شهید «اسماعیل شکوهی» در سال 1336 در شهر تهران، در خانواده‌ای مؤمن و مذهبی چشم به جهان گشود.
پس از گذراندن تحصیلات کلاسیک، او که از همان دوران کودکی اظهار می‌کرد تولدش برای سرگرمی دنیای فانی نیست، تصمیم گرفت پای به عرصه مقدس حوزه بگذارد و در زلال چشمه‌‌سار علوم ناب اهل‌بیت(ع) گوهر وجود خویش را شست‌وشو دهد. در مدرسه علمیه شهرستان کرج به تحصیل علوم و معارف اسلامی پرداخت و به این ترتیب اسماعیل سربازی عاشق شد که دل در لقای یوسف فاطمه، مهدی موعود (عج) نهاد. او طلبه‌ای فعال، سخت‌کوش و باتقوا بود، با نماز انسی دیرینه داشت و روزه را دوست می‌داشت. با آغاز جنگ تحمیلی، دل جوان و پاکش را به پای خاکریزهای ایثار و عشق کشید. دنیا برایش قفسی تنگ را می‌مانست و این فرمایش ائمه(ع) که دنیا زندان مؤمن است درباره او صادق بود. اسماعیل این پرستوی مهاجر و سرباز صادق امام‌زمان(عج) در عملیات بدر حضور یافت و به مسلخ عشق رفت تا در منای شهادت، اسماعیل‌گونه «ذبیح‌الله» شود.
او سرانجام در 1363/12/22 در منطقه «شرق دجله» در محراب عشق به نماز خونین شهادت ایستاد، شهادت را چون خلعتی بهشتی در بر کرد و به «رضوان‌الله» رسید.

فرازی از وصیت نامه روحانی بسیجی شهید «اسماعیل شکوهی»: بهترین وظیفه شما در این زمان آن است که با اتحاد کار کنید و این انقلاب اسلامی را سالم تحویل صاحبش بدهید. اگر دشمن توهینی به این اسلام عزیز کرد، با تقوای الهی جلوی او را بگیرید و این ایران عزیز را به سر سپردگان آمریکا ندهید.