پرسش:در آموزه‌های اهل‌بیت(ع) به ویژه ائمه اطهار(ع) طلب یاری کردن توسط آن بزرگواران مطرح شده است، سؤال اصلی این است که چگونه می‌توان به ندای «هل من ناصر ینصرنی» آن ذوات مقدسه لبیک گفت و یاران واقعی آنان بود؟

پاسخ:در سه بخش قبلی پاسخ به این سؤال به ندای یاری طلبیدن امامان معصوم(ع) و چگونه دستیابی به خصلت‌های چهارگانه مانند: ورع، اجتهاد و عفت پرداختیم. اینک در بخش پایانی دنباله مطلب را پی‌می‌گیریم.
د) سداد
بسیار پیش می‌آید که پس از فعالیت‌ها و تلاش‌های فراوان، انسان با حاصل مطلوبی روبه‌رو نمی‌شود. اینجاست که افراد به فکر فرو می‌روند که مشکل کار در کجاست؟ بنابراین اگر رخنه‌ها و شکاف‌ها را نبسته باشیم، تلاش‌ها هرز می‌روند و حاصلی نمی‌ماند و تنها کسانی که اهل سداد هستند می‌توانند از زحمات بهره‌مند شوند. حال باید ببینیم چه کسانی اهل سداد هستند؟
1- کسانی که محاسبه مستمر و جمع‌بندی مداوم و پیوسته دارند: انسان‌ها همیشه در جاده‌های هموار در حال حرکت نیستند. زندگی پر از فراز و نشیب و چالش‌ها است و آفت‌ها و آسیب‌های سرراه هم فراوان هستند که هر کدام می‌توانند شکاف‌ها و رخنه‌هایی را بیافرینند، با این حساب نمی‌توان بدون محاسبه مستمر و جمع‌‌بندی پیوسته به راه خود ادامه داد. امام صادق(ع) می‌فرماید: «لیس منا من لم یحاسب نفسه فی کل یوم» هر کس که پیوسته خود را روزانه محاسبه نکند، و از خودش حساب نکشد از ما نیست (وسایل‌الشیعه، ج16، ص95) زیرا حرکت بدون محاسبه مستمر به بی‌حاصلی می‌انجامد و به بیراهه می‌کشاند.
2- کسانی که به مجموعه نیازها و کارها می‌نگرند و کارها را از دم دست شروع نمی‌کنند: اقدام به هر کاری باید براساس نگاهی جامع‌نگرانه صورت پذیرد. باید نقاط‌ضعف و قوت دیده شود و به دنبال جبران کاستی‌ها و کسری‌ها بود. در غیر این صورت ممکن است هزینه‌های انسانی و مالی، صرف بایسته‌ها نشود، و ضرر و زیان به بار آید و کاری موثر انجام نگیرد. در واقع برای دستیابی خصلت سداد، تمامی خصلت‌های ورع، اجتهاد و عفت را باید بکار گرفت، زیرا اهل سداد باید خود مسدد باشد و تمامی کسری‌هایش را پر کرده باشد.