از نظر قرآن، برترین احسان آن است که دیگران را به توحید و کارهای صالح دعوت کرده و آنان را به مکتب اسلام بخوانند.
البته قرآن اصرار دارد که هر کسی باید بر پایه عقل و نقل یعنی با استماع و تعقل در محتوا(ملک، آیه 10) اصول دین توحیدی را بشناسد. برای این منظور فرمان می‌دهد که همه اقوال و اعتقادات دیگران را به خوبی استماع کرده و بشنوید و سپس از برترین‌های آن پیروی کنید: الَّذِينَ يَسْتَمِعُونَ الْقَوْلَ فَيَتَّبِعُونَ أَحْسَنَهُ أُولَئِكَ الَّذِينَ هَدَاهُمُ اللهُ وَأُولَئِكَ هُمْ أُولُو الْأَلْبَابِ؛ بندگانی که خوب به سخن گوش فرامى‏ دهند و بهترين آن را پيروى مى كنند؛ اينانند كه خدايشان راه نموده و اينانند همان خردمندان.(زمر، آیه 18)
از طرفی قرآن، برترین و بهترین اقوال و عقاید را همان توحید و عمل صالحی می‌داند که در چارچوب آیین اسلام انجام می‌گیرد؛ یعنی فلسفه و سبک زندگی قرآنی برترین و بهترین عقیده و عمل است: وَمَنْ أَحْسَنُ قَوْلًا مِمَّنْ دَعَا إِلَى اللهِ وَعَمِلَ صَالِحًا وَقَالَ إِنَّنِي مِنَ الْمُسْلِمِينَ؛ كيست‏ نیک گفتارتر و نیک عقیده‌تر از آن كس كه به سوى خدا دعوت کند و كار نيك انجام دهد و بگويد من در برابر خدا از تسليم‏شدگانم.(فصلت، آیه 33)
قرآن، مصداق عینی و سرمشق عملی عامل به این فلسفه و سبک زندگی قرآنی را کسی جز پیامبر(ص) نمی‌داند: قُلْ هَذِهِ سَبِيلِي أَدْعُو إِلَى اللهِ عَلَى بَصِيرَةٍ أَنَا وَمَنِ اتَّبَعَنِي وَسُبْحَانَ اللهِ وَمَا أَنَا مِنَ الْمُشْرِكِينَ؛ بگو اين است راه من كه من و هر كس پيروى‏ ام كرد با بصیرت و بينايى به سوى خدا دعوت مى ‏كنيم و منزه است‏ خدا، و من از مشركان نيستم.(یوسف، آیه 120)
پس برترین احسانی که انسان به دیگری می‌کند، بیان عقاید توحیدی و کارهای نیک در چارچوب آیین اسلام است که همان فلسفه و سبک زندگی قرآنی پیامبر(ص) ،این سرمشق عینی و عملی است.(احزاب، آیه 21)