سیدعلی ‌ابراهیمی
نوروز سال 1347 درست هنگامی‌که آیندگان وارد چهارمین ماه انتشار خود ‌شد، وزارت خارجه‌ بریتانیا از نمایندگان روزنامه‌های اطلاعات، کیهان و آیندگان دعوت کرد تا به مدت سه هفته به انگلستان آمده و اوضاع اقتصادی این کشور را پس از سقوط لیره بررسی کنند و داریوش همایون از آیندگان راهی لندن شد. دعوت از روزنامه‌ای نوپا در کنار قدیمی‌های مطبوعات ایران می‌تواند برای تزریق اعتبار و شأنیت بخشیدن به آیندگان تعبیر شود. البته کنار هم نشاندن رقبا برای تحصیل منافع دولت انگلیس از سیاست‌های عتیق و شناخته‌شده‌ استعمار است.
نخستین مجمع عمومی سالانه شرکت سهامی انتشارات آیندگان در مورخ 11/03/1347 با حضور کلیه صاحبان سهام در محل شرکت برگزار و گزارشی از عملکرد شرکت در سال گذشته ارایه شد. در پایان جلسه دکتر حسین اهری، داریوش همایون، فریده کامکار شاهرودی، چنگیز بهروز و شهناز مستوفی به عنوان اعضای جدید هیئت مدیره انتخاب شدند و میزان سهم هریک از اعضای جدید به ترتیب 260، 250، 170، 190 و 130 تعیین گشت. برای داریوش همایون با 250 سهم، حقوقی معادل 000/55 ریال و برای شهناز مستوفی با 130 سهم، حقوقی معادل 000/2 ریال تصویب شد که بیشترین و کمترین دریافتی در میان اعضای هیئت مدیره به شمار می‌رفت.
سال 1347 وقتی بحرین هنوز بخشی از خاک ایران بود اتفاق عجیبی رخ داد. پادشاه عربستان از امیر بحرین به عنوان رئیس‌یک کشور، استقبال کرد. محمدرضا پهلوی در اعتراض به این استقبال، سفر از پیش تعیین شده خود به عربستان را لغو کرد؛ ولی این اعتراض به جایی نرسید و پس از طی مذاکراتی، شاه ایران در آبان همان سال عازم عربستان شد. وی به زیارت حرم نبوی و خانه خدا رفت. ساواک در نامه‌ای به روزنامه آیندگان دستور داد به شکل نامحسوس نسخه‌ای از شماره 277 مورخ 22/08/1347 خود را که حاوی گزارش مسافرت شاه به مکه و مدینه بود را برای هر یک از روحانیون طراز اول منطقه ارسال و نتیجه را به اداره‌کل سوم ساواک منعکس نماید.
هنوز یک‌سال از تاریخ مصاحبه با نماینده رئیس‌ساواک و درخواست همایون مبنی بر در اختیار داشتن چاپخانه‌ای مستقل برای روزنامه آیندگان سپری نشده بود که نجات‌الله یزدانی مالک یهودی چاپخانه امید نو واقع در خیابان ناصرخسرو تهران در دی ماه سال 1347 کلیه حقوق متصوره فرضیه‌ی چاپخانه‌ی خود را به داریوش همایون مصالحه نمود. همایون محل چاپخانه را به نزدیکی ساختمان روزنامه یعنی خیابان شاه انتقال و نامش را نیز به چاپخانه یادگار تغییر داد. نامی که وجه تسمیه‌ آن بیشتر به دریافت یک یادگاری طعنه می‌زند تا گزاره‌ای دیگر. همایون بدون برخورداری از این مواهب و عطایا هرگز نمی‌توانست مسیر ناهمواری که پیش‌رویش بود را هموار سازد. نیمی از این منابع و حمایت‌ها برای هر نشریه‌ایی در آن روزگار، حکم چراغ جادو را داشت.
 شوالیه تاریکی
دومین مجمع عمومی آیندگان که در خرداد سال 1348 برگزار شد با غیبت فریده کامکار شاهرودی همراه بود.وی چند ماه بعد از دومین جلسه مجمع عمومی شرکت با نماینده رئیس‌ساواک دیدار و گلایه‌های بسیاری را نسبت به داریوش همایون و شکل مدیریت وی در آیندگان مطرح کرد. شکاف اختلافات او و همایون که در گزارش ساواک نیز مشهود است را می‌توان علت غیبت وی در دومین جلسه مجمع عمومی آیندگان دانست:
در اجرای اوامر تیمسار ریاست معظم ساواک با خانم کامکار شاهرودی صاحب امتیاز روزنامه آیندگان در مورد خلافکاری‌ها و معایبی که در آن مؤسسه وجود دارد مصاحبه و ایشان اظهار نمود:
1- فعالیت‌هایی که در مؤسسه آیندگان به عمل می‌آید صاحب امتیاز در جریان امور قرار نمی‌گیرد و کلیه مسایل مربوطه [به]وسیله آقای داریوش همایون حل و فصل می‌شود.
2- حقوق‌هایی که از طرف مؤسسه به افراد پرداخت می‌شود برخی از آنها ضروری نبوده و صرفاً جنبه خصوصی دارد از جمله ماهانه شصت و شش هزار ریال به آقای سیروس آموزگار قائم‌مقام مدیرعامل شرکت آیندگان پرداخت می‌گردد که علت وجودی چنین قائم‌مقامی برای شرکت مزبور معلوم نیست مگر حیف و میل بودجه مضافاً آقای داریوش همایون برخی از اقوام نزدیک خود را به اموری منصوب نموده که ضمن دریافت حقوق دارای مزایایی نیز می‌باشند.
3- هفده میلیون و پانصد هزار ریال از طرف دولت به این مؤسسه کمک گردیده که معلوم نیست وجوه مزبور چگونه و برای چه اموری مصرف شده است.
4- بازرسی که از طرف هیئت مدیره انتخاب گردیده و باید به کلیه امور مالی شرکت نظارت و کنترل داشته باشد به طور کلی بی‌اطلاع و حتی توجهی نیز به مسایل مربوطه ندارد.
5- بیلانی که شرکت در مورد حقوق و دستمزد کارکنان و نویسندگان می‌دهد مورد تأیید نمی‌باشد و حقوق برخی از حقوق‌بگیران از مؤسسه در آنها منظور نگردیده است.
بانوی مذکور در خاتمه اظهار داشته چون اقداماتی که در این شرکت به عمل می‌آید از نظر وی پنهانی بوده و قادر به اداره و کنترل نمی‌باشد استدعا دارد ترتیبی داده شود امتیاز نشریه به شخص دیگری که مورد تأیید ساواک باشد واگذار و مشارالیها با فرصت کافی به امور خانوادگی خود بپردازد.
ساواک در انتهای این گزارش آورده است جریاناتی در شرکت آیندگان وجود دارد که کشف آن مستلزم بازرسی و رسیدگی دقیق است. البته نه تنها موضوع بازرسی و رسیدگی پیرامون وضعیت روزنامه آیندگان کلید نخورد که در فروردین سال 1349 فریده کامکار شاهرودی با حضور در دفترخانه اسناد رسمی شماره 100 تهران کلیه حقوق فرضیه، متصوره و عینیه خود نسبت به امتیاز روزنامه آیندگان را به دکتر حسین اهری صلح کرد.
روزنامه‌نگاران سراسر دنیا از گذشته در کانون توجهات قدرت‌های بزرگ قرار داشته‌اند؛ چرا که رکن چهارم دمکراسی در بسیاری مواقع می‌تواند به عنوان ستون پنجم یا خط نفوذ عمل کرده و پایگاه مطلوبی برای جنگ نرم شود. از این رو آمریکا برای پیشبرد اهداف رسانه‌ای خود در بسیاری از کشورهای دنیا، طرحی به نام آموزش روزنامه‌نگاران حرفه‌ای را کلید زد. هر سال 15 روزنامه‌نگار توسط انستیتو جهانی مطبوعات از 15 کشور جهان انتخاب و برای گذراندن یک دوره عالی تخصصی به آمریکا دعوت می‌شدند تا در مراکز مهم خبری این کشور به کارآموزی پرداخته و سمینارها و مصاحبه‌های مطبوعاتی متنوعی را تجربه کنند. این انستیتو در سال 1348 برای اولین بار فریدون پزشکان خبرنگار سیاسی روزنامه آیندگان را برای شرکت در هشتمین دوره‌ی خود انتخاب کرد.
روزنامه آیندگان در شماره 699 خود که فروردین سال 1349 منتشر شد؛ متملقانه به نفع کشورهای عربی حوزه خلیج‌فارس اقدام و اوج بی‌اعتنایی نسبت به منافع ملی کشورش را تیتر کرد و نوشت: «منافع ایران و عربستان در خلیج».درج این مطلب به قدری خائنانه بود که اعتراض عوامل ساواک را هم برانگیخت. در صورت‌جلسه کمیسیونی که ساواک همان روز تشکیل داد آمده است:
در عنوان مقاله روزنامه مذکور صرفاً کلمه خلیج درج شده است. مراتب در کمیسیون مورخ 22/1/1349 متشکله در وزارت اطلاعات مطرح و تصمیم گرفته شد که مسؤلین مربوطه در روزنامه آیندگان احضار و در زمینه به کار بردن نام صحیح خلیج‌فارس تذکر شدید به آنان داده شود.
به دلیل اهمیت موضوع، نتیجه اقدامات اجرایی در همان روز به اطلاع کمیسیون ‌رسید:
...به جراید و مخصوصاً آیندگان تذکر شدید داده شده نام خلیج‌فارس را همیشه به طور کامل بنویسند و تنها به کلمه خلیج اکتفا نکنند، قرار شد سردبیر و نویسنده روزنامه آیندگان احضار و در این باره شدیداً به آنها تذکر داده شود.