سیدعلی ‌ابراهیمی

همايون شکل‌گیری ایده‌ آیندگان را چنين نقل مي‌كند:
در بازگشتم به ايران در 1344 به فكر تأسيس روزنامه‌اي افتادم، چون در روزنامه‌هاي بزرگ پايتخت بر اثر اختلافي كه با اطلاعات پيدا كرده بودم ديگر شغلي به من داده نمي‌شد. فقط در مجله بامشاد كه آن زمان منتشر مي‌شد گاه‌‌گاهي مقالاتي مي‌نوشتم. بنابراين احساس كردم بايد خودم روزنامه‌اي منتشر كنم.
پيرامون ادعاي همايون مبني بر اينكه در بازگشت به ايران نتوانسته شغلي براي خود دست و پا كند و کوشیده است روزنامه‌ای‌ منتشر سازد بايد گفت؛ وي همچنان سعي داشته حقايق ناگفته را كتمان و تأسيس روزنامه آيندگان را يك موضوع شخصي وانمود کند، نه يك مأموريت سازماني. ساواک در یک گزارشِ تحلیلی نکات جالبی از آیندگان و همایون مطرح کرده است:
می‌گویند داریوش همایون سال گذشته به آمریکا دعوت شد و در آنجا نقش‌های آینده‌ای که باید به عهده بگیرد و برنامه‌هایی را که باید اجرا نماید به او تفهیم گردید و اکنون او با نفوذی که در سندیکای مطبوعات و مؤسسه فرانکلین دارد و عواملی که به دور خود جمع کرده است توانسته روزنامه را اداره نماید...همایون و برزین دو عضو سندیکای مطبوعات در بست در[خدمت] دو قطب سیاسی قرار گرفته‌اند. برزین را انگلیس‌ها و همایون را آمریکایی‌ها در اختیار دارند.
خرداد ماه سال 1342 در اجراي آيين‌نامه دولت پيرامون مطبوعات، روزنامه‌هايي که کمتر از پنج هزار نسخه فروش داشتند تعطيل و انتشار هفته‌نامه‌ و مجله‌هايي كه در تيراژ کمتر از سه هزار نسخه چاپ مي‌شدند نيز متوقف گشت. طبق قانون، «تيراژ» را نسخه‌هاي فروش رفته تعيين مي‌كرد؛ نه نسخه‌هايي كه چاپ مي‌شد.در آن ايام و تا چند سال بعد افراد ناشناس تقريباً هيچ شانسی براي تأسيس روزنامه نداشتند و پاسخِ ساواك به استعلام‌هاي وزارت اطلاعات و جهانگردي براي متقاضيان، منفي بود و تنها کسانی می‌توانستند در این قلمرو ممنوعه قدم بگذارند که از قبل، ساواک نظر مساعد خود را پیرامون آنها اعلام کرده باشد. ميزان سخت‌گيري به حدي بود كه وقتي داريوش همايون در خرداد سال 1346 امتياز روزنامه آيندگان را به نام فريده كامكار شاهرودي درخواست كرد ساواك پاسخ داد:
مشاراليها فاقد سابقه مضره بايگاني شده مي‌باشد و با توجه به اينكه در همين زمينه قبلاً نيز تقاضاهايي واصل[شده بود] تيمسار رياست معظم ساواك ذيل گزارش مربوطه مرقوم فرمودند: «روزنامه زيادتر از احتياج فعلاً امتياز داده شده و از اين تعداد موجود هم بايد كم شود.
همایون که جنگ شش روزه اعراب و اسرائیل را به چشم یک فرصت طلایی نگاه می‌کرد؛ راهی سرزمین‌های‌اشغالی شد و صهيونيست‌ها را براي تجهيز و راه‌اندازي روزنامه آیندگان و اعطای یک دستگاه چاپ رتاتیو متقاعد ساخت. در بازگشت به ايران، توانست با تشبث به لابی قدرتمندي که در دربار حضور داشت حمایت‌های لازم برای تأسیس روزنامه آیندگان را کسب نماید چرا که ساواک چندی بعد یعنی در اول مرداد سال 1346 موافقت خود را اعلام كرد:
... با توجه به اوامر آقای نخست‌وزیر و سه مرتبه تقاضای وزیر اطلاعات و جهانگردی و پس از موافقت نصیری کارشناس موضوع با این مضمون... صدور روزنامه یومیه با روش سیاسی به نام بانو فریده کارمکار شاهرودی فرزند محمدصادق دارنده شناسنامه شماره 97 از قزوین از نظر سیاسی بلامانع می‌باشد. علت اين تغيير موضع ساواك را مي‌توان در گزارش مورخ 31/06/1346 مشاهده كرد:
در آخرين مراحل از طرف تيمسار نصيري... مخالفت شده است ولي بعداً از طرف شاهنشاه آريامهر دستور اكيد صادر گرديده كه براي انتشار روزنامه آيندگان كمك‌هاي لازم از طرف دولت بشود و قرار است در مرحله اول مبلغ يك ميليون تومان به شركت وام داده شود و بعد يكي از بانك‌ها نيز كسري سرمايه شركت را در اختيار بگذارد.
دستور اكيد محمدرضا پهلوي براي انتشار یک روزنامه مُلهم از عقبه‌ی قدرتمند و متنفذ آیندگان بود که شاه را نیز به واکنش واداشت. دستور محمدرضا همان اسب زين‌كرده‌اي بود كه همايون نياز داشت و بعد از آن، بسیاری دیگر از رابطین خوب آمریکا در ایران به یاری همایون شتافتند:
پس از تصویب اعطای امتیاز روزنامه آیندگان...مهندس طالقانی[وزیر اسبق‌ کشاورزی] که در شرکت گودریچ کار می‌کند و تماس او با سازمان‌های آمریکایی معروف است مبلغ یک میلیون تومان و همایون صنعتی‌زاده مدیرِ مؤسس بنگاه فرانکلین در ایران 300/1 میلیون تومان سرمایه‌گذاری در انتشار روزنامه مذکور را تعهد کرده‌اند.
مارتین هرتز(یکی از جاسوسان آمریکا) در گزارش‌ سرّی خود در 18 شهریور 1346 می‌نویسد:
من با داریوش همایون مکالمات جالبی در جریان ماه‌های اخیر و در ارتباط با به راه انداختن روزنامه آیندگان توسط او داشته‌ام... او يك ليبرال است... كه تحصيل كرده آمريكا است علاقمند به حفظ تماس با ما مي‌باشد. من معتقدم كه او بسيار فراتر خواهد رفت...
ساواک در اقدامی قابل اعتنا، نماينده‌ای در اين روزنامه منصوب كرد و کوشید تا روند انتشار نخستين شماره از روزنامه آيندگان را سرعت بخشد:
با بررسي‌هاي معموله آقاي دكتر آزمون كه سوابقي در نويسندگي دارد جهت نمايندگي از طرف ساواك تعيين تا در صورت تصويب مراتب به وزارت اطلاعات[و جهانگردي] منعكس گردد. به عرض تيمسار ساواك رسيد با معرفي آقاي آزمون موافقت فرمودند شفاهاً اقدام نماييد.
حضور نماينده‌اي از ساواك بي‌شك موضوعي نيست كه بتوان ناديده گرفت و يا آن را اقدامي عادي در عرف آن روزگار قلمداد كرد و البته منوچهر آزمون نیز نقشي وراي يك نماينده در آيندگان داشت:
در نخستين جلسه شركت، انتخابات به عمل آمد و خانم شاهرودي و آقاي اهري، دكتر بهره‌مند، بهروز و همايون به سمت اعضاي هيأت مديره و آقاي دكتر سمسار به سمت بازرس انتخاب شدند. هيأت مديره در انتخابات داخلي خود دكتر[حسین] اهري را به عنوان رييس هيأت مديره و آقاي همايون را به عنوان مديرعامل و آقاي دكتر آزمون را به سمت مشاور عالي هيأت[مديره] تعيين كرد و قرار شد مشاور هيأت مديره در كليه جلسات شركت داشته باشد و بدون نظر موافق ايشان هيچگونه تصميمي اتخاذ نگردد.
روایت داریوش همايون پیرامون این انتصاب شنیدنی است:
وقتي فهميدم كه او[منوچهر آزمون] در ساواك است رفتم پيش هويدا، رفتم پيش ناصر مقدم يكي از مقامات بالاي ساواك و سخت به قول امريكايي‌ها لابي‌اينگ كردم كه آبروي روزنامه‌مان مي‌رود. شما اگر مي‌خواهيد بگوييد اين روزنامه ناشرش ساواك است خب اصلاً از اول بگوييد. ديگر چرا آزمون را مي‌فرستيد. ما هم تعطيل مي‌كنيم مي‌رويم پي كارمان.
با پی‌ریزی مقدمات، سهام‌داران اصلی آیندگان نیز مشخص شدند؛ دکتر حسین اهری، داریوش همایون، فریده کامکار شاهرودی، چنگیز بهروز، مهدی سمسار  و مهدی بهره‌مند. علاوه‌بر اعضاي هيأت مديره افرادي نظير سيروس آموزگار، علي باستاني، شائول بخاش، هاله اسفندياري و كريم امامي، بخش ديگري از سهام آيندگان را از آنِ خود كردند.
سفارت اسرائیل
ساواك در گزارش سرّي مورخ 12/07/1346 نوشته است مئير عزري معاون نمايندگي اسراييل در تهران اظهار داشته:
داریوش همایون از او خواسته است در روزنامه در شُرف تأسیس(آیندگان) تا حدود دو میلیون تومان سرمایه‌گذاری نمایند. او ضمناً گفته است در صورتی که این سرمایه‌گذاری عملی شود تعهد می‌نماید برای همیشه مطالب روزنامه را علیه اعراب و به نفع اسرائیل تنظیم نماید.
صبح 25 آذر سال 1346 وقتی اولين شماره از روزنامه آيندگان به سردبیری غلامحسین صالح‌یار در 20000 نسخه منتشر شد ساواك به تمامی مراكز خود در سراسر كشور دستور داد به شكل نامحسوس از این روزنامه پشتیبانی کرده و به جاي روزنامه‌هاي اطلاعات و كيهان، در سبد خريد قرار گیرد. ساواک گیلان چندی بعد در پاسخ به این ابلاغ ضمن اعلام گزارشی از میزان فروش روزنامه در استان و شهرستان‌های تابعه می‌نویسد:
از روزنامه آیندگان روزانه چهارصد نسخه جهت رشت و برای هریک از شهرستان‌های تابعه نیز یکصد نسخه ارسال می‌گردد. میزان فروش از نصف سهمیه ارسالی بیشتر بوده و چون نشریه یادشده دارای آگهی‌های تبلیغاتی نبوده و اخبار خبرگزاری‌ها و رویدادهای ایران و جهان را بیست ساعت زودتر از سایر روزنامه‌های یومیه مانند کیهان و اطلاعات در اختیار خوانندگان قرار می‌دهد لذا به نظر می‌رسد که در آینده پیشرفت‌هایی از نظر استقبال مردم و کثرت فروش داشته باشد. ضمناً نسبت به حمایت از روزنامه اقدام مقتضی به عمل خواهد آمد.