* اعلام پيروزي زودهنگام موسوي از عوامل ايجاد اغتشاشات بود
- تلاش‌هاي ستادهاي انتخاباتي کانديداها تا قبل از انتخابات و اعلام اينکه ما برنده هستيم و رقيب بازنده يک امر طبيعي و بديهي است و در اکثر انتخابات‌ها ديده مي‌شود، ولي اينکه کانديدا [آقاي موسوي] خودش قبل از پايان رأي‌گيري برود مصاحبه کند و خود را پيروز معرفي کند، کمي عجيب بود... چون طبق عرف، پيش‌بيني پيروزي تا بيان پيروزي خيلي فرق دارد و آن ‌هم توسط کانديدا در حضور رسانه‌ها و خبرنگاران خارجي... از جمله ايرادات ديگري که به‌نظرم کنترل اوضاع را [بعد از اعلام نتيجه‌ي انتخابات] از دستِ ستاد مرکزي گرفت اين بود که آقاي موسوي بايستي جلوي ستاد حاضر مي‌شد ـ در روز شنبه ‌ـ و مردم را به آرامش دعوت مي‌کرد و به پيگيري موضوع از طريق قانوني صحبت مي‌کرد که من حتي اين پيشنهاد را به آقاي بهزاديان‌نژاد گفتم که متأسفانه ايشان هم ظاهراً نتوانسته بود کاري بکند. (جلد اول پرونده، صفحات 236 و 237)
صف‌کشي جريان اصلاحات مقابل رهبري نظام در انتخابات دهم
* ايستادن مقابل رهبري نظام
- تعدادي از اين احزاب آشکارا از فشار بر رهبري صحبت مي‌کردند و تعدادي هم مثل کارگزاران آشکار صحبت نمي‌کردند وليکن در خفا همين ايده را دنبال مي‌کردند. متأسفانه در اين جريان به‌جاي اينکه به رهبر به‌عنوان ولي فقيه، ولي امر و نائب امام نگريسته شود، در حد يک رقيب نگريسته مي‌شد و متأسفانه ما هم در جلساتمان به‌جاي اينکه اين را تبيين کنيم که ايشان جايگاه ولايت فقيه را دارند و نه رقيب، متأسفانه اين‌گونه نبود، حتي بعضي وقت‌ها اجازه مي‌داديم که جسارتي هم بشود که البته اين از اوج بي‌ديني و بي‌تقوايي گويندگان بود. (صفحات 443ـ437 پرونده)
- روند تبليغات انتخابات يک روند سالم و هم‌گرايانه با ساختارهاي کلي نظام نبود، اگرچه به‌ظاهر سعي مي‌شد که عليه رهبري سخن گفته نشود، اما در بطن ماجرا، اين پتانسيل به‌عينه قابل مشاهده بود [يعني همان ويژگي معروف جريان نفاق] حتي پس از مناظره، يکي دو نفر از حاضرين در ستاد که از بچه‌هاي [به‌ظاهر] مذهبي و متدين هم بودند به خودشان اجازه دادند که به‌گونه‌ي پرخاشگرايانه به رهبري نظام جملاتي بگويند... (صفحات 443ـ450 پرونده)
پشت پرده‌ي حزب خاتمي
* طرح واتيکانيزاسيون مقام معظم رهبري
- در ادامه‌ي اظهارات وي در صفحه 436 آمده است:
«... در فرايند عمل، جريان به‌سمت تقابل پيش مي‌رفت و به‌جاي اينکه اعتمادسازي کند، افسار فعاليت‌ها به‌دست جبهه‌ي مشارکت افتاد و آنها هم کاهش قدرت رهبري را در سر مي‌پروراندند و از گفتن اين جملات اِبايي نداشتند.»
* تحصن مجلس ششم با هدف دخالت بيگانگان برنامه‌ريزي شد
- جريان مغرور و سرکش اصلاح‌طلبان به‌جاي اينکه عيب خودش را ببيند، حتي در مجلس ششم به دخالت خارجي‌ها هم اميدوار شده بودند و تحصن هم حاصل همين نگاه بود». (صفحه‌ 436 پرونده)
* طرح دوقطبي «موسوي‌ ـ رهبري» حزب مشارکت در انتخابات دهم
- آقاي خانجاني در ادامه‌ بازجويي مورخ 18/4/88 (ص 257) اظهار کرده است: «در تحليل‌هايي که از حزب مشارکت به گوشم مي‌رسيد، آنها معتقد بودند که انتخابات را بايد به‌سمت دوقطبي‌شدن پيش ببريم، تمام تلاششان اين بود که به هر ترتيبي شده دوقطبي «موسوي‌ ـ احمدي‌نژاد» گسترش يابد، معتقد بودند که اگر بتوانيم دوقطبي «موسوي‌ ـ رهبري» را ايجاد کنيم، برنده‌ايم، که اين گويا با مخالفت سايرين مواجه شده‌بود چون تحليل‌شان اين بود که اگر مردم بفهمند که ما دوباره مي‌خواهيم با نظام دعوا کنيم، ممکن است نيايند و از ما دور شوند... نظر اعضاي حزب مشارکت اين بود که در دعواها و درگيري‌ها، فشار به نظام مي‌آيد و نظام ناگزير به دادن امتياز مي‌شود». (جلد اول پرونده، صفحه 257)
ضعف اعتقادي چپ‌گرايان
* جريان اصلاحات مبتلا به ضعف اعتقادي است
- يک روز ترديد جدي در من به‌وجود آمد که آيا ما پيروزيم يا برحق و آن در ورزشگاه شهيد حيدرنياي تهران بود ـ خدايا تو شاهدي که حقيقت محض است‌ ـ و آن هنگامي [بود] که يکي از ملي مذهبي‌ها رفت سخنراني کند، ورزشگاه به يک‌باره شروع کرد براي ايشان کف‌زدن و وقتي اسم مصدق را آورد، تمام ورزشگاه مجدداً به همان حالت درآمد. پيش خودم گفتم خانجاني! اينهايي که در اينجا جمع‌اند ـ کمترين چادري و باحجاب ‌ـ وقتي اسم مصدق مي‌آيد اين‌گونه کف مي‌زنند، [ولي وقتي] اسم امام مي‌آيد، بسيار کمتر. وضع ما خيلي خراب است، يک جاي کار ايراد دارد؛ چون مولا اميرمؤمنان مي‌گويد حق را از اهلش بشناس. و همان شب وقتي برمي‌گشتم منزل شهرک غرب، ديدم که عده‌اي با وضع بسيار ناجور به پخش پوسترهاي موسوي مشغول‌اند، پيشِ خودم گفتم که حتماً ما مشکلي داريم؛ اگرچه احساس‌هاي مختلف مرا به توجيه واداشت و از درک حقيقت مرا غافل کرد. (صفحه 443 پرونده)
- آن‌هم (زنجيره‌ سبز) به ‌ظاهر کاري فريبنده بود ولي باطن‌اش خيري نداشت؛ چون محلي شده بود براي دختربازي و فسادهايي از اين قبيل که متأسفانه به‌جاي افزودن بر رأي، تأثير منفي داشت. به‌عنوان مثال با خانواده‌ي اخوي بنده که روحاني است با هم صحبت مي‌کرديم، خيلي ناراحت بودند و مي‌گفتند قلب امام زمان(عج) را شما جريحه‌دار کرديد، با اين زن‌هاي لخت و بدحجاب که به خيابان‌ها آورده‌ايد. متأسفانه اين روند از سال‌ها پيش شروع شده بود و ما هم اسير اين گرداب، به‌جاي اينکه بچه مسلمان‌ها اطراف ما گرد آيند، عده‌اي که حتي ابتدايي‌ترين عبادات خودشان را انجام نمي‌دادند دنبال ما بودند. بعضي مواقع در ستاد به ضرب و زور بايد مي‌فرستادمشان دنبال نماز، شايد در ستاد [ستاد تبليغاتي آقاي موسوي در حوزه‌ي تهران] 3 الي 4 نفر در حوزه‌ي ما بيشتر نماز نمي‌خواندند، ولي خود را با حرف‌ها و حديث‌هاي مختلف توجيه مي‌کردم: ان‌شاءالله خوانده‌اند يا مي‌خوانند. و اين مسير و زاويه‌ي انحراف از سال‌هاي پس از 76 گشوده شد تا به امروز. (صفحات 450ـ443 پرونده)