در این موقع، کمیته پارلمانی سازمان کوک با برگزاری جلسات، در این راستا فعالیت می‌نمود:
«پانزدهمین جلسه کمیته پارلمانی سازمان کوک در تاریخ چهارشنبه ششم دی ماه 34 در منزل آقای عباسی به ریاست آقای غضنفری، تشکیل و صورت جلسه قبل قرائت و تصویب شد. آقای عماد تربتی در اطراف یادداشت‌‌هایی که در مورد انتخابات آینده و اینکه انتخاب‌شوندگان بایستی واجد چه شرایطی باشند، بیاناتی نموده؛ ضمناً اظهار داشتند... چون فعلاً به نظر بنده بزرگ‌ترین و حساس‌ترین مسئله روز موضوع انتخابات است، در صورت موافقت آقایان، وارد این بحث شویم... پس از تبادل‌نظر و مذاکرات در اطراف انتخابات دوره 19، مراتب زیر به اتفاق آراء مورد نظر واقع شد تا به عرض پیشگاه مبارک ملوکانه برسد.
شرایط انتخاب‌شوندگان به شرحی که ذیلاً ذکر شده، به طور کلی شرایط منفی و مثبتی در نظر گرفته شده.
کسانی که وکالت مجلس شورای ملی را موجب سوءاستفاده مادی از قبیل تجارت‌های نامشروع و یا مقاطعه‌کاری و یا وکالت دادگستری قرار بدهند و یا تریبون مجلس را مرکز تبلیغات عوام‌فریبانه و تضییع وقت قرار دهند و یا وجهه ملی و محلی ندارند، بدیهی است شایسته[گی] احراز این مقام را نخواهند داشت و به طور کلی‌اشخاصی که به استفاده‌های نامشروع دست زده و وکالت مجلس را یک عمل مادی برای سوءاستفاده شخصی تصور نموده‌اند و در جامعه هم منفور می‌باشند، سزاوار حمایت نخواهند بود.
نسبت به شرایط مثبت... حتی‌الامکان بایستی از‌اشخاص آزموده انتخاب شوند و ایمان خود را قبلاً به وسیله مبارزاتی که داشته‌اند، اثبات نموده باشند که راه برگشت و تمایل مخالفین را بسته باشند. از طبقه خیلی جوان که روش سیاسی خود را قبلاً معلوم نکرده باشند و یا به امور و مؤسسات کشور و امور مذهبی و خانوادگی و به کلیه امور ضدکمونیستی علاقه داشته باشند و قلماً و قدماً شایستگی خود را برای دفاع از استقلال کشور و تاج و تخت به منصه ظهور نرسانیده باشند، شایسته[گی] مساعدت را نخواهند داشت. عقیده کمیته این است چنانچه‌اشخاصی بودند که واجد شرایط باشند و آزمایش هم شده باشند، گرچه شخصاً هم داوطلب نباشند، بایستی تمایل این قبیل‌اشخاص را جلب نمود و در مقابل، نسبت به‌اشخاص مشکوک و ناآزموده، گرچه وسایل و موجباتی برانگیزند، به این قبیل‌اشخاص اظهار تمایل سزاوار نخواهد بود... اجازه فرمایند در صورتی که واجدین شرایط در بین افراد کمیته‌های مختلف این سازمان باشند... پیرو قواعد و اصولی هستند و سوگند وفاداری نیز یاد کرده‌اند، البته مناسب‌تر خواهد بود. در صورت [تصویب]و اراده سنیه ملوکانه، افرادی که واجد شرایط می‌باشند به پیشگاه ملوکانه معرفی شوند».53
در لیستی که متعاقب این جلسه تهیه گردید، اسامی ذیل به همراه حوزه انتخابیه معرفی شده‌اند:
«1. محمدجواد حریری. کرمانشاه 2. آقای قیائی. شهریار 3. محمدرضا آصف. سنندج 4. فروزان‌فر. تهران یا خراسان 5. محمد دیهیم. تبریز 6. دکتر حبیب دادفر. مراغه 7. یحیی کیا. بابل 8. مهندس حسین دستوری. عراق[اراک] 9. مهندس محمود معاضد. تهران 10. مهدی ملکی. تهران 11. تقی خستو. قزوین 12. ابراهیم امامی. خوی 13. جواد مجتهدزاده. تبریز یا سراب و میانه 14. ملکی(فرماندار رضائیه). تبریز یا مهاباد 15. حسینعلی سالارمشکوت. رشت 16. جهانگیر سرتیپ‌پور. رشت 17. حسین یوسفی. همدان 18. عباس نجاتی (پسر حاجی آقاحسین قمی). قوچان 19. ابدال بختیار. اهواز 20. مرتضی رنجبر. میانه 21. محسن فریور. ساری 22. اسمعیل ظفری (ظفرالسلطان). نهاوند. محلات 23. حسین افشارقاسم‌لو. وکیل پایه 1 دادگستری. کرج 24. یوسف صوفی. قاضی دادگستری. لاهیجان
کسانی که فعلاً هم وکیل می‌باشند: 1. عمادالدین تربتی. تربت 2. عنایت نصیری. سمنان. دامغان 3. محسن افشارصادقی. رضائیه 4. فضلعلی هدی. اردبیل 5. محمد عباسی. سقز 6. علیمحمد غضنفری. لرستان 7. عزیز اعظم زنگنه. کرمانشاه 8. عبدالحسین امیراحتشامی. کرمانشاه 9. احمد حمیدیه. مراغه 10. امید سالار. آباده»54
در روزهایی که مجلس نوزدهم رو به پایان بود، برنامه‌ریزی برای انتخابات دوره بیستم آغاز گردید و در این نوبت، سپهبد کیا با همراهی تیمسار علوی مقدم که در مقام وزارت کشور قرار داشت، ننگین‌ترین دوره‌ی انتخاباتی را رقم زدند.55
روشن بود که در این موقع، تیمور بختیار، که خود از اعضای اولیه سازمان کوک بود، به عنوان رئیس‌سازمان اطلاعات و امنیت، با برخی از اقدامات و افرادی که سپهبد کیا برای انتخاب شدن در نظر داشت، مخالف بود و همین مسئله، موجبات اختلاف بین آن دو و گزارش‌های ارسالی را فراهم می‌نمود:
«سپهبد کیا رئیس‌اداره دوم ستاد بزرگ ارتشتاران برای خنثی نمودن گزارش‌های ساواک، به شرف عرض ملوکانه رسانیده که گزارش ساواک درباره دیهیم بی‌اساس است و محمد دیهیم که جزء لیست 59 نفری کمیته فرقه پوشالی دموکرات آذربایجان قلمداد شده، در آن زمان کتابفروش بوده‌است.
ثانیاً حاجی مهدی دریانی را که در انتخابات آینده نماینده اول تبریز خواهد بود، نزد سرتیپ‌زاده فرستاده تا وی را از همکاری با سازمان اطلاعات و امنیت آذربایجان شرقی و اقدام علیه دیهیم بازدارد و چون زندگی سرتیپ‌زاده، وسیله دریانی تأمین می‌شود، دریانی در انجام این مأموریت موفق خواهد شد. ضمناً به سرهنگ هیئت پیغام فرستاده شده که پسر عموی وی نیز جزء لیست نمایندگان تبریز قرار گرفته و بدین ترتیب امتیازی نیز به سرهنگ هیئت داده شده است... تمام قدرت‌ها در دست سپهبد کیا متمرکز گردیده و وی، سپهبد علوی مقدم را که در شهربانی کل کشور نفوذ فوق‌العاده‌ای داشت، از ریاست شهربانی برکنار و در رأس وزارت کشور قرار داد و سپهبد عزیزی فرمانده ژاندارمری کل کشور نیز از دوستان سپهبد کیا می‌باشد و سازمان نیروی مقاومت ملی هم که قبلاً در اختیار سپهبد کیا بود گرچه اخیراً تحویل سرلشکر کوششی شده، لیکن تمام واحدهای تابعه این سازمان که در سراسر کشور مخصوصاً در بین ایلات و عشایر گسترش یافته، عملاً از سپهبد کیا تبعیت می‌نمایند و آراء افراد این سازمان در سراسر مملکت در اختیار سپهبد کیاست و با این وضع، هر کاندیدایی که مورد توجه نامبرده نباشد، مسلماً انتخاب نمی‌شود.»56