۴ ۶ - محمد خامه‌یار : یک اربعین عاشقی (۶) - از کنار معدن نور به سوی جاده شور و شعور ۱۳۹۷/۰۷/۲۵
یک اربعین عاشقی (۶) -
از کنار معدن نور به سوی جاده شور و شعور
۱۳۹۷/۰۷/۲۵
محمد خامه‌یار
حسی غریب دوباره ما را به زیارت مضجع نورانی حضرت امیرمومنان، امام علی علیه‌السلام فرا می‌خواند و از شارع الرسول راهی حرم می‌شویم. به ما گفته‌اند قدم‌ها را کوتاه بر داریم و سرها را پایین بیندازیم، چرا که در هر قدم صد هزار حسنه نوشته می‌شود...
کوچه‌های قدیمی نزدیک حرم ما را به یاد سال‌های پیش و بزرگ مردی می‌اندازد که نه‌تنها تشیع را در جهان اسلام، بلکه احیاگر دین اسلام در میان همه ملت‌ها بوده است. خانه امام خمینی در کوچه‌ای نزدیک حرم، مشتاقان زیادی را برای دیدن و زیارت آن، به سوی خود فرامی‌خواند و در فضایش غرق می‌شوند. خانه‌ای که اکنون پذیرای زائرین دیگر کشورهاست. خانه‌ای استیجاری که امام چهارده سال دوران تبعید را در آن سپری کرده است.
ازدحام جمعیت امکان ورود به حرم را با کندی مواجه می‌کند. می‌توان گفت بیشتر زائرین ایرانی‌ها، پاکستانی‌ها، افغان‌ها و افرادی از سایر کشورها هستند، هر چند تعداد زائرین عراقی که از سایر شهرهای این کشور خود را برای پیاده‌روی به نجف و حرم رسانده‌اند کم نیستند. برای پیاده‌روی از آقا اجازه می‌گیریم و به سمت وادی السلام راه می‌افتیم قبرستانی که در قسمت شمالی حرم قرار دارد و می‌گویند بزرگ‌ترین قبرستان دنیا به شمار می‌آید. باز گفته اند: این نام را پیامبر اسلام(ص) بلکه جبرئیل امین بر آن نهاده به این معنا که اهل این قبرستان از محاسبه و عذاب عالم برزخ معاف و در امان خواهند بود.
زیارت حضرت هود و صالح توفیقی است که نصیب مان می‌شود. در کنار مزار آیت‌الله سید علی قاضی طباطبایی حمد و سوره‌ای را قرائت می‌کنیم. برخی زائرین در کنار مزار این عالم ربانی که شاگردانی همچون علامه طباطبایی وآیت‌الله بهجت را پرورش داده است، حاجت روا می‌شوند.
کم‌کم از شرق وادی السلام که به جاده نجف کربلا منتهی می‌شود، راه می‌افتیم. از کنار مقام امام مهدی(عج) عبور می‌کنیم و وارد جاده می‌شویم. جاده مملو از جمعیت است و ما ذره‌ای می‌شویم در امواج اقیانوسی بزرگ و آن ذره که در حساب ناید ماییم.
آغاز پیاده‌روی حال و هوایی دارد...
***
پیاده‌روی نجف تا کربلا که حالا توفیق حضور در آن را پیدا کرده‌ام، سرشار از خاطرات و ناگفته‌ها است که بیان آن در این مقال کوتاه هرگز نمی‌گنجد. باید جابر بن عبدالله انصاری صحابی بزرگ پیامبر را بنیانگذار این حرکت عظیم و تاریخی دانست که ریشه در همه نسل‌ها پس از واقعه کربلا دارد. بزرگانی همچون میرزا جواد آقا ملکی تبریزی، مرحوم سید محسن امین عاملی، شیخ محمد حسین غروی معروف به کمپانی، آیت‌الله العظمی میرزا محمد حسین نائینی غروی، آخوند خراسانی، آیت‌الله ملکوتی، آیت‌الله سید محمود شاهرودی، حاج آقا مصطفی خمینی، علامه امینی، امام موسی صدر و شهید آیت‌الله مدنی را از جمله کسانی دانست که بارها این مسیر را با پای پیاده طی کردند. بزرگانی در این مسیر خدمت حضرت ولی عصر (عج) مشرف شدند. با خدای خود مناجات کردند و در این مسیر به مباحث علمی مشغول شدند. برخی از این بزرگان مانند آیت‌الله شاهرودی تا ۲۶۰ بار و برخی دیگر تا چهل بار این مسیر را با پای پیاده طی کرده‌اند.
جمعیت موج می‌زند و این زمان که ساعت هشت صبح را نشان می‌دهد آغاز حرکت نیست بلکه چند روزی است که از شروع آن می‌گذرد. پیاده‌روی پیر و جوان، کوچک و بزرگ، زن و مرد، سیاه و سفید، عرب و عجم و.... نمی‌شناسد. اقیانوسی عظیم و پر تلاطم است که امواج آن جهان بشریت را همراه خود کرده است. عقل و عشق می‌خواهد و شور و شعور.
از حرم که بیرون می‌آیم، هنوز هم مصمم نیستم این مسیر هشتاد و چند کیلومتری را با پای پیاده طی کنم اما گویا برای زیارت دعوت شده ام و کسی به من توان و انرژی می‌دهد...
وقتی کودکان خردسال، برخی پیرمردان و پیر زنان را در مسیر عصازنان می‌بینم عزمم جزم می‌شود برای همراهی با خروش جمعیت.
ازدحام جمعیت امکان ورود به حرم را با کندی مواجه می‌کند. می‌توان گفت بیشتر زائرین ایرانی‌ها، پاکستانی‌ها، افغان‌ها و افرادی از سایر کشورها هستند، هر چند تعداد زائرین عراقی که از سایر شهرهای این کشور خود را برای پیاده‌روی به نجف و حرم رسانده‌اند کم نیستند. برای پیاده‌روی از آقا اجازه می‌گیریم و به سمت وادی السلام راه می‌افتیم قبرستانی که در قسمت شمالی حرم قرار دارد و می‌گویند بزرگ‌ترین قبرستان دنیا به شمار می‌آید. باز گفته اند: این نام را پیامبر اسلام(ص) بلکه جبرئیل امین بر آن نهاده به این معنا که اهل این قبرستان از محاسبه و عذاب عالم برزخ معاف و در امان خواهند بود.
زیارت حضرت هود و صالح توفیقی است که نصیب مان می‌شود. در کنار مزار آیت‌الله سید علی قاضی طباطبایی حمد و سوره‌ای را قرائت می‌کنیم. برخی زائرین در کنار مزار این عالم ربانی که شاگردانی همچون علامه طباطبایی وآیت‌الله بهجت را پرورش داده است، حاجت روا می‌شوند.
کم‌کم از شرق وادی السلام که به جاده نجف کربلا منتهی می‌شود، راه می‌افتیم. از کنار مقام امام مهدی(عج) عبور می‌کنیم و وارد جاده می‌شویم. جاده مملو از جمعیت است و ما ذره‌ای می‌شویم در امواج اقیانوسی بزرگ و آن ذره که در حساب ناید ماییم.
آغاز پیاده‌روی حال و هوایی دارد...
***
پیاده‌روی نجف تا کربلا که حالا توفیق حضور در آن را پیدا کرده‌ام، سرشار از خاطرات و ناگفته‌ها است که بیان آن در این مقال کوتاه هرگز نمی‌گنجد. باید جابر بن عبدالله انصاری صحابی بزرگ پیامبر را بنیانگذار این حرکت عظیم و تاریخی دانست که ریشه در همه نسل‌ها پس از واقعه کربلا دارد. بزرگانی همچون میرزا جواد آقا ملکی تبریزی، مرحوم سید محسن امین عاملی، شیخ محمد حسین غروی معروف به کمپانی، آیت‌الله العظمی میرزا محمد حسین نائینی غروی، آخوند خراسانی، آیت‌الله ملکوتی، آیت‌الله سید محمود شاهرودی، حاج آقا مصطفی خمینی، علامه امینی، امام موسی صدر و شهید آیت‌الله مدنی را از جمله کسانی دانست که بارها این مسیر را با پای پیاده طی کردند. بزرگانی در این مسیر خدمت حضرت ولی عصر (عج) مشرف شدند. با خدای خود مناجات کردند و در این مسیر به مباحث علمی مشغول شدند. برخی از این بزرگان مانند آیت‌الله شاهرودی تا ۲۶۰ بار و برخی دیگر تا چهل بار این مسیر را با پای پیاده طی کرده‌اند.
جمعیت موج می‌زند و این زمان که ساعت هشت صبح را نشان می‌دهد آغاز حرکت نیست بلکه چند روزی است که از شروع آن می‌گذرد. پیاده‌روی پیر و جوان، کوچک و بزرگ، زن و مرد، سیاه و سفید، عرب و عجم و.... نمی‌شناسد. اقیانوسی عظیم و پر تلاطم است که امواج آن جهان بشریت را همراه خود کرده است. عقل و عشق می‌خواهد و شور و شعور.
از حرم که بیرون می‌آیم، هنوز هم مصمم نیستم این مسیر هشتاد و چند کیلومتری را با پای پیاده طی کنم اما گویا برای زیارت دعوت شده ام و کسی به من توان و انرژی می‌دهد...
وقتی کودکان خردسال، برخی پیرمردان و پیر زنان را در مسیر عصازنان می‌بینم عزمم جزم می‌شود برای همراهی با خروش جمعیت.