به وب سایت مجمع هم اندیشی توسعه استان زنجان خوش آمدید
 
منوی اصلی
آب و هوا
وضعیت آب و هوای زنجان
آمار بازدیدها
بازدید امروز: 3,003
بازدید دیروز: 1,937
بازدید هفته: 4,940
بازدید ماه: 120,446
بازدید کل: 23,782,243
افراد آنلاین: 43
اوقات شرعی

اوقات شرعی به وقت زنجان

اذان صبح:
طلوع خورشید:
اذان ظهر:
غروب خورشید:
اذان مغرب:
تقویم و تاریخ
یکشنبه ، ۳۰ اردیبهشت ۱٤۰۳
Sunday , 19 May 2024
الأحد ، ۱۱ ذو القعدة ۱٤٤۵
اردیبهشت 1403
جپچسدیش
7654321
141312111098
21201918171615
28272625242322
313029
آخرین اخبار
۶۴۶ - درمکتب امام (ره) : ملت ایران همیشه از امیرکبیر ذکر خیر دارد‏ ۱۳۹۸/۰۹/۳۰

درمکتب امام (ره) :

ملت ایران همیشه از امیرکبیر ذکر خیر دارد

ملت ایران همیشه از امیرکبیر ذکر خیر دارد‏
‏‏سال‏‎ ‎‏1340‏‎ ‎‏امینی در چهلم رحلت آیت‌الله بروجردی‏ به قم رفت و با مراجع دیدار و به طور خصوصی گفت‌وگو کرد. ولی امام حاضر نشد با او ملاقات خصوصی کند؛ لذا یکی از طلاب جوان (آقای عقیقی بخشایشی) نیز در آن جلسه شرکت کرد و گفت‌وگوهای امام و امینی را یادداشت نمود و در یکی از نشریات آن روز منتشر کرد. هدف امام از این کار ظاهراً آن بود تا مبادا امینی دست به اجرای برنامه‌های غیر اسلامی بزند و چنین وانمود کند با مراجع قم و از جمله ایشان به توافق رسیده است. مطابق آن نوشته، پس از تعارفات معمول، امام تکالیف و مسئولیت افراد و مسئولان جامعه را در برابر خداوند متعال و همنوعان خود یادآور شدند و خطاب به وی بیان داشتند: شما امروز که عهده‌دار ریاست دولت هستید و نخست‌وزیری کشور در اختیارتان است، مسئولیت سنگین و مهم‌تری دارید. باید طوری با مردم رفتار کنید و گامهای مفید و مؤثر به نفع اجتماع بردارید و آنچنان خدمت نشان دهید که در پیشگاه خداوند و وجدان مسئول نباشید. مملکت ایران نخست‌وزیرهای فراوانی به خود دیده است. امیرکبیرها، قائم‌مقام‌ها و نخست‌وزیران دیگر، آنان به این مملکت و ملت خدمت کرده‌اند و مسئولیت اجتماعی خود را صحیح انجام‏‎ ‎‏داده‌اند. ملت آگاه و هشیار ایران همیشه از امیرکبیر ذکر خیری دارد ولی در مقابل، نخست‌وزیرانی هم بوده‌اند که همیشه مورد لعن و نفرت بوده و هستند. شما در امور دین با مردم آنچنان رفتار کنید تا ذکر خیری از شما و خاطرۀ خوبی از دوران نخست‌وزیری شما در میان مردم بماند.
 *حجت‌الاسلام والمسلمین سید حمید روحانی،  برداشت‌هایی از سیره امام خمینی، ج 4،  ص 45.