سیدعلی ‌ابراهیمی
بررسی اسناد مکتوب نشان می‌دهد نمایندگی‌های ساواک در دیگر استان‌های کشور نیز گزارش‌های مشابهی ارسال کرده‌اند. بی‌شک مطالعه‌ این شواهد و مدارک غیرقابل انکار، مؤید عمق وابستگی آیندگان به ساواک و بهره‌مندی از رانت‌های منحصر به‌فردی است که سایر جراید آن روزگار هرگز شبیه آن را نیز تجربه نکرده‌اند. گزارش‌ ساواک درخصوص ایجاد وقفه در توزیع روزنامه آیندگان در یکی از استان‌های کشور به حدی قابل تأمل است که گویی این خاصه خرجی‌ها‌ بخشی از شرح وظایف سازمان اطلاعات و امنیت رژیم پهلوی به شمار می‌آمده:
...این اولین مرتبه نیست که در ارسال روزنامه آیندگان به ساری خللی وارد شده بلکه قبلاً هم این موضوع سابقه داشته و از بدو تأسیس روزنامه تاکنون چندین بار نمایندگان آن عوض شده‌اند و به طور کلی وضع نامطلوبی داشته است و برابر تحقیقاتی که به عمل آمده علت آن است که اداره روزنامه در ارسال روزنامه نظارت کافی نداشته و غالباً روزنامه ارسال نمی‌شود و نیز وضع حقوقی نمایندگان آن مرتب نیست و بعضاً به تعویق می‌افتد.
منظومه‌ اقدامات ساواک، دربار و حمایت‌های همه‌جانبه‌ایی که از شرق و غرب عالم برای آیندگان سرازیر می‌شد؛ اهالی مطبوعات را حساس کرد:
موضوع تبعیض بین روزنامه‌های اطلاعات و آیندگان در جلسه‌ای که اخیراً در منزل سناتور [عباس]مسعودی با شرکت مسؤلین مؤسسه اطلاعات تشکیل گردید، توجه مقامات دولتی(چه از لحاظ خبری چه از لحاظ آگهی) به روزنامه آیندگان مورد بحث قرار گرفت و ضمن‌اشاره به دو خبرِ «متن لایحه نظام وظیفه» و «اعدام ده نفر از قاچاقچیان مواد مخدر» که اختصاصاً در روزنامه آیندگان چاپ گردیده... سناتور مسعودی اظهار می‌دارد... ما چهل سال است که با درستی و صداقت به مملکت خدمت کرده‌ و می‌کنیم و از هیچ کس هم باکی نداریم ولی توجه زیاد به روزنامه آیندگان که حتی میز و صندلی‌اش با پول دولت خریداری شده و کمک‌های مادی و معنوی دریافت می‌دارد یک نوع تبعیض است و غیرقابل تحمل...
به زودی تعهد همایون به آژانس یهود رنگ واقعیت گرفت و آیندگان در مواضع خود، حمایت از صهیونیست‌ها را علنی ‌کرد. اسکندر دلدم در کتاب «خاطرات من و فرح پهلوی» آورده است:
سال اول انتشار روزنامه آیندگان مصادف بود با وقوع جنگ 1967 اعراب و اسرائیل که طی آن سوریه، تپه‌های جولان را از دست داد و صحرای سینا در مصر به تصرف اسرائیل درآمد و اعراب متحمل دومین شکست سخت در برابر اسرائیل و حامیان غربی او شدند؛ به طوری‌که جمال عبدالناصر استعفا داد و طوفانی در دنیای غرب برپا شد. افکار عمومی در ایران پشتیبان ملت‌های مسلمان عرب و در ضدیت با اسرائیل بود اما دولت ایران با تمام قوا از اسرائیل حمایت کرد و روزنامه جدیدالولاده‌ی آیندگان صراحتاً از پیروزی اسرائیل ابراز شعف و با چاپ مطالب مختلف از آن پشتیبانی می‌کرد.
آیندگان در فردای نخستین روز از انتشار خود به انعکاس شادمانی صهیونیست‌ها پرداخت و نوشت:
اشغال آن قسمت از خاک اردن[توسط اسرائیلی‌ها] که اغلب امکنه مقدس یهود در آن قرار دارد احساسات شدیدی در میان مؤمنین کشور برانگیخته است و آنان این حادثه را خواست خداوند دانسته‌اند.
خریداری 50 فروند هواپیمای فانتوم از آمریکا، آمادگی برای یک حمله عمیق به شبکه دفاعی مصر، ادعای تشویش و نگرانی دولت مصر در ساحل شرقی کانال سوئز و قصد ملک حسین برای مذاکره با اسرائیل تنها گوشه‌ایی از ده‌ها مطالب گسترده‌ایی است که آیندگان بارها به نفع صهیونیست‌ها و در راستای تضعیف روحیه‌ی کشورهای مسلمان چاپ کرد. آیندگان با ادعای وجود جاذبه‌های دیدنی و لذت قدم زدن در سواحل زیبای مدیترانه مردم را تشویق می‌کرد به اسرائیل مسافرت کنند.انتشار این قبیل مواضع و طرفداری‌ها‌ از صهیونیست‌ها برخی نشریات آن روزگار نظیر مرد مبارز را به واکنش واداشت:
روزنامه پر صفحه آیندگان در شماره دیروز خود نعل وارونه زده بود به این معنی که چون شایع شده این روزنامه وابسته به وزارت اقتصاد است و اگر دکتر علیخانی به تشکیل حزب دست بزند آیندگان را ارگان خود خواهد کرد انتقاد ملایمی از وزارت اقتصاد کرده بود تا شایعه وابسته بودن[به اسرائیل] از بین برود. ولی مثل اینکه حضرات نمی‌توانند مواظب باشند دست‌شان خوانده نشود زیرا چند سطر پایین‌تر، از اینکه اسرائیلی‌ها جیپ‌های ساخت شوروی اعراب را ربوده‌اند اظهار خوشوقتی کرده‌اند. مخلص شنیده بودم که این روزنامه به اسرائیل اگر وابستگی نداشته باشد سمپاتی دارد ولی آن را باور نمی‌کردم و حالا هم باور نمی‌کنیم ولی از راه همکاری می‌خواهم بگویم رفقا همین سبک چیز نوشتن است که باعث چنین شایعه‌ها می‌شود. آخر به من و تو چه که اسرائیل قوی است؟ مگر چه احساس یا منافع مشترک با اسرائیل داریم؟
وابستگی آیندگان به صهیونیست‌ها چنان بود که زنده یاد جلال آل‌احمد از آن به عنوان سفارت اسرائیل یاد می‌کرد. البته برخی از اعضای «سندیکای نویسندگان و خبرنگاران ایران» نیز همایون را عامل سازمان جاسوسی «CIA» می‌دانستند که صلاحیت فعالیت در سندیکای مطبوعات ایران را ندارد. در ‌واقع آیندگان محصول مشترکی بود از آمریکا، ساواک و اسرائیل‌ که انگلیسی‌ها نیز از او غافل نبودند. مرور مواضع برخی نشریات آن روزگار علیه آیندگان خالی از لطف نیست:
واقفان راز و مطلعین امور وقتی صفحات آیندگان را باز می‌کنند می‌بینند که مأموریت آن تلقین عقاید بعضی از سفارتخانه‌های کشورهای خاص به خوانندگان است که به صورت خبر و رپورتاژ و مصاحبه‌های اختصاصی با سفرا بخورد خوانندگان قلیل خود می‌دهند و شگفت آن است که حتی در این زمینه نیز این مار زهرآلود را آزاد گذاشته و در سایه حمایت‌های بی‌دریغ مادی و معنوی خود آن را پرورش می‌دهند.
علی‌رغم علنی شدن همه‌ی این موضوعات، ساواک همچنان حامی همایون بود و سپهبد نعمت‌الله نصیری رئیس‌سازمان امنیت و اطلاعات کشور شخصاً مسایل مربوط به آیندگان را پیگیری می‌کرد:
در اجرای اوامر تیمسار ریاست معظم ساواک با آقای داریوش همایون مدیرعامل مؤسسه آیندگان مصاحبه به عمل آمد. نامبرده مستدعیاتی از حضور معظم‌له داشت که از عرض می‌گذرد:
1- ...تهدیداتی نسبت به خانم کامکار شاهرودی صاحب امتیاز روزنامه آیندگان از طریق تلفن و در خیابان به عمل می‌آید و نامبرده را تهدید نموده‌اند که به صورت‌اش اسید خواهند پاشید...
2- محدودیت‌هایی در شهرستان‌ها برای توزیع و فروش روزنامه از طریق مخالفین و مغرضین به عمل می‌آید و موزعین روزنامه‌ها از ترس تهدیدات از همکاری با این مؤسسه ابا دارند.
3- از طرف مخالفین نشریه به مؤسسات غیردولتی توصیه گردیده است که از تحویل آگهی به روزنامه آیندگان خودداری شود.
4- به علت نداشتن چاپخانه مستقل فعلاً نشریه در چاپخانه سکه چاپ می‌شود و به همین جهت ایجاد تحول و ابتکار در روزنامه آیندگان میسر نمی‌باشد. لذا به منظور تهیه عکس‌های رنگی و تغییرات مهم در روزنامه اصلح است که این مؤسسه از خود دارای چاپخانه مستقل باشد و این امر مستلزم واگذاری سی میلیون ریال اعتبار است...
نماینده‌ی رئیس‌ساواک بعد از شنیدن اظهارات داریوش همایون، در گزارش خود پیشنهاد می‌دهد: «تلفن‌های روزنامه آیندگان کنترل شده و از طریق عوامل اجرایی، مراقبت‌های لازم برای شناسایی عناصر مورد نظر به عمل آید. درضمن مراتب به شهربانی کل کشور اعلام تا نسبت به دستگیری عوامل اخلالگر اقدام گردد». گزارش مأمور ساواک، مؤید حمایت حداکثری از روزنامه‌ آیندگان است به نحوی که حتی عملیات تعقیب و مراقبت نیز وضع ‌می‌شود. مراودات و بَرهم‌کُنش دستگاه اطلاعاتی رژیم با روزنامه آیندگان تابع محدودیتی نبود و حتی به ارسال برخی مقالات خاص برای انتشار در آیندگان نیز رسید.