کنگره بزرگداشت استاد شهریار به مناسبت هشتادمین سالگرد میلادشان را برگزار کردیم. آقا هیئتی را به نمایندگی از سوی خود برای شرکت در آن کنگره اعزام فرمودند. شادروان دکتر محمود بروجردی قائم‌مقام وزیر ارشاد بود و آقای دکتر شیرازیان و معاونین وزیر ارشاد و شاعران معنون (صاحب نام) تهران برای دیدار خصوصی و  انتقال پیام آقا وقت ملاقاتی خواستند. در محل هتل، آقای دکتر بروجردی به من گفتند که آقا هدایایی هم برای استاد فرستاده‌اند که موقع مناسبی برای تقدیم آن هدایا را در نظر داشته باشم. این موضوع موجب تشویش خاطرم شد، چون می‌دانستم استاد حکیم از پذیرفتن هرگونه هدیه‌ای اعراض خواهند کرد و اگر این اتفاق بیفتد، چون موضوع حکومتی و رسمی است شاید در صورت بروز، بهانه سوءاستفاده و رد احسان تلقی شود، به هرحال به دنبال شیوه‌ای می‌گشتم که به منزل استاد رفتیم، بعد از تعارفات، آقای دکتر بروجردی، هدیه‌ای را از جانب مقام محترم ریاست‌جمهوری تقدیم استاد کرد، استاد حکیم با ابراز امتنان پاکت را گرفتند و بی‌آنکه به محتوایش نگاهی کنند، با قلم خود نوشتند که برای بنیاد بازسازی مناطق جنگی استفاده شود. سپس استاد بیانات خود را با ذکر فضایل آقای خامنه‌ای و مراتب عشق خود به ایشان آغاز کردند. استاد در آن کنگره یکی از بهترین و پخته‌ترین غزل‌های شهریارانه را به تجلیل از مقام رئیس‌جمهور محترم وقت به نام «شهید زنده» خواندند که بعضی از ابیات آن به شرح زیر است:
جهاد عشق تو پیروزی است پایانش
که سایه‌پرور سیمرغ بود دستانش
تهمتنی چو تو از هفت‌خوان نیندیشد
نهنگ عشق چه بیم از نهیب طوفانش
شهید زنده ما خود رئیس‌جمهوری است
که دست داده به قرآن که جان به قربانش
(آقای علی‌اصغر فردی- به نقل از پایگاه اطلاع‌رسانی دفتر حفظ و نشر آثار حضرت آیت‌الله خامنه‌ای)