بیکاری وسیع از تبعات ورود ارتش‌های متفقین به ایران
یکی دیگر از تبعات و خسارات ورود ارتش‌های ‌اشغالگر متفقین به ایران، از بین رفتن کارگاه‌ها و مزارع و کارخانه‌ها و در نتیجه کاهش شدید مشاغل بود که منجر به بیکاری وسیع در میان اقشار مختلف جامعه و به خصوص جوانان شد. سند زیر برگرفته از شکواییه 3 نفر از مردم این دیار به مجلس شوراست که به دلیل بیکاری و بی‌پولی و نداشتن هزینه‌های زندگی و خانواده نگاشته شده است:
سند:
ریاست محترم مجلس شورای ملی
محترما به عرض می‌رساند اینجانبان از بدو تاسیس راه سازی در قسمت‌های مختلف روزهای جوانی خود را در بدترین محیط بیغوله دور از آبادانی برای اجرای امر گذراند. اکنون که چند سر عائله گذران معاش‌شان بسته به کارگری اینجانبان است، بدبختانه از ورود ارتش روس و انگلیس ، بیکار و پریشانی تا کنون مقداری اثاثیه منزل که قابل فروش بوده ، فروخته و جهت امرار معاش روزانه مصرف کرده و مبلغی قرض نموده اکنون در اثر نداشتن هزینه روزانه بیچارگی وادارمان نمود که بدینوسیله تصدیع خاطر را فراهم ساخته... البته زمامداران مملکت فکری به حال ماها یک مشت کارگر که جز زحمت بازو و عرق پیشانی ، وسیله‌ای برای امرار معاش ندارند، خواهند فرمود.
11/11/1320
علی اکبر کلیایی       کریم منصوری            خیرالله شیخانی
آدرس اداره کل راه شوسه ۶۰
غنیمت گرفتن اتومبیل‌های شخصی توسط قوای متفقین!
مسئله دیگری که در بین اسناد و مدارک قبلی، کمتر به آنها‌ اشاره شده، مصادره اموال عمومی و خصوصی افراد است که به عنوان یکی دیگر از خسارت‌های جنگ جهانی دوم برای ملت ما به حساب می‌آید. در زمانی که خاک ایران ‌اشغال شد، قوای متفقین به دلیل نیازی که به وسائل نقلیه داشتند، برای پشتیبانی و تدارک و لجستیک جنگ و پشت جبهه، استفاده گسترده‌ای از وسائل نقلیه مردم نمودند. در بسیاری از موارد یاد شده، شکواییه و اسنادی وجود دارد که مشخص می‌کند این اموال به زور از مردم گرفته شده و هیچ مبلغی به عنوان مال‌الاجاره و یا خسارتی به آنها پرداخت نشده است.
این اتومبیل‌ها در ابتدا به عنوان اجاره و کرایه برای حمل بارهای ارتش های‌اشغالگر مورد استفاده قرار می‌گرفت اما بعد از پایان کار به صاحب آن تحویل داده نشد و در زمره اموال ارتش انگلیس یا روسیه و یا آمریکا در آمد. سند زیر بیانگر یکی از همین موارد است:
ماشینم را جزو غنائم جنگی دولت
 و ارتش بریتانیا بردند
سند:
ساحت مقدس مجلس شورای ملی
محترما معروض می‌دارد لشکر 6 خوزستان در مردادماه 1320 یک دستگاه ماشین فورد مدل 36 باری به شماره 196 – 20 ح شهربانی اهواز را که خود اینجانب راننده آن بوده ضمن چندین دستگاه ماشین‌های باری دیگر از بنگاه باربری تهران – اهواز به منظور حمل مهمات و تقویت قوا در قصر شیخ کرایه نمودند. پس از چند روزی که البته از جریان آن مستحضرند، توسط ارتش بریتانیا محاصره شده و مدتی اسیر و فعلا مرخص گردیده ، ولی ماشین نامبرده جزو غنائم جنگی دولت و ارتش بریتانیا به بصره بردند و در همان موقع جریان امر به مقامات مربوطه (قنسولگری دولت پادشاهی انگلستان در اهواز – استانداری معظم – فرماندهی بیست خوزستان- وزارت جنگ – شهربانی اهواز) گزارش مربوطه که رونوشت آنها برای جلب توجه مدیریت به پیوست از نظر مبارک می‌گذرد. هر چه استرداد ماشین را خواستار شده ، متاسفانه پاسخی هم نشنیدم. عجب اینجاست. در صورتی که دولت پادشاهی انگلستان خود را حامی و رهبر قوم دموکرات دانسته و می‌داند و به تمام قوا از این مرام و مسلک در دنیا امروزی پشتیبانی می‌کند ، چرا خود و شریکم را با داشتن چند سر عائله ، مدت 5 سال است از هستی ساقط نموده است.
عباس بنیاد – عباس بدریان
21 مهرماه 1324 ۶۱
سرقت اموال کسبه توسط نیروی نظامی متفقین
ارتش‌های ‌اشغالگر به مغازه‌ها حمله می‌کردند و دار و ندار کاسبان و مغازه داران را به غارت می‌بردند و ملجاء و پناهی برای دادخواهی و شکایت وجود نداشت. نیروهای نظامی و ارتش منحل شده بود و نیروی انتظامی اعم از پلیس و شهربانی و ژاندارمری در اختیار و فرمان ارتش‌های متفقین بودند. از همین روی بسیاری از آن کسبه و مغازه داران غارت شده، شکایت خود را به مجلس شورای وقت می‌بردند و این شکایت‌ها در آرشیو مجلس شورا ماند تا امروز که پس از گذشت بیش از 70 سال، خوانده می‌شوند! اسناد زیر تعدادی از آن شکواییه‌ها هستند:
نیروی نظامی شوروی مرا از هستی ساقط کرد
سند:
مجلس شورای ملی
پس از 14 سال پیشینه خدمت در نتیجه ترقی سطح زندگی و قلت حقوق درخواست معاف و شغل آزاد استقبال ورزیده و اموال خود را جهت تهیه سرمایه به فروش رسانیده. اخیرا اموال (سرمایه) کسبم را نیروهای نظامی شوروی در خرم آباد به سرقت برده‌اند و از هستی ساقط و بیچاره گردیده ام...خدا گواه است امروز برای لقمه نانی ( قوت لایموت) امرار معاش هفت سر عائله آبرومند خود [مستأصل] و بیچاره و دچار غم خاطر است. حتمی گردیده دیگر قادر به ادامه زندگانی روزانه نمی‌باشد مگر به کمک متفق و موثر جناب آقایان نمایندگان مفخم...
3/2/1323
جان نثار عباس رابع۶۲
انگلیسی‌ها قهوه‌خانه مرا آتش زدند
غارت اموال از دیگر دزدی‌ها و جنایات نیروهای‌اشغالگر متفقین در دوران جنگ جهانی دوم و حمله به ایران بود. آنها از هر فرصتی استفاده کرده و به سرقت و مصادره اموال خانه‌ها و مغازه‌ها و اماکن عمومی و خصوصی می‌پرداختند و بازهم شکایات و عریضه‌های متعددی که در این باره نوشته می‌شد در آرشیوها باقی می‌ماند و دادرسی نداشت. سند زیر یکی از همین شکایات است:
سند:
... با کمال انکسار و مظلومیت معروض می‌دارد
چه اینکه فدوی محمد ابراهیم اسماعیل پور دارنده ورقه شناسنامه شماره 259 ساکن همدان در 8 ماه قبل در همدان محله شمس آباد، قهوه خانه مفتوح نموده بودم و با آن امورات زندگانی خود و 9 سر عائله را فراهم می‌نمودم تا اینکه در شب، یک عده از قشون ارتش انگلیس وارد قهوخانه اینجانب شدند، بدون مقدمه آنچه اثاثیه داشتم تقریبا میران مبلغ 31000 ریال بود، آتش زدند و خسارات کلی زدند...۶۳