از نظر قرآن، بهشت بی‌خورشید است؛ اما بهشت همواره نورانی است و نورش را از منابع دیگری غیر از خورشید می‌گیرد که همان اهل بهشت است. این بهشت بی‌خورشید از نورانیت و گرمای اهل بهشت چنان بهره می‌برد که هیچ تاریکی نیست؛ چنانکه هیچ سرمایی هم وجود ندارد. بنابراین بهشت از نورانیت اهل بهشت چنان مطبوع و ملایم و در اعتدال است که قابل توصیف نیست؛ خداوند درباره بهشت بی‌خورشید و بی‌سرما می‌فرماید: لَا یَرَوْنَ فِیهَا شَمْسًا وَلَا زَمْهَرِیرًا؛ در آنجا نه خورشیدی بینند و نه سرمایى.(انسان، آیه 13)
اما اینکه این نورانیت بهشت از خود اهل بهشت است، خدا می‌فرماید: در روز قیامت که مردان و زنان مؤمن را مى ‏بینى که نورشان پیشاپیش ایشان و به جانب راستشان دوان است؛ به آنان گویند: امروز شما را بشارت باد به بوستان‌هایی که از زیر درختان آن نهرها روان است؛ در آنها جاودان هستید. این است همان رستگاری بزرگ. (حدید، آیه 12)
و نیز می‌فرماید: و شما را به بوستانهایى درآورد که از زیر درختان آن جویبارها روان است. در آن روز خدا پیامبر خود و کسانى را خوار نمى‏‌گرداند که با او ایمان آورده بودند. در حالی که نورشان از پیشاپیش آنان و سمت راستشان روان است، مى‏‌گویند: پروردگارا! نور ما را براى ما کامل گردان! و بر ما ببخشاى که تو بر هر چیز توانایى! (تحریم، آیه 8)
این نوری که در درون اهل بهشت است و همه فضای بهشت ایشان را روشن می‌کند، همان نور اسلام، قرآن و ایمان است که خدا بارها در‌باره آن سخن گفته است: و این گونه روحى از امر خودمان به سوى تو وحى کردیم، تو نمى‏ دانستى کتاب چیست و نه ایمان کدام است؛ ولى آن را نورى گردانیدیم که هر که از بندگان خود را بخواهیم به وسیله آن راه مى ‏نماییم و براستى که تو به خوبى به راه راست هدایت مى ‏کنى. (شوری، آیه 52)
در جایی دیگر نیز می‌فرماید: آیا کسى که مرده دل بود و به نور قرآن زنده‏‌اش گردانیدیم و براى او نورى پدید آوردیم تا در پرتو آن در میان مردم راه برود، چون کسى است که گویى گرفتار در تاریکی‌های کفر و ضلالت است و از آن بیرون‏ آمدنى نیست؟! این گونه براى کافران آنچه انجام مى‏‌دادند، زینت داده شده است. (انعام، آیه 122)
همین کافران به سبب فقدان ایمان و اسلام و عدم بهره‌گیری از نورانیت قرآن، فاقد نور بوده و در روز قیامت در تاریکی هستند، در حالی که در کنارشان مومنانی از نور خودشان برخوردارند. کافران می‌فهمند که اینان نوری دارند و گویی مانند نور دنیایی و آتش آن می‌توان شعله‌ای برگرفت ولذا خواهان پرتوگیری از آن نور هستند در حالی که چنین چیزی در قیامت معنا ندارد. خدا می‌فرماید: آن روز مردان و زنان منافق به کسانى که ایمان آورده‏‌اند، مى‏‌گویند: ما را مهلت دهید تا از نورتان اندکى برگیریم. گفته مى ‏شود: باز پس برگردید و نورى درخواست کنید! آنگاه میان آنها دیوارى زده مى ‏شود که آن را دروازه‏‌اى است که باطنش رحمت است و ظاهرش روى به عذاب دارد. (حدید، آیه 13)