وظایف قوه قضائیه و نمایندگان مجلس در موضوع اقتصاد مقاومتی
نویسنده: ناصر عابدی
وظایف قوۀ قضائیه
* ما اگر می‌خواهیم مردم در صحنۀ اقتصاد باشند، باید صحنۀ اقتصادی امنیت داشته باشد؛ اگر امنیت را می‌خواهیم، بایستی دست مفسد و سوءاستفاده‌چی و دورزنندۀ قانون و شکنندۀ قانون بسته بشود؛ مبارزۀ با فساد این است؛ این باید جدی گرفته بشود؛ امروز خوشبختانه مسئولین این را می‌گویند، لکن گفتن کافی نیست. همۀ مسئولین - چه مسئولین اجرائی، چه مسئولین قضائی و چه مسئولین قوۀ مقننه - در این جهت مسئول‌اند.
* یک‌جور تعطیلى کارگاه‌ها تعطیلى‌هاى از روى سوءاستفاده است. طرف، کارخانه‌اى را خریده است - مثلاً از دستگاه‌هاى دولتى منتقل شده یا یک‌جورى خریده - بعد می‌بیند صرفۀ او به این است که از زمین این استفاده کند، از متراژ آن استفاده کند، این کارگاه به‌ضررش است؛ کارگاه را به یک بهانه‌اى تعطیل می‌کند. از این‌ها هم داریم؛ بنده گزارش دارم. با این‌ها هم باید برخورد کرد؛ با این‌ها باید برخورد جدّى کرد. این را من شاید یک بار دیگر در همین جمع کارگرى گفتم؛ وام را می‌گیرد - مثلاً فرض کنید براى واردات موادّ اوّلیّه یا براى تولید کارگاه - بعد این وام را می‌رود صرف ساختمان‌سازى در فلان نقطه‌اى می‌کند که درآمدش چندین برابر آن است. با این‌ها باید برخورد بشود؛ این‌ها باید دنبال بشود؛ دستگاه قضائى مسئول است، دولت مسئول است، دستگاه‌هاى گوناگون مسئولند، دستگاه‌هاى اطّلاعاتى مسئولند. مسئله این نیست که یک نفرى می‌خواهد پول‌دار بشود و از یک راهى دارد استفاده می‌کند؛ ما که با پول‌دار شدن زید و عمرو مخالفتى نداریم؛ خب، بروند پول‌دار بشوند امّا چرا این پول‌دارى را از راه لگد گذاشتن و قدم گذاشتن بر سر جامعۀ کارگرى و جماعت مردم محروم باید انجام بدهند؟ جلوى این باید گرفته بشود.
*تصور نشود ما می‌توانیم سرمایه‌‌گذاری مردمی و کار سالم مردمی داشته باشیم، بدون مبارزۀ با مفاسد اقتصادی؛ و تصور نشود که مبارزۀ با مفاسد اقتصادی موجب می‌شود که ما مشارکت مردم و سرمایه‌‌گذاری مردم را کم داشته باشیم؛ نه، چون اکثر کسانی که می‌خواهند وارد میدان اقتصادی بشوند، اهل کار سالم‌اند، مردمان سالمی هستند؛ حالا یکی دو نفر هم آدم‌های ناسالم پیدا می‌شوند. باید با چشم‌های تیزبین، ریزبین و دوربین مراقبت کنید که کسانی نیایند به عنوان ایجاد اشتغال و ایجاد کار و کارآفرینی تسهیلات بانکی بگیرند، اما کارآفرینیِ واقعی انجام نگیرد. این را باید مراقبت کنید؛ هم شما مراقبت کنید، هم قوۀ قضائیه مراقبت کند. به نظر من همکاری قوۀ مجریه و قوۀ قضائیه در اینجا یک کار بسیار لازمی است.
*با فساد مبارزۀ جدّی بشود، با ویژه‌خواری مبارزۀ جدّی بشود، با قاچاق مبارزۀ جدّی بشود؛ این‌ها دارد به اقتصاد کشور لطمه میزند و ضررش را مردم میبرند. اگر ما در مقابل آن مجموعه‌ای که فرض بفرمایید با زدوبست‌هایی در زمینۀ مسائل اقتصادی ویژه‌خواری می‌کنند، خودشان را از امتیازات ویژه برخوردار می‌کنند و یا دچار فساد پولی و مالی و اقتصادی می‌شوند، سهل‌انگاری کنیم، قطعاً کشور ضرر خواهد کرد؛ نباید سهل‌انگاری بشود. البتّه در مقام بیان و در روزنامه‌ها و جنجال و به‌خصوص با جهت‌گیری‌های سیاسی، حرف‌های قشنگ خوبی زده می‌شود امّا این‌ها فایده‌ای ندارد. حالا یک مجرم اقتصادی را مثلاً فرض کنیم دستگیر کردند، روزنامه‌ها درباره‌اش بنویسند و عکس و تفصیلات و کارهایی مانند این‌ها را با اهداف جناحی و سیاسی بکنند، این‌ها فایده‌ای ندارد؛ دو صد گفته چون نیم کردار نیست. باید جلوی آن فسادی را که امروز ممکن است پیش بیاید بگیرند و مانع فساد بشوند. قاچاق همین جور است؛ مانع قاچاق [بشوند]. باید با قاچاق، به‌معنای واقعی کلمه مبارزه کنند.
وظايف نمايندگان مجلس
* برای مردم این مهم است؛ مجلس متدیّن، مجلس متعهّد، مجلس شجاع، مجلس فریب‌نخور که فریب ترفند دشمن را نخورد؛ مجلسی که به عزّت ملّی و استقلال ملّی اهمّیّت بدهد و عزّت ملّی را پایمال نکند، استقلال ملّی را پایمال نکند؛ بِایستد در مقابل طمع‌ورزی و زیاده‌خواهی استکبار، در مقابل طمع‌ورزی قدرت‌هایی که دستشان از ایران کوتاه شده و دارند تلاش می‌کنند که دوباره برگردند و زمام قدرت را در این کشور در دست بگیرند؛ این‌جور مجلسی. مسئلۀ اقتصاد درون‌زا را ما مطرح کردیم؛ مردم مجلسی می‌خواهند که برای اقتصاد درون‌زا، به‌معنای واقعی کلمه وقت‌گذاری کند، ریل‌گذاری کند و دولت موظّف بشود بر اساس این حرکت بکند؛ آنچه مردم می‌خواهند این‌هاست.
* حرکت بر اساس برنامه، یکی از کارهای اساسی است. تصمیم‌های خلق‌الساعه و تغییر مقررات، جزو ضربه‌هائی است که به «اقتصاد مقاومتی» وارد می‌شود و به مقاومت ملت ضربه میزند. این را، هم دولت محترم، هم مجلس محترم باید توجه داشته باشند؛ نگذارند سیاست‌های اقتصادی کشور در هر زمانی دچار تذبذب و تغییرهای بی‌مورد شود.
* از روزى که این سیاست‌هاى اقتصاد مقاومتى اعلام شده است و ذکر آن مکرّر گفته شده است، مسئولین مختلف - دولتى‌ها، مجلس محترم، دستگاه‌هاى مختلف، مسئولان گوناگون - در مقام حمایت و ستایش از این سیاست‌هاى اقتصاد مقاومتى برآمده‌اند و مکرّر گفته شده، لکن تجربۀ بنده به من می‌گوید که ستایش کافى نیست؛ تعریف کردن کافى نیست؛ حرکت لازم است. بله، افرادى مى‌آیند، مى‌نشینند، در منبرهاى عمومى یا در جلسات خصوصى از مزایاى این اقتصاد مقاومتى مطالبى را بیان می‌کنند و غالباً هم درست است، امّا خب باید اقدام کرد، عمل کرد. آنچه در مجلس محترم انجام گرفته است مشکور است؛ دولتى‌ها هم فعّالیت‌هایى کردند، منتها باید قدم‌به‌قدم دنبال بشود؛ هم در زمینۀ تقنین، هم در زمینۀ نظارت. در زمینۀ تقنین، فراهم آوردن قوانین مناسب یا حذف کردن قوانین مزاحم - که اهمّیّت این کار دوّم از کار اوّل کمتر نیست؛ بعضى از قوانین حقیقتاً مزاحمند یا معارض‌اند - حذف قوانین معارض و تصویب قوانینى که به بخش‌هاى گوناگون اقتصاد مقاومتى کمک کند، یکى از کارهاى مهم است.
در زمینۀ نظارت هم نظارت برعملکرد دولت که مجرى این حرکت بزرگ و وارد در این میدان است، به عهدۀ مجلس است. البتّه در مورد تقنین، دولت محترم باید لوایح مناسب را بیاورد؛ مجلس نمی‌تواند صرفاً به طرح‌ها متّکى باشد؛ باید لایحه بیاورند. این را هم من عرض بکنم و تأکید کنم که هیچ جاى دیگرى هم نمی‌تواند به جاى مجلس در زمینۀ تصویب قوانین، در مسائل مربوط به اقتصاد مقاومتى و امثال آن دخالت بکند؛ مجلس است که بایستى قانون را تصویب کند - تشخیص بدهد، و آنچه لازم است تصویب کند - یا قانونى را حذف کند و از دُور خارج کند.