اين احتياجِ به دشمن؛ تلخ‌ترين چيزهايى است كه در ذايقه انسان بايد باشد. يك وقت انسان احتياج دارد به برادرهاى خودش؛ اين هم خوب نيست؛ لكن يك وقت احتياج داشته باشد به دشمن خودش؛ يعنى آنى كه در طول تاريخ ما را استضعاف كرده است، در طول تاريخ به ما خيانت كرده است، جنايت كرده است، حالا ما محتاج به او باشيم در ارزاقمان، دستمان را پيشش دراز كنيم كه گندم بده، دستمان را پيشش دراز كرديم كه مستشار [بياور] اين به نظر انسان، تلخ‌ترين چيزهايى است كه در ذائقه انسان بايد باشد.
صحیفه امام؛ ج10؛ ص442 | قم؛ 11 آبان 1358