ب) طرح موضوع دفن مخفيانه كشته‌شدگان در بهشت‌زهرا(س) و انتشار فيلم‌آن
پس از طرح شايعاتي درخصوص تعداد كشته‌شدگان حوادث اخير در بهشت زهرا(س) مسئولان دفتر پيگيري امور زندانيان انتخابات تصميم مي‌گيرند كه در اين خصوص بررسي و اسناد آن را منتشر نمايند. در همين رابطه متهم محمدرضا مقيسه بنا به‌دستور مرتضي الويري و عليرضا بهشتي مأمور مي‌گردد در اين خصوص تحقيق نمايد و بر همين اساس متهم ضمن مراجعه به بهشت‌زهرا(س) با مواجه شدن قبور بدون نام مبادرت به تهيه يك فهرست از شماره جوازهاي اين قبور در قطعه 302 نموده و اين فهرست را به‌عنوان قبور كشته‌شدگاني كه مخفيانه دفن شده‌اند در اختيار آقاي الويري و بهشتي قرار مي‌دهد و ايشان بدون بررسي اوليه، اين موضوع را در قالب مصاحبه منتشر مي‌نمايند. متهم در همين رابطه اظهار داشته است:
«... قطعه مورد نظر از طريق زيرگذر در سمت شرق بهشت‌زهرا(س) فعلي قرار دارد، وقتي قطعه را پيدا كرديم، قطعه 302 با تعدادي قبر مواجه شديم كه روي آنها تابلو نصب شده بود ولي اسم متوفي ذكر نشده بود. فقط شماره جواز دفن قيد شده بود و تاريخ دفن، حدود پنجاه قبر به همين شكل وجود داشت... تمام شماره جواز دفن‌ها را يادداشت كردم و در برگشت به تهران، موضوع را به آقاي الويري اطلاع دادم. ايشان گفتند شماره جواز دفن‌هاي يادداشت شده را براي من فاكس كنيد كه اين كار را كرديم...».
همچنين متهم درخصوص مصاحبه ساير عوامل دفتر پيگيري چنين بيان داشته است:
«... در ارتباط با تهيه فيلم از قطعه 302 همانطور كه شفاهاً عرض كردم، فيلم از قطعه مذكور توسط آقايان محموديان و توسط موبايل علي ميردامادي (پسر آقاي ميردامادي) گرفته شده.... موضوع عدم دسترسي به آقاي رضائيان را به اطلاع آقاي الويري رساندم و موضوع مشاهده قبرهاي بدون نام را گفتم و گفتم كه شماره جواز دفن آنها را يادداشت كردم كه ايشان گفت براي من ارسال كن. من هم شماره‌ها را از طريق فاكس براي ايشان ارسال كردم. دقيقاً به خاطر ندارم كه به آقاي عليرضا بهشتي هم همان روز اطلاع دادم يا ايشان بعداً مطلع شدند. ولي فرداي آن روز اطلاع پيدا كردم كه آقاي الويري گويا مصاحبه كرده بودند و قضيه وجود چنين قبرهايي را اعلام كرده بودند.... اصلاً فكر نمي‌كردم اعلام اينها به آقاي الويري به‌صورت مصاحبه مورد سوءاستفاده قرار خواهد گرفت. من اگر يك درصد احتمال چنين كاري را مي‌دادم، غلط مي‌كردم كه چنين كاري را انجام دهم...». (جلسه دوازدهم)
پس از مصاحبه عوامل و دستاندركاران دفتر پيگيري (آقاي الويري) و اعلام صحت شايعه مطرح شده، موج جديدي از تبليغات منفي بر عليه نظام آغاز گرديد، به نحوي كه بسياري اين موضوع را با تعداد كشته‌شدگان 72 نفر و اختلاف آن با اعلام رسمي تعداد كشته‌شدگان مرتبط مي‌دانستند. در ادامه اين سناريو، متهم به‌همراه مهدي محموديان و علي ميردامادي مجدداً به بهشت زهرا(س) مراجعه و اقدام به فيلمبرداري اين قبور مي‌نمايند. اين فيلم پس از مدتي در بسياري از سایت‌هاي اينترنتي و شبكه‌هاي ماهوارهاي بيگانه و ضد‌انقلاب ازجمله بي.بي‌‌سي و سيماي نفاق منتشر مي‌گردد. متهم در همين اين رابطه اعلام داشته:
«... ايشان (مهدي محموديان) بعد از چند روز به من زنگ زدند گفتند مي‌ياييد برويم بهشت‌زهرا(س) من گفتم باشد. يك روز بعدازظهر قرار گذاشتيم به همراه علي ميردامادي به بهشت‌زهرا(س) رفتيم. ابتدا رفتيم محل دفن همان قبرهاي قطعه 302، ايشان با موبايل آقاي ميردامادي از قبرها فيلم گرفتند. باز هم خدا را گواه مي‌گيرم كه از قصد آقاي محموديان هيچ اطلاعي نداشتم... ارسال فيلم (انتشار روي سایت‌ها) را دو روز بعد فهيمدم كه وقتي از آقاي محموديان سؤال كردم اين فيلم چگونه روي سایت‌ها و از طريق شبكه‌هاي خارجي پخش شده است؟ خنديد و گفت من نمي‌دانم. كار حنيف [مزروعي] است...».
متهم در همين ارتباط اعتراف نمود:
«... مراجعه به بهشت‌زهرا(س) براي تحقيق وضعيت كشته‌شده‌ها و پيامد مصاحبه اعلام قبرهاي بينام توسط آقاي الويري فرصتي به‌وجود آورد تا آقاي مهدي محموديان كه تازه با هم آشنا شده بوديم از عوامي و سادگي من سوءاستفاده كند و به بهانه نشان دادن قطعه‌اي ديگر از دفن‌شده‌هاي بينام، مرا مجاب كند كه به بهشت‌زهرا(س) برويم. رفتن به بهشت‌زهرا(س) با آقاي محموديان و فيلم گرفتن ايشان از قبرهاي بينام توسط موبايل علي ميردامادي و پخش آن از طريق رسانه‌هاي استكباري كه خدا را گواه مي‌گيرم به هيچ وجه تصور نمي‌كردم كه چنين اقدامي صورت بگيرد اتهامي بر اتهاماتم افزوده. گرچه هر وقت از او پرسيدم كه چرا اين فيلم پخش شد و روي اينترنت قرار گرفت گفت كار من نبوده و با خنده مي‌گفت كار حنيف مزروعي است...».
خانم طاهره منصوري (منشي دفتر پيگيري امور زندانيان انتخابات) درخصوص پيگيري موضوع دفن مخفيانه كشته‌شدگان در بهشت‌زهرا(س)توسط عوامل دفتر اظهار داشت:
«... بيشتر كارهاي‌بهشت‌زهرا(س) را آقاي ميردامادي پيگيري مي‌كرد و هميشه ساعت 5 به بعد، آقاي مقيسه با همين آقاي ميردامادي، آقاي محموديان، آقاي حسيني، آقاي محسني و پسر عكاس، اينها مي‌رفتند به بهشت‌زهرا(س) و حتي دوربين هم همراه خودشان مي‌بردند و اسامي كشته‌شده‌ها دست آقاي مقيسه و آقاي ميردامادي بود كه پيگيري مي‌كردند و همان آقاي حسيني كه اطلاعاتي از بيرون آورده بود و به آقاي مقيسه مي‌گفت كه چند تا قطعه بدون مشخصات است و اين چند نفر از دفتر جمع شدند و بهشت‌زهرا(س) رفتند، وقتي هم كه به بهشت‌زهرا(س) مي‌رفتند ديگر دفتر نمي‌آمدند و مي‌رفتند به خانه... آن پسر عكاس بود كه دوربين براي خودش بود، فكر كنم دوربين فيلمبرداري براي آقاي مقيسه بود. اينها با يك سري افراد هم كه هيچوقت به دفتر نمي‌آمدند از بيرون تماس داشتند و براي بهشت‌زهرا(س) هماهنگ مي‌كردند و مي‌رفتند...».