حوریه‌ای در لباس انسان
در روایت معتبری پیامبر اکرم(ص) در مورد حضرت زهرا(س) می‌فرمایند: «إِنَّ فَاطِمَهًَْ خُلِقَتْ حُورِیَّهًًْ فِی صُورَهًِْ إِنْسِیَّهًٍْ؛ فاطمه، حوریّه‌‏اى است که همانند صورت انسان خلق شده است.»(دلائل الامامه، طبری، ص 146؛ مناقب امام علی، ابن مغازی، ص 296)
حوریه‌های بهشتی، مطابقت و سنخیّت با حقیقت اعمال و تقرّب الهی دارند. یعنی حوریان بهشتی از جنس طهارت و«أَزْواجٌ مُطَهَّرَهًٌْ» هستند و هیچ سنخیّت و ربطی با آلودگی و گناه ندارند.به همین دلیل، قرآن کریم حوریان بهشتی را نصیب انسان‌های با تقوا دانسته و می‌فرماید: «بگو: آیا شما را به بهتر از اینها خبر دهم؟ براى کسانى که تقوا پیشه کرده‏‌اند، نزد پروردگارشان باغ‌هایى است که از زیر[درختانِ‏] آنها نهرها روان است؛ در آن جاودانه بمانند، و همسرانى پاکیزه و[نیز] خشنودى خدا[را دارند]، و خداوند به[امور] بندگان[خود] بینا است.» [آل‌عمران/15]
اینجاست که به اصلی‌ترین وجه بهشتی بودن حضرت زهرا(س) که همان طهارت از هرگونه آلودگی است پی‌ می‌بریم. چه آنکه طبق آیه تطهیر که در شأن اهل بیت(ع) است و نیز روایات در مورد وجه تسمیه حضرت زهرا(س) و همچنین تقوای عملی فوق العادّه‌ای که درباره ایشان نقل شده است همگی نشانگر نهایت درجه پاکی و طهارت صدّیقه اطهر(س) است. پس تصوّر هر گونه خطا و آلودگی(حتّی غیراختیاری) از جانب حضرت زهرا(س) مردود و غلط است.
عصمت عواطف
پیامبر اکرم(ص) به عنوان گل سرسبد معصومین علیهم‌السلام، حتی ابراز احساسات و عواطف ایشان نسبت به حضرت زهرا(س)، منطبق بر شرع اسلام و دستورات الهی است. چه آنکه اگر غیر از این باشد نمی‌تواند الگوی تمام‌عیار قرار گیرد. چنانکه خداوند متعال می‌فرماید: «مسلّماً براى شما در زندگى رسول خدا سرمشق نیکویى بود، براى آنها که امید به رحمت خدا و روز رستاخیز دارند و خدا را بسیار یاد مى‏‌کنند».[احزاب/21]
با حفظ این مقدمه، تحلیل کلی ابراز عواطف پیامبر اکرم(ص) که همان بوسیدن و اکرام حضرت زهرا(س) است، روشن می‌شود. مقام عصمت و رسالت نبیّ اکرم اقتضاء می‌کند حتی بوسیدن‌های حضرت نیز در مسیر انجام رسالت ایشان باشد؛ چرا که خروج از این محدوده باعث انحراف اذهان مردم خواهد شد.
تحلیل عاطفی رفتار پیامبر
دین اسلام نسبت به اکرام و محبت به فرزندان به خصوص دختران و بویژه وقتی در سن کمی هستند سفارش اکید دارد. یکی از اسرار محبت به کودکان، پاکی و عصمت خاص دوران کودکی است. ایمان و حق‌طلبی و پرهیز از آلودگی‌ها انسان را جویای پاکی، صداقت و نور می‌کند. انسان‌های باایمان در بین ظلمت‌های گناه در جامعه دلتنگ و مشتاق پاکی می‌شوند. بهشت، مصداق کامل سرزمین پاکی‌هاست.
نکته دیگر در مورد فرزندان صالح است که پیامبر اکرم می‌فرمایند: «إنَّ الوَلَدَ الصّالِحَ رَیحانهًٌْ مِن رَیاحینِ الجَنَّهًِْ؛ فرزند شایسته و خوب گلى از گل‏هاى بهشت است.»(الكافي: ج 6، ص 3، ح 10؛ حكمت‌نامه پيامبر اعظم(ص) : ج7، ص 210 ) بعد از این توضیحات، اکنون به این روایت پیامبر اکرم ‌اشاره می‌کنیم که می‌فرمایند: «فَفَاطِمَهًٍُْ حَوْرَاءُ إِنْسِیَّهًْ فَکُلَّمَا‌اشْتَقْتُ إِلَى رَائِحَهًِْ الْجَنَّهًِْ شَمِمْتُ رَائِحَهًَْ ابْنَتِی فَاطِمَهًَْ؛ فاطمه(س) حوریه‌ای است به صورت انسان که من هر گاه مشتاق بوی بهشت می‌شوم، دخترم فاطمه(س) را می‌بویم.« (بحارالانوار، ج٢٧، ص١١۶)
این روایت، در واقع دلیلی بر عاطفه شدید پیامبر به دختر خود است. یعنی تمام اظهار محبت‌های منحصر به فرد ایشان نسبت به حضرت زهرا(س) دارند، خبر از عالم معنا و پاکی فوق‌العاده و مقام معنوی خاص حضرت صدّیقه کبری(س) می‌دهد و ربطی به احساسات دنیایی ندارد.
بوسه‌ها و عواطف خاصّ و فراتر از عرفی که پیامبر عظیم‌الشأن اسلام به عنوان برترین رسول خدا نسبت به دخترشان فاطمه زهرا(س) دارند از جنس دنیا نیست و ریشه در مقام معنوی و طهارت روحی حضرت زهرا(س) دارد.