودند، هم اهل مطالعه و هم اهل دقت. دائما مطالعه می‌کردند. ایشان، هم فکرشان خوب بود، هم حافظه‌شان. من الان خیلی خوب یادم نیست اما ایشان با این  همه گرفتاری‌ها، خیلی چیزها یادشان است. معمولا کسانی که سرشان شلوغ می‌شود، خیلی چیزها را فراموش می کنند،‌ اما ایشان گاهی جزئیات سابق را بیان می‌فرمایند. بعضی چیزها را که ما به اجمال در ذهن داریم، ایشان با جزئیات به خاطر دارند. من بعضا در خاطراتم نوشته‌ام که فلان کتاب را تمام کردم اما الان هرچه فکر می‌کنم یادم نمی‌آید، ولی آقا گاهی نویسندگانی که می‌روند پیششان، از کتاب‌ها می‌گویند و نقل می‌کنند که اینها هم از الطاف خداوند است. «الله‌اعلم حیث یجعل رسالته» خدا بهتر می‌داند رسالتش را در کجا باید قرار بدهد، ولایتش را کجا قرار بدهد و چه کسی مناسب است که حاکم اسلامی بشود. ایشان برای خدا کارکرده، خدا هم عنایتش را شامل حال ایشان کرده است.
آغاز آشنایی
تابستان سال1335 با مرحوم آقای عباس غله‌زاری که مدیر دبستان قائم در تهران بود و از یاران نواب صفوی به حساب می‌آمد به مشهد رفتیم که در آنجا آقای عبدخدایی واسطه بین دوستی ما با رهبر معظم انقلاب شد. دیدار من و آقای غله‌زاری را با ایشان ترتیب دادند که آنجا فعالیت‌های مشترک را با هم از همان سال شروع کردیم. آن ایام نواب صفوی تازه شهید شده بود و در مشهد می‌خواستند سینماها را در ماه محرم تعطیل نکنند. قبل از آن محرم و صفر و ماه رمضان و شب‌های شهادت ائمه، تمام سینماها تعطیل می‌شد؛ یعنی شب شهادت هر یک از ائمه (ع) کافی بود که یکی از فدائیان اسلام به مشهد تلفن می‌کرد و به سینما و این موضوع را اطلاع می‌داد و آنها در ترتیب اثر می‌دادند.
ولی بعد از شهادت نواب دیگر این قدرت فدائیان از بین رفت. آن سال می‌خواستند سینماها را باز کنند که فعالیت‌های ما باعث شد تا هفده محرم تعطیل کنند اما از هفده به بعد دیگر فهمیدند ما چند نفر بیشتر نیستیم. استاندار خراسان- که پیش از این استاندار فارس بود و با وجود اینکه استاندار شجاعی هم بود و پیش از آن سران عشایر فارس را سرکوب کرده بود - در ابتدا وحشت می‌کرد و خیال می‌کرد ما چند هزار نفر جمعیت جدی و آماده‌ایم و معمولا روی میزش هم اسلحه می‌گذاشت. به هر حال از همان زمان آشنایی ما با آقا و فعالیت مشترکمان شروع شد.
* آیت‌الله سیدجعفر شبیری‌زنجانی، به نقل از پایگاه اطلاع‌رسانی دفتر حفظ و نشر آثار حضرت آیت‌الله خامنه‌ای