خودخواهان و طاغوتيان، قرآن كريم را وسيله ‏اى كردند براى حكومت‌هاى ضد قرآنى؛ و مفسران حقيقى قرآن و آشنايان به حقايق را كه سراسر قرآن را از پيامبر اكرم(ص) دريافت كرده بودند و نداى‏ «انّى تاركٌ فيكُمُ الثقلان‏» در گوش‌شان بود با بهانه‏ هاى مختلف و توطئه‏ هاى از پيش تهيه شده، آنان را عقب زده و با قرآن، در حقيقت قرآن را - كه براى بشريت تا ورود به حوض بزرگ‌ترين دستور زندگانى مادى و معنوى بود و است- از صحنه خارج كردند؛ و بر حكومت عدل الهى- كه يكى از آرمان‌هاى اين كتاب مقدس بوده و هست-  خط بطلان كشيدند و انحراف از دين خدا و كتاب و سنت الهى را پايه‌گذارى كردند.
صحیفه امام؛ ج21؛ ص341 | وصیت‌نامه سیاسی- الهی